Bundan bir kaç yıl önce başıma gelen ilik sızlatan hikayemde geçen olaylar ve hayatımın ilki olan sevgilime yaptığım akla gelmeyecek hinlikleri anlatacağım beyler. Cenneti hakedemedik bari cehennemi hak edelim felsefesiyle hayata yaklaşan, asla kötülükten korkmayan bir huurun hikayesi..

Yaşım 18e doğru ilerledikçe artık içime dert oluyordu bu durum. Anasını gibtiğimin hayatını yaşayan yaşıyor, ben sadece izliyordum. Benden kaç yaş küçük sübyan veletler bile hergün mala vurup diskolara clublara altında arabalarıyla gidiyorlardı. Dışarıda hayat vardı. Turizmin zirve, patlama yaptığı, gümbür gümbür, ışıl ışıl bir cennetin içinde, alanyada yaşıyordum. Buna rağmen hayattaki tek eğlencesi, bazen evde bazen çatıda otuzbir çekmek olan, hayattaki tek amacı, bir dişi arkadaş edinmek isteyen tipsiz sevimsiz meymenetsiz bir binin tekiydim. Aynı zamanda çok şanssız ve uğursuzdum. Elimi attığım şey kuruyordu.

Çevrem ise 2kişi ile sınırlydı. Birisi okuldan arkadaşım yumni diğeri ise kuzenim saniyeydi. Yanlış anlaşılmasın tövbe haşa ki saniye kız ismi gibi dursa da bir erkekti. Zaten benim gibi bir muallakyle hangin kız arkadaşlık etmek isterdi ki? Ara sıra hayattaki ender sosyal aktivitelerimden biri olan "arkadaşlarla takılma" olayını gerçekleştiriyordum. O gün yumni ve saniyeye facebooktaki bol ferreli üçlü sohbet grubumuzdan bu akşam dışarı çıkıp, çekirdek çitleyeceğimizi söyledim. Beni her zaman ki gibi yarı yolda bırakmayıp onayladılar. Ben, üçlü grubumuzun gizli lideri gibi birşeydim. Aramızdan en sosyal, en sevimli, en meymenetli ve en şanslı olanımız bendim dolayısıyla bu gruptaki liderlik vasfını en çok hakeden bendim. Doğruyu söylemek gerekirse üçümüz de birbirimizden beterdik. Al birini vur ikisine hesabı bişeydik.

Kuzenim saniye tam bir muallaktı. Bazı pozitif özellikleri sayesinde hayatta kalmayı başarabiliyordu. O özellikleri de olmasa, babası onu öldürüp çöpe atacaktı. Hiç bir işe yaramayan, benden ve yumniden başkasına yararı olmayan bu zat çok zeki bir insandı. Ara sıra ben ve yumniye akıl verir, bize insanları nasıl sömürdüğünü anlatırdı. Tam bir huur evladı olan saniye, insanların iyi niyetini çabucak suistimal eden, acıma duygusunu köreltmiş, gaddar namert şerefsiz bir çocuktu. Böyle olduğunu üçümüzde biliyorduk ama hayattaki tek tutunacak dalı olan ben ve yumniye oldukça sadıktı.

Yumni ise saniyeden daha beterdi. Huur çocuğunun önde gideni olan yumni, çok acımasız ve gaddardı. Önüne gelen sübyandan para ister alamayınca da bıçaklayıp kaçardı. Böyle olmasının tek bir sebebi vardı ki o da kullanmış olduğu baliydi. Evet, her gün bali çeken bu zalimin hiç bir insan evladına acıması yoktu. Tabii ki ben ve saniye dışında. Tutunacak başka dalı olmayan yumnide aynı saniye gibi grubumuza çok sadıktı.

Aksiyon, korku, komedi, dram, acı ve kederi iliklerine kadar hissedeceğiniz hikayemin devdıbını yazdığım sırada, duygularıma hakim olamayıp zaman zaman ağladığım doğrudur.