ilk sevgilim en iyi arkadaşım ve aldatılışım

gerçekten hüngür hüngür ağlayacağınız, içten samimi bir hikaye dinlemek istiyorsanız buyrun geceye doğru başlayacağım...

edit:buradaysanız başlıyorum beyler. mümkünse ışığı kapatın bir fincan kahve alın ve okumaya başlayın.

edit2:üniversiteye yeni girecekler de okusun kendilerine sağlam öğütler bulacaklardır...

edit3:sadece benim yazdıklarım için;

http://inci.sozlukspot.co...@bogasini-giben-matador-2

evet beyler geldim başlayabiliriz.

öncelikle biraz kendimden bahsedeyim. ben 20 yaşında üniversite3. sınıf öğrencisiyim. hikayemde çok fazla ifşa olmaması açısından isimleri vs. gerçekten vermeyeceğim. okulu bölümü ifşa etmeyeceğim. benim hayatım boyunca hiç sevgilim olmadı. aslında liseye kadar tatlı bi çocukluk geçirdim kızlar filan severdi beni ama ne bileyim bu kız işlerine aklım basmazdı ama lisede sivilceler ergenlik derken allahın gücüne gitmesin tam bi ucubeye dönmüştüm. kızların ilgisi eksilere düştü. ama kadere bakın ki etrafımdaki arkadaşlarım hep yakışklı am üstünde züt giben sürekli kızlardan çıkma teklifi alan ticky arkadaşlarla çevriliydi.. bana bi yararları olmazdı ama onların gibiş hikayerini dinleyerek büyüdüm diyebilriim ve beyler bunu açık açık söyleyebilirim ki o gibiş hikayelerini dinlerken hayıflanıyor içim içimi yiyordu. kendimi hep "olm eren daha lisedesin amk bu işin üniversitesi var 20li yaşları var" vs. diye avutuyordum. ortaokulda da lisede kız ortamı çok farklı olur o zaman başlarız gibişe diye avuturdum zaten. her neyse aşşağa yukarı işte böyle bir ergenlik geçirdim. tam olarak bi asosyal olmasam da yarı asosyal olarak nitelendirebilirdim kendimi. lise yıllarında kendimi hep avuturdum "ulan üniversiteye bi geçeyim ortalığın dıbına koyucam. ortamın dıbına koyucam karı kızın dıbına koyucam" diye..hı şimdi geriye bakıp düşünüyorum da lisede daha iyiymişim be amk:)

beyler haır tercih dönemiyken bana pm filan da geliyorken siz siz olun asla ailenizin yanında üniversite okumayın bunun dezavantajı da var ama inananın eğer biraz da asosyalseniz üniversite ortamı size bi tak kazandırmıyor.. bana güvenin tecrübe konuşuyor.

her neyse bu kısa öğüdümden sonra size üniversiteye girişimi de biraz anlatayım aslında biraz sürpriz oldu ben üniyi kazanınca istanbuliçi tercih ilk sıradaydı ama puanı biraz yüksekti tutacağını hiç sanmamıştım 2. sırada ankara vardı ve %80 orası gelir diye düşündüm ama kader işte.. belki de ankara gelse şu an bambaşka bir şeyler yazıyor olabilirdim..ama istanbuliçi tuttu. okuduğum bölüm genelde şakirtlerin olduğu(ilahiyet değil) bir bölüm aslında bu bölümde pek şakirt yoktur hatta okuluın en güzel kızları hep bu bölümde olur ama dedim ya ben doğuştan kısmetsizim amk. özellikle bizim ısnıfın kızlarının hepsi kapalıydı. diğer çocuklar da hep ailelerinin yanında okuyan asosyale yakın tiplerdi adamların tek eğlencesi pesti. alkol alan neredeyse hiç yoktu. alkol alanlar da ortam adamı değillerdi.. abuk subuk tipler işte. hiç aklımdaki gibi olmamıştı bu iş. çok başkaydı. çook..

@15 hayır panpa alakası yok.

dinleyen var mı lan? boşa mı anlatıyorum?

açıkçası okulun ilk günleri biraz daha hevesliydim milletle kaynaşma, birlikte kitap alma filan sosyalleşme çabaları içersindeydim. tamam yarı asosyaldim ama öyle ezik, silik kendine özgüveni sıfır biri de değildim. okulda günler ilerledikçe artık insanlarda yavaş yavaş beliriyordu. üniversitede böyledik başlarda herkesle tanışırsınız hatta 15-20 kişi gezersiniz ama günler aktıkça yavaş yavaş kendi kutbunuza göre birilerini bulursunuz. bu sayı 10a iner 8e 5e 3,2 ama eğer başlarda biraz sosyalseniz yalnız kalmazsınız. bu arada herkesle aynı mesafede olmayın sonradan yalnızlaşırısnız bi taraflara biraz daha yakın olun.

@26 yok panpa öyle destan yazmam merak etme.

okul çok sosyal bi mevkide değildi bizim. tamam kampüs çok büyütü ama çevresi çok kötüydü amk kürt mahallesiydi bildiğiniz.. benim eve de uzaktı.1,5 saat yol tutuyordu. baqşlarda bu mesafe koymadı ama haftalar, aylar geçtikçe artık yataktan hay dıbına koyim böyle işin diye kalkmaya başlamıştım. aylar geçmesine rağmen beni okula bağlayan hiçbir şey olmamıştı. aksine erken soğumuştum gibtiğimin bölümünden ve okulundan...

dıbına koyim, aylar geçiordu ama ben lisede hayalini kurduğum arkadaş ve karı kız ortdıbına ulaşamamıştım.. okulda onlarca bölüm binlerce insan vardı bens adece bizim sınıftakileri bi de üst sınıftan bikaç kişiyi tanıyordum. iyice kafam bozulmuştu bi ara ciddi ciddi okulu bırakmayı düşündüm. bi süre sonra ev-okul okul-ev ikilisi arasında git gellere başladım. bu git geller bir kızın üzerinde de olaiblirdi diyordum kendi kendime böyle olmadığını ve hiç ufukta olacağı da gözükmediği için içim içimi yiyordu açıkçası.. hayıflanıyordum kendi kendime..

@34 kardeş faşistlikle alakası yok ama öyle hergün kampüsün önündeki tipleri ve konuşmaları görsen hak verirsin...

dediğim gibi sınıftaki tipler artık belirmişti. herkes kutuplarını kurmuş taraflarını seçmişti ve hatta ayrılıklar da başlamıştı. sınıfın en ticky çocuğu semih diye bi çocuktu bu yıllarca üç büyüklerin alt yapısında top oynamış özgüven tavan yapmış çok fazla tip olmamasına rağmen ticky giyinen ve gerçekten istediği karı kızı zütürebilen bir tipri. bunun dışında önder diye bi çocuk da vardı bununla da fena değildi aramız bu çocuk ticky filan değildi ama onun da ne hikmetse özgüveni yüksekti o da bayağa kız kaldırıyordu.. ama ben semihle çok iyi arkadaş olmuştum. zaten göreceksiniz hikayenin kahramanlarından biri de o...

semihi açıkçası ben gerçekten arkadaş gibi görmüyordum. hakkını yememek lazım benimle iliglenir beni gerçekten arkadaşı olarak görürdü sınıftaki diğerlerini de öyle ama ben pek samimi bulmazdım onu çünkü bu diğer zamanlarında hep başka arkadaşlarıyla takılırdı. karılar kızlar futbolcu arkadaşlar vs. ama takılalaım deyince de gelirdi.. zaten bu 2. sene okulun yarısını tanır duruma geldi. hocalardan tutunda diğer bölümlere kadar kız-erkek çoğu kişiyi tanıyordu çevresi bayağa genişti yani...

devam ediyorum burdaysanız..

biz semihle bayağa bayağa samimi olduk birlikte yemek yerdik spor salonuna bile birlikte yazıldık ama dediğim gibi semih ne kadar bizimle samimi olsa da ben onu gerçek bir arakdaş olarka görmezdim çünkü dışarda bizimle hiç takılmazdı. çok seyrek işi yoksa en fazla çevre muhitte bi yere gelirdi. ben onun içindeki samimiyetsizliği gören tek kişiydim. semih okulda bayağa bayağa popüler olmuştu. hocalar, üst sınıflar diğer bölümden gördüklerim çok severdi bu bini. ortaokuldaki ticky arkadaşlardan dinlediğim gibiş hikayelerini bu sefer semihten dinliyordum. dedim ya bahtım işte.. yine ticky bir arkadaş, yine gibiş hikayeleri, benim bu duruma morelim bozuluyordu tabi. bizim bölüme yunanistandan erasmusla gelen kızları züttürmüştü bi kez. işte onu ilk defa o zaman çok kıskanmıştım.. normalde kıskançlık gibi bi huyum yoktur ama kıskanmıştım işte. çünkü benim üniversitede beklediklerimin hepsi tam anlamıyla fos çıkmıştı.

buralarda mısınız beyler?

neyse beyler devam ediyorum ben. başladık bitireceğiz...

öyle böyle 2. sınıfta böyle geçti beyler artık tüm taşlar yerine oturmuştu. ben iyice umudumu yitirmiştim. artık benim okulda istediğim gibi sosyal bi hayatım olmayacağı kesin gibiydi. arada yapardık bişeyler filan ama çok liseli işlerdi. bi de festivaller vardı arada onlara takılırdım. biz 2. ısnıfa geçtiğimizde 1. sınıflarda bi kız vardı melis. melis çok güzel değildi ama bakımlı çekici bi kızdı. biraz da aristokrattı. hali vakti yerindeydi yani. okula jiple gider gelirdi ama mütevazı bi kızdı. bizim kızlar yani aynı sınıftaki arkadaşlar bununla tanışmışlar filan yaz okulunda ben de o arakdaşlar aracılığyla tanışmış bulundum.

beyler melis çok tatlı bi kızdı hafif minyon kumral masmavi gözleri vardı. etkilemişti beni bilmiyorum. biz bunu semihle döne içinde görmüştük hatta jipe bindiğini görünce vay amk yapmıştık filan ama çok üzerinde durmadık.. benim kıza ilgi göstermem tanıştıktan sonra oldu. yaz okulunda tnaıştık filan beni bi kaç defa aşağadaki durağa bıraktı jiple muhabbetimiz iyi ktü oluşmuştu ama benim hiçbir umudum uyanmamıştı tabi. açıkçası hiç sevgili olmayı filan aklımın ucundan bile geçirmemiştim. bunu da beğendiğim diğer hoş kızlar gibi görmüştüm. sıradan yani..