çok uzun saçlara sahipti. Hayatımda gördüğüm en optimist insandı. Konuşurken babasının işlemediği bir cinayetten dolayı hapiste olduğunu öğrendim. Sonra ne oldu biliyormusunuz beyler.2-3 hafta göremedim onu. Numarası felan yok bende bunun arkadaşlarına sordum. Falanca hastanede şuanda dediler.

Benim aklım çıktı beyler acaba kazamı geçirdi acaba hastalandımı diye koşa koşa hastaneye gittim. Uyuyordu. Annesi sandığım kişi de başında bekliyordu beni görünce toparlandı.

Buyur oğlum dedi. O kadının gözündeki yorgunluğu, kızına hem ana hem baba olduğunu, yılların bıkkınlığını görebiliyordum beyler. Annesine teyzecim siz gidin biraz hava alın birşeyler yiyin bana emanet kızınız diyerekten yolladım.

Başında bekliyorum acaba hastalığı ne diye. Doktor geldi bana kim olduğumu sordu cevap veremedim beyler. Arkadaşıyım dedim

Hastalığı nedir doktor bey? Bu soru gelecek 1.5 yılımı mahvedecek 4 kelimeydi beyler.

Arkadaşın meme kanseri dedi doktor bana.

Bakın zaman durdu. Böyle şaka gibi geliyor ilk başta. Sonra donup kalıyorsunuz, bir noktaya bakıyorsunuz dakikalarca. Gözünüz karıncalanmaya başlıyor.

Ağladım beyler. Bebek gibi ağladım. Allaha yalvardım lütfen ondan al bana ver diye.

Günler geçti tabi haberi yok kızın söylemiyorlarki üzülmesin moral önemliymiş bu hastalıkta. Ben kızla hiç olmadığı kadar ilgileniyorum

Konuşuyoruz sohbet ediyoruz o güzelim saçlarına bakıyorum ben. Bu da konuşurken saçıyla oynuyordu şöyle bir tutam saç eline geldi bana baktı.

beyler bakın kendimi öldürmek istedim o an. Böyle bir acı yok. Ağlamamak büyük bir sınav benim için.

Yalvarıyorum allahım lütfen ağlamayayım belli etmeyeyim diye.

Boğazıma düğümlü şekilde fazla fön yapıyorsun ondandır dedim. Ogün evine bıraktım kızı, gittim bir banka saatlerce ağladım beyler. Gözlerim kurudu ağlamaktan. Gece mesajlaşıyoruz Lonesome, ben kanser olduğumu biliyorum dedi bana.

Belli etmemiştim ona ilk başta beni test ediyor sandım hayır nerden çıkardın allah korusun dedim.

Annem söyledi biliyorum saklamana gerek yok dedi. Ben araştırmıştım bu kanseri baya beyler.

işte belirtileri felan varmış muhtemelen oradan öğrendi. Neyse 2 hafta daha böyle geçti hastaneye, oradan sinemaya, tiyatroya, parklara.

Birgün annesi aradı hastanedelermiş yine. Koşa koşa gittim birşey oldu sanıyorum açtım kapıyı o güzelim saçları gitmiş beyler. Başına bi bandana takmış ama sırtından aşağı süzülen saçları yok.

Boğazıma düğümlendi kelimeler. Benim onu teselli etmem gerekirken o beni teselli ediyordu

Okadar pozitif biriydi ki. Birinin onu teselli etmesine ihtiyacı yoktu. Kökü bende uzar diyip gülümsüyordu. Ben daha da kötü oluyordum. Bu nasıl bir sınav diyordum. Allahım al canımı bendeki canı ona ver diyordum böyle bir acı yok.

Bakın kimse burada aşk acısından bahsetmesin. Sevdiğim insanın gözlerimin önünde eriyip bitmesine şahit oldum ben.

Elimden hiçbir şey gelmeden, sadece izliyordum. üstünden 3 yıl geçti beyler. Şuanda atlattı hastalığı. Benim ömrümden ömür gitti. Zaman geldi yürütemedik, ayrıldık. Kimse bana dertten bahsetmesin. O kızın yaşadıklarını, çektiklerini bir ben birde allah bilir.Bu olay bana büyük bir hayat dersi de verdi beyler.

Dertlerimiz hep olacak. Asıl sorunumuz, zaten büyük olan dertlerimizi birde bizim büyütüyor olmamız. Bir probleminiz varsa, onun köküne inin. Sebebini araştırın. Biliyorum aşk denen hastalıkda mantık olmuyor.

Şuanda ayrıyız. Yine olsa yine destek olurum. Hiçbir pişmanlığım yok. Onu hiçbir konuda suçlayamam. Umarım hayatı boyunca hiç olmadığı kadar mutlu olur.

Hala seviyorum onu beyler. içime atmaktan usandım sizlere yazmak istedim

özlüyorum seni hemde hiç olmadığı kadar

En kötü anlarında yanında oldum belki ama sen öyle yapmadın. Sessizliğindi beni yaralayan şey. Belirsizliğindi

fazla zaman oldu belki saç tellerinin sayısından bile fazla. Göz deryanda kaybolmayalı upuzun zamanlar oldu

Unuttum sandın değil mi? unutmak yıllar alır. Hatırlamak ise bir andan ibaret