ilk kez sevgilim dediğim kızla karşılaştım

Anlat panpa okuyoruz biz

dönüşte kuzenime çaktırmadan mesaj attım. tabiki attığım anda pişman oldum amk gibiyim böyle aşkın ızdırabını dedim görmedi bile nasıl cevap atsın diye düşündüm

ayrılma konusunda kız haklı olm sen başka şehire gidiyosun o zaman kızı gibine taktığın yok insan söyler fikrini alır en azından

kuzenimle konuştular ben geride duruyordum o kadar seviyordum o kadar da utanıyordum yanına gitmeye ya beni yanlış anlarsa bir kere bile aramamıştı ayrıldıktan sonra. gerçek adını veriyorum beyler adı rumeysaydı 1.75 boyu vardı bembeyaz montu vardı üzerinde ne güzeldi. ilk yemeğe çıktığımız gün aklıma geldi o an. eminönünde buluşmuştuk akşam olmak üzereydi bağcılardan yarım saatte eminönüne gelmiştim bayramğaşada oturuyordu evine bırakacaktım yemekten sonra utanıyordum yanında o kadar güzeldiki hayatta ikinci kez buluşmaz diyordum resmen özgüvenimi almıştı benden evine bırakmıştık kafamı eğip dönmüştüm başlamadan bitti diye düşündüm. ama eve gelirken tramvayda mesaj geldi sevinç ne demek ben o an yaşadım telefon sonunda çalmıştı ya bugün eminönünde harika birini buldum diyordu

anlat panpa dinliyom

Amini irzini gibiyim yaz pic. Ben bu hikayeyi cok yakindan izliyorum su an reelde

beni görmüştü ben de onu gördüm ikimiz de başımızı eğdik amk gururu var ya... sanki hiç tanımıyormuş gibi yapıyorduk. düşünebiliyor musunuz evlenmekten bahseden kız akşam kapımı açacak olan yemeğimi yapacak olan çocuklarımızı beraber uyutacağım dediğim kız beni tanımıyormuş gibi davranıyordu. sanki orada yokum gibi hissettim. eğer ben oradaysam o bana böyle bişey yapmazdı ben orada değildim muhtemelen

devam ediyorum beyler.

akşam yatakta onu düşünüp 31 çekerken o mesaj attı. birden telefonun üzerine boşaldım. haliyle telefon bozuldu. telefonu olduğu gibi telefoncuya gösterdim ve içindeki mesajın benim için çok önemli olduğunu anlattım ona. telefonu içeri zütürdü ve aradan 3 4 dakika geçmeden içerden ah uh sesleri gelmeye başladı. arkaya geçtiğimde adamın elindeki döllü telefonumu karısının dıbına sokmaya çalıştığını fark ettim. beni gördüklerinde ilk önce paniklediler sonradan durumu anlattılar. meğer adamın gerçek ismi serkanmış. incisözlük diye bi sözlük kurmuş ve sonradan sözlüğü terk edip kendine bi telefoncu açmış. evlenmiş fakat çocukları olmuyormuş. kuş ötmüyormuş yani. haliyle benim döllerimle karısını hamile bırakmaya çalışıyormuş. sonra ben bunları duyunca çok duygulandım tabii. karısını sabahlara kadar gibdim. aradan 2 3 ay geçti çocuk erkekmiş sünnetine herkesi bekleriz.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

Amk senin kim bekler simdi aksami

başlıyorum beyler
metroya bindim eve dönüş yoluna koyuldum artık zeyitnburnundan tramvaya bindim hala bi ses yoktu. eve girdim gece 3 e kadar bekledim tel çalacak diye sonunda uyuyakalmışım hala ne arayan ne soran vardı.

ortaköy e doğru devam ettik yürüdük hala mutsuz musun dedi. hayır değilim dedim eli sıcacıktı sımsıkı tutuyordum elim acıdı dedi dayanamıyordum hiç bırakmak istemiyordum açıkçası akşam evine bırakacağım aklıma geldi sinirim bozuldu yine. 1 saate yakın yürüdük ortaköyü geçmiştik nerdeyse bebek sahile gelecektik. çok yoruldum dedi ama öyle bi dediki benim ela gözlüm 3 yaşında kız çocuğu gibiydi görseniz o kadar tatlı o kadar masum

beraber kahvaltı ettik galatadan yukarı doğru yürüdük istiklale çıktık atlas pasajına gittik bi tane yüzük beğendi onu aldık burger ın yanından aşağı tophaneye doğru indik beyler o güne kadar birkere elele tutuşmuştuk o gün benim elimi tuttu kalbim yerinden fırlıyordu neredeyse. sonradan çıktığım kızlarla yemediğim tak kalmamıştı ama onunla elele tutuşmak çok büyük bir olaydı benim için o kadar masumaneydi. tophaneye indik beraber beşiktaş sahile gittik nereye gidelim diye sordum yürüyelim akşama kadar diye cevap verdi...

dinleyen varsa devam edeyim beyler

cumartesi sabahı kalktım zeytinburnu durağında 9 da buluşacaktık. tramyayla gittik karaköyde indik çok sevdiğimiz galata merdivenlerinden çıktık galataya çıkan butik dükkanların olduğu sokaktan girdik sokağın sonunda restaurant a çıktık görünce suratıma baktı. yine deniz manzaralı seçmişsin dedi. 2. bir ihtimal düşünmedim dedim. hayvan gibi yedim beyler ayıptır söylemesi bi yandan gülüyoduk bi yandan birbirimize tereyağlı ballı ekmek yapıp yediriyorduk. benden büyük olması çok hoşuma gidiyordu hani sadee sevgili değil de anne hissi veriyordu bazen saçlarımı okşaması derdimi dinlemesi kızdığım zaman teselli etmesi sanki 40 senelik evli gibiydik vermemiz gereken tepkileri çok iyi biliyorduk ama hala şaşıyorduk nedense

artık kapatalım mı uyumam lazım dedim bi dakka dedi. noldu? diye sordum
-müsaitsen bi ara tekrar bulaşalım mı bu gidişle senin davet edeceğin yok dedi. olur haftasonu gidebiliriz biyerlere dedim. galatada konak restaurant var belki bilirsiniz. oraya rezervasyon yaptırdım. denizi çok seviyordu heleki boğazı ayrı bi severdi. o restaurant da boğazın iki tarafını birden görüyordu o yüzden orayı seçmiştim.

aynı günün akşamı müsaitsen arayayım konuşalım dedi. tamam dedim. konuştuk unutmuştuk herşeyi bi anda sanki yeniden başlayacak gibiydi sürekli gülüyorduk. kapatmaya yakın söylediği söz şuydu
-uzun zamandır bu kadar gülmemiştim iyiki tekrar karşılaşmışız aynı şeyleri ben de söylemek istiyordum ama söyleyemedim işte çok takıntılıyım aq geçmişini bir türlü unutamıyorum

sabah uyandığımda ise beklediğim olmuştu hani bazen dilinle bişey istemezsin de içinden olmasını çok istersin ya aynen öyle bi durumdu aramızda tekrar bişey olacağı yoktu olsa da artık eskisi gibi olmayacaktı bunu biliyordum en azından ama insan sesini duymak en azından konuşmak telefonda arayanın mesaj atanın o olduğunu görüyordu bütün gün konuştuk eskilerden bahsettik yine pişmanlıklarımızdan konuştuk ettiği küfürleri sordum söyleyemedi seviyordum ama hala kabullenemiyordum bazı şeyleri ve bunları ona söylemek istiyordum biraz daha konuşup uygun zamanın gelmesini bekliyordum artık

12 de başlıcam beyler liseliler gittikten sonra pek de bişey kalmadı zaten

@39 inşallah gerçek hayatta biyerde karşıma çıkarsın anlarım bunu yazanın sen olduğunu o zaman seni öldürene kadar dövmezsem şerefsizim

vay arkadaş dinleyen de yok kendim anlatıp kendim okuyorum