ilk hikayem arkadaşlar canı sıkıla buyursun

bi kaç gün sürdü suskunluk msj attı bişey demiyecekmisin diye.o ana kadar toz konduramadığım kişiye o ana kadar kimseye gücenmediğim kadar gücendim. hakkım varmıydı belkide yoktu ama gücendim işte.ne diyeyim sevil dedim. dilerim allahtan ömrünce sevilmeyesin.ne sözün sözüme ne yüzün yüzüme dedim.bu sefer kaçar gibi değil göstere göstere kaydımı dondurdum.tek laf ettirmedim. gibtirip gittim o şehirden. adam akıllı son konuşmamız oldu bu.daha sonra bi kaç kez ulaşmaya çalıştı cevap vermedim. özetle 2 sene uzatmalı bitirdim okulu. pişmanmıyım.pek değil.ne yaptıysam kendim yaptım diyetinide kendim ödedim. bazı bazı keşke hiç yaşamasaydım dediğim anlarım olmuştu o dönem ama şu anki aklımla düşününce şu anki aklıma ulaşmamı sağlayan yaşadıklarımdı geçmişimdi. daha kolay yolu yokmuydu bilmiyorum. benim yolum buydu. ondan sonra onlarca ilişkim oldu kısa süreli çoğu. hepsi duygusal olgunlukta bişeyler öğretti bana ama baştada dedimya ilk yanışımdı en büyük yanışımdı. şimdi bunu okuyan panpalarım olursa eğer ricam yok şunu niye öyle yapmadın yok bunu niye böyle yapmadın demesinler. yaşanmış olmuş bitmiş herşey. niye yazdına gelirsenizde baştan söyledim canım istedi yazdım ulan. binler.canımızın istediğini yazabildiğimi için sevmiyormuuz burayı. zamanını ayırıp okuyan olduysa eyvallah. okumıyanında paşa gönlüdür. yeterki yazanında keyfine kahya olmasın.the son.

o gece olanı biteni anlattım arkadaşlara git konuş dedikleri için kendilerini suçladılar dilimiz kopsaydı filan diye ama nerden bileceklerdiki.ee dediler şimdi napacan bilmiyorum ama okul meselesi zerre umrumda değil belkş yine hazırlanırım filan dedim.la olm onca hazırlandın zar zor kazandın niye hemen vazgeçiyorsun hem kız senin ondan hoşlandığını bile bilmiyor dediler. biliyordur be anlamıştır dedim. resmi olarak bilmiyor ulan dediler. doğruydu gerçi o gün dışardan nasıl göründüğümü bilmiyordum ama ağzımdan kendimi ispikleyecek bi söz çıkmamıştı. iyiki önce onu konuşturmuşum diye geçti içimden. yinede sebepsiz bi utanma hissi geri dönesim yoktu velhasılı. neyse bunlar gitti bi hafta sonra bi numara aradı. sevil.numaramı nerden bulmuş diye düşünüyordum. hatta arkadaşların günahını aldım ama sonradan öğrendim bölüm sekreterliğinden ev numaramı almış. ordanda annemden ceb nomu almış.

gittiler başım dönüyormuş gibi hissettim giderlerken. bekledim içeri girdikleri an nefesimi bıraktım. nefesimi tutmuş gibi derin derin nefss almaya başladım ama aldığım hava boğzımı yakıyor gibiydi. aklımda tek bişey vardı o an uzaklaşmam lazım. döndüm arkadma dizlerim o kadar kuvvetsizki sanki taşımayacaklar gibi beni. döndüm çıkışa doğru hızlı hızlı yürüyorum yanağımda sıcaklık hissettim elimi attım gözyaşı. biri görecek diye ödüm kopuyor dahada hızlandım.. dayan oğlum diyorum. dayan kendini eve bi at orda ne yaparsan yap ama sakın burda salma kendini diyorum.

ben 28 yaşındayım.2 kere parmağım bi kezde ayağım kırılmıştır. kırık acısını bilirim.15 yaşında bacağıma kaynar çaydanlığı düşürdüm yanık acısını bilirim. hastalık ağrısı şu ağrısı bu ağrısı velhasıl çok ağrı bilirim.ama öyle acı olamaz.ki kendimide en kötüsüne hazırlamış ve en güçlü halimle gitmişim güya ama yine diyorum öyle bi acı olamaz.ben vucudumda ne kadar hücre varsa hepsine birden yalvarıyorum içimden. sakın diyorum sakın beni düşürmeyin.

o kız haliyle yüreyelim dedide ben erkekliğe tak sürdürürmüyüm tabi sen bilirsin bana uyar dedim. başladık yürümeye yağmur insanlıktan çıktı ne biçim yağıyor.ne o ne ben geri vites yapmıyoruz tabi ama sıçan gibi ıslanıyoruzda durağa vardığımızda 5 er kilo fazla çekiyorduk ikimizde. neşemizde zerre azalma yok tabi. gülerek vedalaştık gittim eve suratımda salak bi sırıtışla üstümü değişştim. yalan yok ilk o gün aklımdan geçirdim bu kız benim yarim olsa ne güzel olur lan diye.

ondan sonrası kare kare fotoğraflar gibi velhasıl bişekilde kendimi eve attım. yolda bi ii kere çöküp nefeslenerekte olsa.eve vardım elimi göğsüme attım. alenen bi matkapla göğüs kafesimi oyuyorlar sanki.o kadar acıyorduki canım aşktan insanın canı bu adar yanamaz ben heralde ölüyorum diye düşündüm. banyoya suyun altına attım kendimi .insan en rahat banyoda ağlarya ne kadar kaldım bilmiyorum ama bi daha hiç o kadar uzun ağlamadım onu biliyorum.

kalktım ayağa döndüm arkamı gözleri gözlerime değdi vazgeçecek gibi oldum. toparladım kendimi dik dur dedim hadi bi cesaret dedim yürüyorum ona doğru ama ayaklar benim değil hatır gönül için yürüyorlar sanki. bişey diyecem sana dedi. bende dedim refleks olarak. çok önemli dedi tamam sen söyle önce dedim.o an yeni yeni farkettim az ilerden uzun boylu bi çocuk bize yaklaşıyor. içime zerre kötülük gelmedi. akrabasımı acaba diye düşündüm ilk saniyelerde geldi yanımıza. dediki bak bu sana bahsettiğim arkadaşım şu dünyada benim için en önemli insanlardandır dedi. araya arkadaşım kelimesini soktu ama umrumda değil ben en önemli insanlardan kısmından dolayı hafif bi gururlandım hatta. buda benim erkek arkadaşım dedi. sorasında bişeylr daha diyordu ama duymuyordum.bu call of duty de yanına el bombası düşerde bütün sesler susar sade bi ıslık uğultusu duyarsınya. yemin ediyorum kulaklarım sadece o uğultuyu duyuyordu. görüşüm bulanıklaştı. sendeliyecem sandım hatta bi an.ama hayal meyal görüyordum dudakları oynuyordu bişeyler anlatıyordu ve o uzun çocuk tokalaşmak için bana elini uzatıyordu

geçmiş olsun panpa 8 de devam edicem okumaya

5 olsun gidicem panpa bikaç paragraf yazda göriyim de gidiyim bari

girdim yatağa sabahın 9 buçuğu ama sanki yıllardır uyumamışım 20 saat filan uyudum belki arada su içip tekrar yatıyorum ev arkadaşım geliyor tek kelime etmiyorum. garibim tırstı arkadaşları filan aramıştı. geldiler onlarlada tek kelime etmiyorum ağzımı açamıyorum.bi iki defadan sonra onlarda sormadı sadece yanımda durup beraberce susuyoruz. garibanlar kız hayır dedide ondan yıkıldım sanıyorlardı.

sabah ezanı okundu beyler burda seri biraz panpa

açıklamadım anlatmadımda bişey sadece ben gidiyorum dedim.olm sınav haftası ne gitmesi dediler .sınavları düşünen kim. dedim ben gidiyorum hiç birinizde bişey bilmiyorsunuz telefonum kapalı çaresiz bişey diyemediler. aldım bileti gittim memlekete ordanda dayımın ynaına köye gittim. babamı bebekken kaybetmişim annemde üzerime gelmedi kimseye bişey anlattığımda yok zaten.bi kaç ay kaldım orda okul filan bitmiş zaten gözümde.

çocukluğumdan beri batıl inançları olan bi adamım perşembe gününün bana uğurlu geldiğini düşünüyordum o zamanlar. önemli başlangıçları filan perşembeye denk getirmeye çalışıyordum hep.o hafta perşembe günü ilk çağ türk tarihi diye gibindirik bi dersten sınavımız var. planı kurdum kafamdan sabahın köründe sınav zaten. sınavdan önce konuşurum. olumsuz olursada cevabı ayrı derslikte sınava girerim ders gibindirik zaten sınavıda etkilemez moral bozukluğum. çıkıştada vurur eve giderim diye.

çektim elimi yavaş yavaş ama o an elimden iğreniyorum. hadi sınava gidelim başlıyor dedi birazda göz atarız filan. ağzıma açtım bi ses çıkmadı korktum konuşamıyacam diye son bi kuvvet bidaha denedim siz gidin geliyorum dedim dünyanın en yapmacık gülümsemesiyle.

ses tellerime güvenemedim. ağzımı açmaya güvenemedim baş selamı verdim asker gibi çocuğa. sonra kulağımdaki uğultu azalmaya başladı sevilin sesini duymaya başladım.''i,şte ya çok istiyordum tanışmanızı. onurla denemeye karar verdik v.s. v.s. sanki ağır çekimde konuşuyormuş gibi geliyordu bana yada o an zamanyavaşlamıştı galiba. çünkü kalp atışlarımı kulağımda hissediyordum ve sanki her atışını arasında 5-10 saniye varmış gibi geliyordu. imkansız biliyorum ama öyle geliyordu.

seri hacı

ömrümün en uzun haftası gün oldu salı gün oldu çarşamba gün oldu çarşambanın akşamı. uyuyanı gibsinler sabahladım ama en ufak bi uyku emaresi yok. allah affetsin rüşvet gibi sabah namazınıda kıldım. başladım hazırlanmaya.bu saçlar bir daha o kadar taranmadı bi diş fırçalamam bir daha asla yarım saati bulmadı. kaşlarımı dahi tel tel şekillendirmeye çalıştım cektim ceketi gömleği üstüme aylardan mayıs günlerden perşembe sınav saat 8 de ben 5 te hazırlanmaya başlamışım dizlerim titreye titreye gidiyorum kızla konuşmaya

her zamanki gibi dersliklerin önündeki çardakta elinde fotokopiler beni bekiyor olacak kalbim kulağımda ata ata geldim oraya saat 7 buçuk ama ortalarda görünmüyor. hiç bozmadım moralimi oturdum çardağa sakinleşmek için dua ede ede bekliyorum on dkaika sonra arkamdan seslendi.

reserve

vay amk ee