ilk evden kaçış hikayemi anlatıyorum

şukular gelmiş ben devam edeyim

tabii ki yarım ekmek 1 lira aldım. o parayı harcarmıyım ben. günde yarım ekmek yesem 20 gün idare edecek beni.

kararlıydım inşaat konusunda. inşaatta çalışabilirdim, hem kalacak yer hem para alacak yer işte. kebap daha ne. acil sahili var bilen bilir, orada bir konut inşaatı vardı. gittim, ben burada çalışmak istiyorum abi dedim. bi git başımdan dedi. ciddiyim abi ne iş olursa yaparım dedim. acındırdım tabi biraz.

3 gündür açım vs. küçük emrah moduna girdim. adam tamam lan dedi. sana haftada 150 lira. inşaatta yatıp kalkacaksın, tamam mı?

ooo tamamdır. eder bu ayda 600 lira. daha ne isterdim ben, inşaatta yatıp kalkmak haricinde bir sorun yoktu. para biriktirip her şeyi, her taku yapabilirdim. günde yarım ekmek yedim, hiç para harcamadım. inşaat işçileriyle yatıp kalktım, normal hayattan çok uzaklaştım. sakallarım o yaşta terlemişti zaten, arada bir makine ile alıyordum. hiç almayınaca bunlarda bi güzel uzamaya başladı. saçlar desen zaten aldı başını gitti.

ne kadar oldu biliyor musunuz.

2 ay oldu, tam 2 ay.

2 aydır ilk kez bir inşaattan çıkıp saçımı kestirmeye gideyim dedim. köşeyi döndüm, elektrik direğinde bir afiş:

kayıp aranıyor
15-16 yaşlarında, kumral saçlı, yeşil gözlü, 1.75 boylarında bir genç kayıptır!

hassgibtir. kestirmedim saçları. kamuflaj olsun bana. koştum döndüm inşaata, buradan çıkmamam lazım dedim. asla çıkmamam gerekiyor. bu arada boxerıma cep diktim, çaldıramazdım paramı. düşünün ne halledeyiz. hatırladıkça gülerim, boxerıma cep dikip paralarımı içine sakladığımı.

@44 kayıp aranıyor afişi gördüm dedim amk okusana
@45 sabahın beşinde gel senle kadıköye gidelim bulursak giberim zütünü ama?
@46 yalansa zütümü baykuşlar gibsin

bildiğiniz tuğla taşıyordum adamlara. duvarcı bir abim vardı, aram iyiydi ezdirmezdi beni. kimsesiz olduğumu sanıyordu. sohbetim vardı adamla.

"sen tavan katta uyurken, çocuk polisleri geldi buraya. tam senin tipini tarif ettiler, senin gibi bir çocuğu 2 aydır aradıklarını söylediler. eğer varsa böyle bir şey, bana söyle. ben senin abinim, korkma" dedi.

ne yapalım anlattık adama. böyle böyle abi. çalışıyorum burda hiç bir güç beni geri zütüremez. zaten param oldu 1000 tl anasını satiyim. biriktirdikçe biriktiriyordum.

bunun böyle olmayacağını biliyordum. hayatım boyunca inşaattamı çalışıcam ben. değişiklik lazımdı; böyle olmaz dedim. bir gün o duvarcı abimin yanına gittim, abi ben ayrılıyorum hakkını helal et dedim. helal olsun dedi, dediği gibi ayrıldım. kimseninde yüzüne bakmadım. yine ortalıkta kaldım bomboş, ama cebimde param vardı.

sahilde yeraltı pasajı var, kadıköylü binler iyi bilirler. gezerken orayada bakayım dedim, kadıköylü olduk çıktık zaten amk. o da ne!

eğilip yeri öpesim geldi, çay ocağının kapısında "askıcı aranıyor."

selamın aleyküm abi, askıcı aranıyormuş. ve aleykümselam, haftada 120 lira. okey abi tamamdır, ne zaman başlıyoruz. tam aradığım işti. çocukluğunda askıcılık yapanlar bilir, felaket çevre ediniyorsunuz. çay dağıtırken bin tane adam tanıyorsunuz. taşşağınız en üst düzeye çıkıyor.

saç sakal salmışım. beni gibseler tanımazlar. üstümdeki kıyafetler desen yırtık içinde. çay dağıtmaya utanıyorum anasını satiyim. polis geçerken gizleniyorum falan, zor oluyordu her şey.

sözlükte çok reis lafı geçiyor. cc reyiz cc vs. gerçekten bir reyis tanıdım pasajda. bir gün çay dağıtırken halıcıdan biri bağırdı bana, ozan gel çocuğum buraya diye.

buyur abi, boş mu kaldı alayım hemen dedim. yok dedi. otur bakalım şuraya. oturdum. bak şu karşında oturan abin, kadıköy çocuk polisi komiseri.

benim şakaklar attı. tamam dedim buraya kadar. yedik yarra. adam beni tanıyacak, buraya kadarmış.

"ben komiser halil" dedi bana. baktığım bıyıklı falan komisere benzediği yok. zaten düzgün giyinmiş adam utanıyorum karşısında oturmaya.

"kimsesiz çocuklar için düzenlenen hollanda tanıtım gezimize davetlisin" dedi. ben hiç bir yere gidemem amk, adama ne diyeyim. reis abime döndüm, abi ben gidemem dedim. yapma ozan dedi, senin için bir fırsat. su sıkıcı hayatında en azından bir gezi görmüş olacaksın dedi.

ben hayatta gitmem. gibseler gitmem. adımımı atmam dedim burdan bir yere.

neden gitmediğimi reis abimde tahmin ediyordu. kulağıma eğildi, "gidecek misin, seni ifşa edeyim mi?"

her insan sevdiği için bir şeyler yapar binler. biliyorum iyi niyetliydi adam. tamam dedim giderim.

ben gider miyim peki? gitmem.

hayat burayıda bana fazla gördü. buradanda gitme vakti geldi dedim kendi kendime, yapacak hiç bir şeyim yoktu. hemen geliyorum diye çıktım çay ocağından, bir daha geri dönmedim.

kafam felaket bozuktu. o huur şimdi beni düşünmüyodur bile dedim. şimdi beni silmiştir bile anasını satiyim. hayatımı düzeltmem lazım. sıçtım işin içine, zaten devamsızlıktan sınıfta kalmışımdır. bir şeyler yapmam gerekiyor dedim, böyle olmayacak bu hayat.

1700 lira param vardı. sokak çetelerine katılmak istemiştim hep. işte burada insanlığım bozuluyor beyler, geliyoruz gibindirik olan bölüme.

ilk olayım bir eczanede başladı. bir aspirin verir misiniz dedim eczacı kadına. nöbetçi eczanede başka kimse yok tabiki. kadın arkasını döndü ilaç almaya, ensesine patlattım masanın üstündeki telefonu. kadın yerden kalkmaya çalışırken bir tekme daha indirdim kafasına. kendi kendime diyordum, ben bunları nasıl yaparım? ben nası böyle bi insan oldum amk. kadın kalkamadı yerden. birileri gelmeden elimi çabuk tutmam lazımdı. ve prozac ellerimde. heyecandan 2 kutu alıp çıktım. gerekli cesareti verecek şeyi alıp çıktım ordan.

korkuyorum şimdi, bu halde gidersem zütüm yemeyecek. attım ağzıma. kafam döndü bildiğiniz gibi. kayalıklarda oturuyordu huur çocuğu tinerciler. baksanıza lan buraya dedim.

1 tanesi yukarı çıktı, ıslık çaldı bir tane. bir anda 10 kadar adam etrafıma toplandı.
bende katılayım aranıza dedim. ne bulursak paylaşırız, sokakta yatıp kalkarız beraber.

bir tanesi fırladı, peki bizim ne karımız olacak bundan huur çocuğu! dedi.

o kadar çalışıp çabaladığım, inşaatlarda yatıp kalktığım.. elde ettiğim parayı çıkarıp verdim.

al şunu dedim, ilk hırsızlığımdan elime geçen para. hepsi ooooo çekti, bizdensin oğlum.

@65 bin, ismail kim? tanıyorsam zütümü gibsinler. ayrıca bu bahsettiğim olayın üzerinden 7 sene geçti, mal mal konuşma. akmar pasahı falanda değil bi gibtir ol.

başladım ben vukuatlara. ölümüne çalıyordum. cüzdan çal, çanta çal, çalıp çırpmakla geçirdim 1 haftamı. tabii her getirdiğimi sömürüyordu diğer çocuklar. son bölüme geldim.

gruptan 1 çocuğun kapkaç için motogibleti vardı. atlayıp çalıyorlardı. bir gün bende gitmek istedim, atladım çocuğun arkasına. gecenin bi yarısı yavaş yavaş ilerliyoruz teneke vasıtayla. tam yaya geçidinde geçmekte olan bir kadın gördük. "gazla." dedim. vınn, gazladı bu kadına.

kadının arkasından geçerken asıldım çantaya. kadın çantayı boynunun iki tarafına dolamış.

çantayı tuttuğum zaman kesinlikle bırakmamam lazımdı.

kadın çantanın kolunu boynundan çıkaramadı. diğer kırmızı ışığa kadar sürüklendi bizimle beraber. asfalta bulaşan kanları görebiliyordum.

motorgibleti kullanan çocuk, "bırak lan kaçalım" dedi. kadın öldü zannettim.

"dur dedim" birden. bırakıp gidemedim kadını. indim motorgibletten koştum kadına.

ağlıyordu yolun ortasında.

bakar mısınız? dedim.

nasıl bir haykırdım orda, nasıl bir böğürdüm.

yüzü kanlar içindeki kadın, gecenin bu saatinde beni arayan annemdi.

moralim bozuldu kapatıyorum bilgisayarı.

@78 dıbına koyim okuyun şurayı, beni arıyormuş diyorum size. babamda anlattı sonradan 2 koldan arıyorlarmış beni.

inanmayan gibtirsin gitsin bunada yalan diyorsunuz ya ne diyim size daha

@83 neyine devam edeyim. sonrasını mı anlatayım. bitirdim burda.