ilk evden kaçış hikayemi anlatıyorum

bebek firarda beyler

toplanın binler. 15. yaşındayken kaçmıştım ilk olarak.
not: ayar vermeye çalışan @2'yi gibeyim, isteyen özel mesaj atsın üniv diplomamın capsini atayım

evdekiler çok sıkıyordu amk. bi kız vardı fahişe, bilmeden seviyordum onu. gözümün önünde başkalarıyla çıkıyordu. dedim yetti artık dıbına koyim. uzun zamandır kafamdaydı zaten. gecesinden hazırladım çantamı, içini elbise vs. doldurdum gelmemek niyetindeydim. sabah 7'e okula gitmek üzere kalktım, beden dersi vs. bahane uydurup sivil elbise giydim üzerime.

devam ediyorum

paramda yok amina koyim. abimin odasına girdim cebinde 5tl buldum aldım çıktım amk. okul servisi geldi tabii. bindim servise. yalova meydanında indim. aşağıya yürüdüm kabataş iskelesine. adam bilet 7tl dedi, bende para yok. adamı kafaladım falan bana bagaj bileti kesti 5tlye. 40 dk sonra bi baktım kartaldayım.

gruptan 1 çocuğun kapkaç için motogibleti vardı. atlayıp çalıyorlardı. bir gün bende gitmek istedim, atladım çocuğun arkasına. gecenin bi yarısı yavaş yavaş ilerliyoruz teneke vasıtayla. tam yaya geçidinde geçmekte olan bir kadın gördük. "gazla." dedim. vınn, gazladı bu kadına.

kadının arkasından geçerken asıldım çantaya. kadın çantayı boynunun iki tarafına dolamış.

çantayı tuttuğum zaman kesinlikle bırakmamam lazımdı.

kadın çantanın kolunu boynundan çıkaramadı. diğer kırmızı ışığa kadar sürüklendi bizimle beraber. asfalta bulaşan kanları görebiliyordum.

motorgibleti kullanan çocuk, "bırak lan kaçalım" dedi. kadın öldü zannettim.

"dur dedim" birden. bırakıp gidemedim kadını. indim motorgibletten koştum kadına.

ağlıyordu yolun ortasında.

bakar mısınız? dedim.

nasıl bir haykırdım orda, nasıl bir böğürdüm.

yüzü kanlar içindeki kadın, gecenin bu saatinde beni arayan annemdi.

moralim bozuldu kapatıyorum bilgisayarı.

ooo tamamdır. eder bu ayda 600 lira. daha ne isterdim ben, inşaatta yatıp kalkmak haricinde bir sorun yoktu. para biriktirip her şeyi, her taku yapabilirdim. günde yarım ekmek yedim, hiç para harcamadım. inşaat işçileriyle yatıp kalktım, normal hayattan çok uzaklaştım. sakallarım o yaşta terlemişti zaten, arada bir makine ile alıyordum. hiç almayınaca bunlarda bi güzel uzamaya başladı. saçlar desen zaten aldı başını gitti.

ne kadar oldu biliyor musunuz.

2 ay oldu, tam 2 ay.

o pgibolojiyle onuda yaparım dedim. kartaldan maltepeye yürüdüm. maltepeden bostancıya yürüdüm. ayaklarım su topladı patladı kanadı bile. geldim bi polis karakolunun önüne. bi tane nöbet tutan asker vardı, geldim yanına. dedim abi, kadıköy ne tarafta. gösterdi şuraya gidecen bilmem ne diye. tam gidiyordum durdurdu. gel hele sen buraya dedi. sen evden mi kaçtın dedi.

Bu yavşağın alnında "anasının dıbına Yalova'da Akıtılmıştır" yazmıyorsa her polis neden "doğru yalovaya gibtir" diyor.

bunun böyle olmayacağını biliyordum. hayatım boyunca inşaattamı çalışıcam ben. değişiklik lazımdı; böyle olmaz dedim. bir gün o duvarcı abimin yanına gittim, abi ben ayrılıyorum hakkını helal et dedim. helal olsun dedi, dediği gibi ayrıldım. kimseninde yüzüne bakmadım. yine ortalıkta kaldım bomboş, ama cebimde param vardı.

dinleyen yok mu binler. yukardaki dinleyen binler burda mı.

şukular geldi devam edeyim ben

indim kartalda tabii para yok. dedim bi daha dönmem geri. iş aramam lazım. o zamanda böyle cılız bişeyim anasını satim, üflesen uçucak türden. kartalın içini dışına çıkardım bi tane iş bulamadım. dedim bari kadıköye gideyim. önceden gitmiştim süper yerdir. orda bulurum belki dedim. taksici abiler vardı, gittim dedim abi burdan kadıköy uzak mı. ohoooo ne diyon lan sen, yürüsen gece yarısı ordasın dedi amk.

bu parayı alıyorsun, direkt kartala dönüp yalova feribotuna biniyorsun dedi. ben dinlemem. ben bilmem. gitmiyorum dediysem gitmem!

ooo parayı gördüm tabi. tamam abi sen merak etme, hemen eve gidiyorum vs. sıvıştım kapıdan.

20 kağıt var elimde 2 gündür bir şey yemedim. koşşşş tavuk döner. hayatımda böyle güzel döner yemedim ben amk.

tabii ki yarım ekmek 1 lira aldım. o parayı harcarmıyım ben. günde yarım ekmek yesem 20 gün idare edecek beni.

kararlıydım inşaat konusunda. inşaatta çalışabilirdim, hem kalacak yer hem para alacak yer işte. kebap daha ne. acil sahili var bilen bilir, orada bir konut inşaatı vardı. gittim, ben burada çalışmak istiyorum abi dedim. bi git başımdan dedi. ciddiyim abi ne iş olursa yaparım dedim. acındırdım tabi biraz.

3 gündür açım vs. küçük emrah moduna girdim. adam tamam lan dedi. sana haftada 150 lira. inşaatta yatıp kalkacaksın, tamam mı?

sahilde yeraltı pasajı var, kadıköylü binler iyi bilirler. gezerken orayada bakayım dedim, kadıköylü olduk çıktık zaten amk. o da ne!

eğilip yeri öpesim geldi, çay ocağının kapısında "askıcı aranıyor."

selamın aleyküm abi, askıcı aranıyormuş. ve aleykümselam, haftada 120 lira. okey abi tamamdır, ne zaman başlıyoruz. tam aradığım işti. çocukluğunda askıcılık yapanlar bilir, felaket çevre ediniyorsunuz. çay dağıtırken bin tane adam tanıyorsunuz. taşşağınız en üst düzeye çıkıyor.

korkuyorum şimdi, bu halde gidersem zütüm yemeyecek. attım ağzıma. kafam döndü bildiğiniz gibi. kayalıklarda oturuyordu huur çocuğu tinerciler. baksanıza lan buraya dedim.

1 tanesi yukarı çıktı, ıslık çaldı bir tane. bir anda 10 kadar adam etrafıma toplandı.
bende katılayım aranıza dedim. ne bulursak paylaşırız, sokakta yatıp kalkarız beraber.

bir tanesi fırladı, peki bizim ne karımız olacak bundan huur çocuğu! dedi.

o kadar çalışıp çabaladığım, inşaatlarda yatıp kalktığım.. elde ettiğim parayı çıkarıp verdim.

al şunu dedim, ilk hırsızlığımdan elime geçen para. hepsi ooooo çekti, bizdensin oğlum.

dinleyen yok galiba

beyler dinleyen yoksa ben burda boşu boşuna hiç anlatmıyım cidden

ben cübbeli ahmet hocayım!!!

dinleyen yok galiba

şukular gelmiş ben devam edeyim