YÜRUYORUM
---

yürüyorum sadece kendime ayırmak istediğim fakat bunun uzun kısıtlı bir süre olduğunu bildiğim halde kendimi bunun için zorluyorum. cebindeki son sigarayı çıkartıp yakarken sanki geçmişimdeki herşeyi yakıyorum. sigaranın o zehirli dumanını çekerken acele etmiyorum dışarı verirkende aynı şekilde hiç ama hiç acelem yok . çünkü artik sadece ben varım. ne bir hayalim var uykuya dalabilacegim ne çocuğum var babası olan. niye diye düşünüyorum hayatın bana verdiği şeyleri degerlendirmeyip hayattimi mahvettigim için kızıyorum kendimede. bir soluk daha çekiyorum benim gibi başkalarını zevkleri için kendini yakan sigaramdan. Sokakta yürürken kırık camlı evleri görüyorum tenceresine boş olan evleri sonra birde kendi dertlerime bakıyorum utanıyorum belkide filmlerden aşina olduğum için utanmak geliyor içimden . sonra tekrar aklıma geliyor çocuğumun hayalleri aklıma geliyor . onun istediği bigiblet istediği oyuncak bebek zaten onlar için yürüyorum bu yolda onun için her gün gidip gidip geliyorum bu yolu . onun okuması için yürüyorum benim gibi bu yollarda çürümesine diye yürüyorum bu yolu. sonunda varıyorum bu yolun sonundaki iş yerime . vardığımda da son nefesi çekiyorum ve yine dışarı veriyorum