-3
Bu gece bir rüya gördüm. Uçaktan iniyorum. istanbul’un gökyüzünde acılı ve düşman bir yüz silueti görüyorum. Dondurucu ve kemiklere işleyen soğuk, kuaförden yeni çıkmış uçuşan saçlarımı dağıtıyor, daha da ağırlaştırıyor. Gri renkteki ışık yüzümü solgun gösteriyor. Gözlerim, ince ve fosforlu daireler içine hapsedilmiş, boşboş bakarak görüntümü daha da garipleştiriyor. Ellerim, bir ölününki gibi beyaz ve soğuk. Havaalanı binalarının içine giriyorum ve camlardan birindeki yansımama bakıyorum; renksiz ve zayıf yüzümü, dolaşmış ve ürkütücü saçlarımı, sımsıkı kapalı dudaklarımı görüyorum. Sonra kendimi başka bir yerde, evdeki aynadaki görüntümle görüyorum. Havaalanında değilim artık,her zamanki marka giysilerimin içinde, çok az ışığın ulaştığı, karanlık vepis kokulu bir hücredeyim; öyle ki hangi koşullarda bulunduğumu, üzerimde ne olduğumu göremez durumdayım. Yalnızım, ağlıyorum. Gece olmalı. Koridorun sonundaki parlak ışığı fark ediyorum. Hiç ses yok. Işık bana doğru yaklaşıyor. Gittikçe yaklaşıyor, yaklaşıyor ve beni korkutuyor.Ürküyorum çünkü hiç adım sesi duymuyorum. Ama yaklaşan adam sakince yürüyor. Uzun boylu ve güçlü. iki elini parmaklıklara dayıyor. Ben ise, gözyaşlarımı silerek ayağa kalkıyorum ve ona doğru yürüyorum. Meşalenin ışığı adamın yüzünü aydınlatıyor, şeytansı bir ifade veriyor. Bedeninin geri kalan yerleri görülmüyor. iri, aç ve ne renk olduğu anlaşılmayan gözlerini görüyorum. Geniş ve yarı aralık dudaklarının arasında tek sıra dizilmiş dişleri gözüküyor. Dudaklarına zütürdüğü parmağı ile konuşmamam gerektiğini anlatıyor. Yakından yüzünü incelemeye başlıyorum; çekici, gizemli ve çok yakışıklı olduğunu görüyorum. Düzgün parmaklarını dudaklarımda dolaştırmaya başladığında içimde feci bir ürperti duyuyorum. Öyle tatlı tatlı yapıyor ki dudaklarım nemlenmeye başlıyor ve ister istemez parmaklıklara doğru yaklaşıyorum, yüzümü onun yüzüne dayıyorum. O zaman gözleri parlamaya başlıyor. Dinginliği öylesine güzel öylesine zamandan öte ki. Parmakları ağzımın derinliklerinde geziniyor, tükürüğüm kayganlaştırarak yol almasını kolaylaştırıyor. Sonra parmaklarını ağzımdan çıkartıyor ve diğer elininde yardımıyla üst tarafımdaki yıpranmış giysilerimi, yuvarlak göğüslerimi ortada bırakacak biçimde parçalıyor. Meme uçlarım sert ve küçük hücre penceresinden esen soğuk nedeniyle dik. islak parmaklarıyla dokununca daha da uç veriyorlar. Dudaklarını göğüslerime değdiriyor ve önce kokusunu içine çekip sonra da öpmeye başlıyor. Zevkten başım arkaya düşüyor, ama bedenim devinimsiz; yalnızca onun isteklerine uyuyor. Duraksıyor, bana bakıyor ve gülümsüyor. Bir eliyle giysisinin orasını burasını yokluyor, yaklaştığımda din adamlarına özgü giyinmiş olduğunu fark ettiğim giysisinin. Önce bir anahtar şıkırtısı, ardından demir kapının yavaşça kapanma sesi duyuluyor. Artık içeride. Benimle. Üstümde kalan giysilerimi yırtıp parçalamaya devam ediyor ve ön-ce göbek çevremdekileri, daha sonra daha da aşağılara en sıcak bölgeme doğru. Usulca beni yere yatırıyor. Başını vedilini bacaklarımın arasına gömüyor. Artık üşümüyorum ve onun sayesinde kendimi hissetmek ve algılamak istiyorum.Onu kendime doğru çekiyorum ve üzerine sinmiş kokularımı duyuyorum. Cüppesinin altında el yordamıyla organına, o çok güzel ve uyarılmış organına dokunuyorum, soluksoluğa elimle çekiştiriyorum. Aleti cüppesinin altından dışarı çıkmak istiyor ve ben de siyah örtüsünü kaldırarak yardımcı oluyorum. içime giriyor ve sıvılarımız buluşuyor, tereyağında kayan bıçak gibi olağanüstü güzellikte kayıyor ama beni yaralamıyor. Geri çekilip çıkıyor içimden ve bir köşeye gidip oturuyor. Bir süreliğine öylece durmasını bekliyorum, sonra ona doğru yaklaşıyorum. Köpüklü sahillerime bir kez daha vuruyor. Birkaç sert, kuru ve ani vurgun beni sonsuz doyuma zütürüyor. Tek bir varlığa dönüştük. Toparlanmaya başlıyor ve beni başlangıçtakinden daha şiddetli ağlarken bırakıp gidiyor. Sonra gözlerimi açıyorum ve kendimi yeniden Atatürk Havaalanının camında yüzümü incelerken buluyorum.
