Yadırgamayın beni beyler. okuduğunuzu ilgi duyacağınızı anlarsam ilk aşkımın hikayesini anlatmak istiyorum. başlığı beğenin ve anlatmaya başlayayım arkadaşlar. bir kişi bile beğenirse anlatmaya başlarım. selamlar.

Yüzümün ekşimesine engel olamamıştım. Gözüm ister istemez annemi aradı. Dönüp baktığımda onun da bana baktığını gördüm. Babam ne o serseri olmaya mı niyetlisin hemen yarın o saçı kestirmeye gidiyorsun demişti. Amcam babamın söylediğinden cesaret almış olacak ki. Bencede bu ne hal memet. Biraz adam ol çeke çeke benim oğlanlara mı çekmeye başladın dedi. Gerçekten zoruma gitmişti. Ne yani adamlık saçla ya da dış görünüşle mi oluyordu. Bunca zaman adam olan memet. Parmakla gösterilen memet. Bi saç için serseri mi olmuştu. Derken babam araya girdi. O saçı hemen yarın kesiyorsun. Ama baba dedim. Ne diyeceğimi düşündüm o an. Aklımdan geçenleri söylesem belki hoş karşılamazdı. Derken yarın pazar olduğunu hatırladım. ama baba yarın kapalı. Tamam dedi pazartesi akşam o saçı öyle görmicem. Yine eski memete dönecektim anlaşılan. Hevesim kırılmıştım annem napsın. Çaresiz. Tek kelime diyemedi. Beni savunmadığı için zerre kızmadım beyler. Benim için kavga etmelerine gerek yoktu. Ben ders çalışıcam diyip odama geçtim.

Beyler kusura bakmayın biraz yoğunum. Bir part şimdi atıp acısını akşam çıkartıcam merak etmeyin. (Kimseye artistlik yapmayın.)

Rezerved

Arkadaşlar aklınızdaki bir kaç soruya cevap vermek istiyorum. Ilk aşkını anlatıyordun bu ne alaka demeyin. Her şey burda başlıyor. Sizi sıkmadan devam edeceğim. Hikaye asla kurgu değil. Tamamen yaşadıklarım. Ve tekrar söylüyorum bu hikayede sadece sevdiğim kızın gerçek adı olacak. Kendi adımı bile değiştirerek yazacağım. Yarın erkenden gitmem gereken önemli bir yer var. Şimdilik buraya kadar. Yarın devam ederiz. Iyi geceler (kimseye artistlik yapmayın) bunu da unutmayın.

Önemli !!!
Bu hikayemde sadece sevdiğim kızın adı doğru yazılacaktır. Onun ismi haricinde benim ismim dahil kafadan birer isimdir. Onun ismi asla değişmeyecek. Bunu dikkate alın.

O zamanlar serdar ortaçın sunduğu bir şarkı yarışmasını izliyorduk. Mutluyduk. Iki defa lavaboya gitmiştim saçlarıma bakmaya. Kendimi tanıyamıyordum. Güçlü hissetmeye başlamıştım kendimi. Derken kapı çaldı. Amcamlar gelmişti. Duydum fakat çıkmadım hemen. Bi saniye de olsa saçımı bozma fikri aklıma girse de hemen vazgeçtim. Beni sevecekse böyle de severdi. Adam olanı örnek gösterileni bir saç bozacak değildi elbette. Bekledim bir dakika kadar ve girdim içeri. Annemle bakıştık önce. Babamın ne diyecegini bekliyorduk derken babamla gözgöze geldik. Yüzünü pek okuyamadım. Bi şey demesine kalmadan amcam ne yaptın saçına dedi. Ben de bi değişiklik olsun artık büyüyorum dedim. Iyi bakalım dedi ve sustu. Oturdum ben de. Anlaşılan babam bir süre yorum yapmayacaktı düşünüyordu hissedebiliyordum. Annem açsınızdır hemen sofrayı hazırliyim dedi ve mutfağa geçti. Bende yardım ediyim anneme diyip yanına gittim. Bi süre kaşıkları alıp koysam da anne dedim. Babam neden bir şey demedi. Bilmiyorum oğlum dedi. Bekleyip görücez. Kızarsa saçlarımı bile keserdi. Hayallerimi de doğduğumdan beri ilk defa özgüvenimi de keserdi. Sofrayı kurduk ve oturduk yemeğe. Ben bakmasam bile babamın ara ara bana daha doğrusu saçlarıma baktığını hissediyordum. Ne diyeceksen de baba artık diyordum içimden. Sofrayı kaldırdık çaylar geldi. Babam rahat rahat otururken birden doğruldu ve dik oturdu. Zamanı gelmişti. Söyleyecekti. Mehmet dedi. Oğlum demediğine göre söyleyecekleri beni çok da mutlu etmeyecekti.

Yolda yürürken durup bi su almak istedim. Bakkal buranın çeşme suyu içilebildiğinden garipsemişti su almamı. Yolda giderken arabaların camlarına bakmadan edemiyordum. Iki gün önceki saçını bile taramayan ben şimdi jöle sürmüştü. Ne derdi babam. Benden büyük çocuklarına beni parmakla gösteren amcam diğer tüm akrabalarım ne derdi. Annemi saymıyorum beyler. Ben nasıl olursam olayım annem severdi beni. Hep de sevdi. Gelmiştim artık evin bahçesine. Apartmandan içeri girdim annem açtı kapıyı hoşgeldin benim yakışıklı oğlum. Otomatik lamba bozuktu. Öğlen olmasına rağmen apartmanın içi pek aydınlık sayılmazdı beyler. Gülmüştüm beyler. Annem daha tam görmeden bile sevmişti beni. Beğenmişti saçımı. Her halimle yinr ve yine kabul etmişti. Bundan sonra da edecekti. Ayakkabılarımı çıkarıp girdim içeri sarıldı bana. Saçımı okşadı annem. Elini çekti hemen bu ne bakım oğlum diken gibi olmuş dedi ve güldük. odaya geçtik tv seyretmeye. Babam yoktu halen. Amcamlar bize gelecekti onları almaya gitmişti arabayla. Birazdan gelir dedi annem. Yüzünde babamın vereceği tepkinin bilinmezliği ve tedirginliğini ben bile okuyabiliyordum. Annem her halimle severdi beni emindim. Ama ya babam ? Böyle de sever miydi adam der miydi bana. Birazdan öğrenecektik...

Yine her zamanki gibi saç baş düzeltmeden aynaya bakmadan okula gittim sabahın 6.30unda. Gittiğimde herkesin bana bir değişik bastığınızda fark ediyordum. Bu çocuk istanbullu değil hocam diyenler vardı. Nasıl olurlardı ki istanbullular. Nasıl anlatmışlardı sana. Mutsuz olmaz mıydık hiç. Herkes yakışıklı mı olmalıydı. Derslerimdeki başarıyla herseyi örtbas etmeye başlamıştım. Ve artık bir kaç arkadaşım vardı. Şimdilik her şey yoluna girmeye başlıyordu. Umutluydum. Çocuktum ama artık daha huzurlu uyuyordum.

Biri devdıb et derse ederim. Kimsenin dinlemediğini bile bile yazmak saçma olur.

Oybirinci hadi yatağına yat

Üzerinden 7 sene geçtiği için artık hatırlayınca içimde gülücüklerle anlatabileceğime kendimi hazır hissettiğim için başlıyorum anlatmaya. Ben Çocukluğunun on senesini istanbulda geçirmiş ve yedinci sınıfı doğudaki memleketimize dönüp okumaya devam etmiş biriydim.. memleketimi ya da doğuyu kötülemek değil de ; alışmadığım için yapamadım ilk başlarda. Istanbulda olduğu gibi memleketimde de ezik başlamıştım öğrenim hayatıma..

Gerek evlerde yenen yemekler gerek insanların konuşması.. Annemin akşam yemeği menüleri bile değişmişti artık. Okuldakiler beni iğreti biriymişim gibi istanbullu diye çağırıyorlardı. Kantinde sıra bekleyip tost aldığımda vaaay zengin istanbulluya bak diyenleri bile tanımıştım. Okul tadilatta olduğu için her gün yarım saat önce kalkıp bir başka okula yollara düşüyordum henüz 12 yaşındaydım ve hayat gerçekten çok bunaltıyordu beni. Buraya ait değilim hissi bir saniye peşimi bırakmıyordu. Elbette atlatırdım ama sabredemiyordum.

Başlıyorum beyler.

Pazar sabahına uyanmıştım. Babam her zamanki gibi sekizde atletle tv izliyordu uyuyup uyanmadığı belli değil bir vaziyette. Yahu bari pazar günleri uyu be adam. Neyse annem hala uyanmamış belli. Kahvaltı kokusu yok henüz. Ara sırada neden annen uyanmıyor diye söyleniyordu. Aslında bana söylemiyordu ama işte neyse. Kendi kendine cevaplıyordu. Bi on dk sonra uyandı annem. Daha elini yüzünü yıkamadan kahvaltı hazırla demesiyle sirkelenmişti kadıncağaz. Sevmiyordum bu huylarını. Bana ters düşünce de daha beter olmuştu hislerim. Benim saçımı bırak bari annemin uykusuna saygı göster saat dokuz bile değil be baba. Bunları içimden söylüyordum tabikide. Annem kahvaltı hazırlamaya geçti. Babamın ekmek almaya git deyişi buz kestirdi ortamı. Sanki tuzaklar kurmuş yola mk. Öldürecek yolda ölmemi ister gibi. Itiraz mı edebilirsin mk babaya. Kalktım içimden söylene söylene gittim.

Başlıyorum beyler. Kimse yoksa bile yazmaya devam. Elbet bizi anlayan çıkar.

Bi saat kadar sonra kapı sesi geldi. Gidiyordu amcamlar. Annemle babam kapıyı kapattıktan sonra sessiz sessiz konuşmaya başlamışlardı. Anlayamıyordum dediklerini. Derken annem geldi. Saçlarımı okşadı. Güldü yıkamayacak mısın saçlarını ? Sen de mi anne dedim. Sen de mi. Benim tarafımı tutarsın sanmıştım. Yok oğlum kafanda jöleyle uyursan kepeklenir git yıka yarın yine yaparsın. Akılsız kafam. Ne biliyim yıkanması gerektiğini. Sanki jöle mi kullanmıştım hiç. Gittim saçlarımı yıkamaya. Kuruturken şekil veriyim dedim. Yakışmıştı be. Ben ben değildim. Ezik gitmiş artist gelmişti. Kendimle gurur duyuyordum. Sabah kalkıp jöle almalıydım. içimden babam jöle kullanacak saç bırakacak mı ki diyordum. Olsun. Ben aliyim. Bakarsın kesmeyiz. Keyfim yerinde güzel güzel uyuklamaya başladım. Öyle ki rüyamda saçımı yapıyordum. Çocuktum. Ama mutluydum beyler. Şimdi elimize ne geçse yetinmez mutlu olmazken bi saç beni mutlu etmeye yetmişti. Artisttim mk artist.

Geçtim odaya fakat. Akıl mı bıraktılar ders çalışacak. Zaten bahane olsun diye gelmiştim. Odamda ayna yoktu. Ne gerek vardı ki zaten kendime bakmazdım hiç. Gittim lavaboya. Aynada gördüğüm dolmuş gözlerimde karşılaştım. Hislerimi görünce bile anlamıştım. Saçlarıma baktım. Ya ne var bunda ne. Ne var bu kadar kızacak. Adam dediğiniz bir saç yüzünden serseri mi olur be. Bi gün arkamda dur baba. Kötü bi şey yapmadım bugüne kadar. Bu da kötü değil. Ama sana göre kötü bile olsa arkamda dur. Neyseki yarın pazardı kestirmeyecektim. Pazartesi okula böyle gidecektim. Önümde iki gün vardı. Niye üzeyim ki kendimi. Ben böyle istiyordum. Annemle konuşmadan kesin karar veremezdim. Yanıma gelmesini bekledim ama belli ki amcamlarla ilgileniyordu. Geçtim odama. Kitap açık ama ben başka alemlerdeyim.

Birazdan iki part atıp devdıbını on ikide aticam beyler hazır olun. (Kimseye artistlik yapmayın)

Başla bakalım , Seveni giberler