Başla bakalım , Seveni giberler

hadi bakem

Oybirinci hadi yatağına yat

Üzerinden 7 sene geçtiği için artık hatırlayınca içimde gülücüklerle anlatabileceğime kendimi hazır hissettiğim için başlıyorum anlatmaya. Ben Çocukluğunun on senesini istanbulda geçirmiş ve yedinci sınıfı doğudaki memleketimize dönüp okumaya devam etmiş biriydim.. memleketimi ya da doğuyu kötülemek değil de ; alışmadığım için yapamadım ilk başlarda. Istanbulda olduğu gibi memleketimde de ezik başlamıştım öğrenim hayatıma..

Arkadaşlar bir kişi de olsa şukularsa okuyan olduğunu bilip devam ederim. Lütfen burda olduğunuzu gösterin.

Gerek evlerde yenen yemekler gerek insanların konuşması.. Annemin akşam yemeği menüleri bile değişmişti artık. Okuldakiler beni iğreti biriymişim gibi istanbullu diye çağırıyorlardı. Kantinde sıra bekleyip tost aldığımda vaaay zengin istanbulluya bak diyenleri bile tanımıştım. Okul tadilatta olduğu için her gün yarım saat önce kalkıp bir başka okula yollara düşüyordum henüz 12 yaşındaydım ve hayat gerçekten çok bunaltıyordu beni. Buraya ait değilim hissi bir saniye peşimi bırakmıyordu. Elbette atlatırdım ama sabredemiyordum.

Anlaşılan kimse giblemiyor. Senelerdir içimde sakladığım anımı size anlatmak istedim. Fakat görüyorum ki kimsenin gibinde falan değil.

Biri devdıb et derse ederim. Kimsenin dinlemediğini bile bile yazmak saçma olur.

Yine her zamanki gibi saç baş düzeltmeden aynaya bakmadan okula gittim sabahın 6.30unda. Gittiğimde herkesin bana bir değişik bastığınızda fark ediyordum. Bu çocuk istanbullu değil hocam diyenler vardı. Nasıl olurlardı ki istanbullular. Nasıl anlatmışlardı sana. Mutsuz olmaz mıydık hiç. Herkes yakışıklı mı olmalıydı. Derslerimdeki başarıyla herseyi örtbas etmeye başlamıştım. Ve artık bir kaç arkadaşım vardı. Şimdilik her şey yoluna girmeye başlıyordu. Umutluydum. Çocuktum ama artık daha huzurlu uyuyordum.

Gece 12 de devam edicem beyler.

Hele bakalım neler gelecek.. Huur bir hikayeye benziyor.

Rezerved

Başlıyorum beyler.

Yolda yürürken durup bi su almak istedim. Bakkal buranın çeşme suyu içilebildiğinden garipsemişti su almamı. Yolda giderken arabaların camlarına bakmadan edemiyordum. Iki gün önceki saçını bile taramayan ben şimdi jöle sürmüştü. Ne derdi babam. Benden büyük çocuklarına beni parmakla gösteren amcam diğer tüm akrabalarım ne derdi. Annemi saymıyorum beyler. Ben nasıl olursam olayım annem severdi beni. Hep de sevdi. Gelmiştim artık evin bahçesine. Apartmandan içeri girdim annem açtı kapıyı hoşgeldin benim yakışıklı oğlum. Otomatik lamba bozuktu. Öğlen olmasına rağmen apartmanın içi pek aydınlık sayılmazdı beyler. Gülmüştüm beyler. Annem daha tam görmeden bile sevmişti beni. Beğenmişti saçımı. Her halimle yinr ve yine kabul etmişti. Bundan sonra da edecekti. Ayakkabılarımı çıkarıp girdim içeri sarıldı bana. Saçımı okşadı annem. Elini çekti hemen bu ne bakım oğlum diken gibi olmuş dedi ve güldük. odaya geçtik tv seyretmeye. Babam yoktu halen. Amcamlar bize gelecekti onları almaya gitmişti arabayla. Birazdan gelir dedi annem. Yüzünde babamın vereceği tepkinin bilinmezliği ve tedirginliğini ben bile okuyabiliyordum. Annem her halimle severdi beni emindim. Ama ya babam ? Böyle de sever miydi adam der miydi bana. Birazdan öğrenecektik...

Rezerve aldım huur

O zamanlar serdar ortaçın sunduğu bir şarkı yarışmasını izliyorduk. Mutluyduk. Iki defa lavaboya gitmiştim saçlarıma bakmaya. Kendimi tanıyamıyordum. Güçlü hissetmeye başlamıştım kendimi. Derken kapı çaldı. Amcamlar gelmişti. Duydum fakat çıkmadım hemen. Bi saniye de olsa saçımı bozma fikri aklıma girse de hemen vazgeçtim. Beni sevecekse böyle de severdi. Adam olanı örnek gösterileni bir saç bozacak değildi elbette. Bekledim bir dakika kadar ve girdim içeri. Annemle bakıştık önce. Babamın ne diyecegini bekliyorduk derken babamla gözgöze geldik. Yüzünü pek okuyamadım. Bi şey demesine kalmadan amcam ne yaptın saçına dedi. Ben de bi değişiklik olsun artık büyüyorum dedim. Iyi bakalım dedi ve sustu. Oturdum ben de. Anlaşılan babam bir süre yorum yapmayacaktı düşünüyordu hissedebiliyordum. Annem açsınızdır hemen sofrayı hazırliyim dedi ve mutfağa geçti. Bende yardım ediyim anneme diyip yanına gittim. Bi süre kaşıkları alıp koysam da anne dedim. Babam neden bir şey demedi. Bilmiyorum oğlum dedi. Bekleyip görücez. Kızarsa saçlarımı bile keserdi. Hayallerimi de doğduğumdan beri ilk defa özgüvenimi de keserdi. Sofrayı kurduk ve oturduk yemeğe. Ben bakmasam bile babamın ara ara bana daha doğrusu saçlarıma baktığını hissediyordum. Ne diyeceksen de baba artık diyordum içimden. Sofrayı kaldırdık çaylar geldi. Babam rahat rahat otururken birden doğruldu ve dik oturdu. Zamanı gelmişti. Söyleyecekti. Mehmet dedi. Oğlum demediğine göre söyleyecekleri beni çok da mutlu etmeyecekti.

Önemli !!!
Bu hikayemde sadece sevdiğim kızın adı doğru yazılacaktır. Onun ismi haricinde benim ismim dahil kafadan birer isimdir. Onun ismi asla değişmeyecek. Bunu dikkate alın.

Rez. Şuku.

Arkadaşlar aklınızdaki bir kaç soruya cevap vermek istiyorum. Ilk aşkını anlatıyordun bu ne alaka demeyin. Her şey burda başlıyor. Sizi sıkmadan devam edeceğim. Hikaye asla kurgu değil. Tamamen yaşadıklarım. Ve tekrar söylüyorum bu hikayede sadece sevdiğim kızın gerçek adı olacak. Kendi adımı bile değiştirerek yazacağım. Yarın erkenden gitmem gereken önemli bir yer var. Şimdilik buraya kadar. Yarın devam ederiz. Iyi geceler (kimseye artistlik yapmayın) bunu da unutmayın.