ilişkilerin mini etekle imtihanı

mini etek var mini etek var hocu...
+ nasıl yani, ne demek bu ?
- şu demek; mini etek var, bir de süper mini etek var...
+ eee?
- bu süper mini etek, bunu giymen benim hoşuma gitmez.
+ karışamazsın sen bana!
- karışmıyorum zaten, özgürsün, bu etekle ben aynı anda hayatınızda bulunamayız diyorum sadece, seçim senin...
+ bu yaptığın çok adice!
- yaptığım çok etik demiyorum zaten.
+ bağnaz!
- çağdaş!

ahugözlüm tarafından bağnazlıkla suçlandığım esnada, cıvıl cıvıl bir alışveriş merkezinin, fışır fışır bir dükkanının, pıtır pıtır bir etek reyonunun önünde kıyafet seçiyorduk. tek tek eteklere bakarak; "bu güzel, bu değil, aman da bunun rengi pek hoşmuş" diye yorum yapmamızın tek nedeni, bol çeşit, o kadar bol olmayan para ikilemine makul bir çözüm bulmaktı. ahugözlüm tartışmamızın ana kaynağı olan eteği gösterip "bu nasıl" dediğinde, gözlerim bir etek aradı, neden bahsettiğini anlamamıştım, askıda bir boyunluk vardı, "güzelim bu etek mi?" dedim, zira aynısından askere giderken almıştım ben, gece 2-4 nöbetlerinde üşümemek için takıyordum boynuma. "dalga geçme" dedi, dalga geçmiyordum.

bahsettiği boyunluktan bozma eteği aldım elime, "asıl sen dalga geçiyorsun galiba?" dedim, "güzel mi? değil mi?" diye sordu, "beğenmedim" dedim, birden kaşlarını çattı, derin bir nefes aldı, sıvama geliyordu, titredim. pek çok eteği beğenmemiştim o gün, ama o, boyunluk eteği beğenmememe sinirlenmişti sadece, kadınlar özgürlük alanlarına müdehale edildiğini hissettiler mi, zıvanadan çıkarlardı. yavaş yavaş ses tonunu yükselterek; bol feminizim, çok humanizm, hiç nihilizm, hep eksiztansiyalizm kokan bir sıvama yaptı. suratım tükürük içinde kalmıştı, etekle temizlenmeyi düşündüm önce, lakin "pislettiğim için almam gerekir şimdi" diye vazgeçtim.

ben bunları düşünürken, ahugözlüm gururumu okşayan bir tavırla devam etti, "hayır, sen benim giydiğime karışan biri değilsin ki, ben hep giyerim mini etek, laf etmezdin", arada ki farkı gerçekten anlamıyor mu diye dikkatlice baktım suratına, anlamıyordu, "canım bu mini etek değil ki, bu gazetelerde çıplak vücutları sansürlemek için kullanılan sansür bantlarından" dedim, dalga geçmem onu iyice kızdırmıştı, "hiç te bile" dedi. açıklama sırası bana gelmişti, "dekolte de olsun, mini de olsun, bir sınır var bebeğim, belli bir ölçüye kadar, şık durur, sonrasında ise ucuz gösterir giyeni, bu o sınırı aşıyor, şık değil", düşündü bir süre, aslında dediğimi anlamıştı ama kadınlar bu tip konularda mantıklarından arınır, "asilik asalettir" desturuyla hareket ederlerdi.

"o ölçü nedir peki?" diye sordu, hararetli bir hesaba giriştik, bir türlü ortak bir paydada buluşamıyorduk. mağaza çalışanlarının önünde, "uygun etek diz kapağının 3 parmak üstü olmalı", "6 parmak üstü olmalı", "senin parmağınla mı 7 parmak", "benim parmağımla mı 4 parmak", harladıkça harladık tartışmayı. bir ortak paydada uzlaşmamız mümkün gözükmüyordu. en sonunda kendisinden beklediğim genellemeyi yaptı; "sen kız arkadaşına mini giydirmeyen adamlardanmışsın, bunu da öğrendiğimiz iyi oldu". kadınlar genelleme yapmayı severdi. o ana kadar mini etek giymesi ile ilgili herhangi bir tepki göstermediğim ahugözlüm; üretici firmasını, kumaş tasarrufuyla ekonomik krizden kurtarmış, mini eteğin yanında tesettür gibi kalacağı bu eteğe, tepki göstermem sonucu, infazını gerçekleştirmişti.

"ben gidiyorum" dedim, çıktım mağazadan, kırkbeş dakika sonra mesaj geldi; "denedim, güzel değilmiş gerçekten, neredesin".

kadınlar siz "2+2=4" dediğinizde, "5" olduğunu iddia eden, lakin eğer karışmazsanız "4 tabi salak" diyen asi varlıklardı.

"d&r'dayım, gel istersen" yazıp yolla dedim, mesajın sonuna "istersen"'i eklemeyi ihmal etmedim.

not: lan oğlum 2 dkda bu kadar yazıyı sallasan yazamassın bi de artı puan vermiyon. muallakmisin lan zütoş?