Sabah olmuştu çoktan. Babaannem yine cızırdayan radyodan bir tanıdık ses çıkarmaya çalışıyordu. Yattığım divandan doğruldum. Kahvaltı standarttı. Üç gündür aynıydı. Dördüncü günde değişmemişti. Kahvaltı masasına oturdum Masa değildi aslında. Yer sofrasıydı tam olarak. Babaannem de sofraya geldi tam karşıma oturdu. Çayı doldurdum. Kuşburnundan yapılan reçelden biraz alıp ekmeğime sürdüm. Çayımdan bir yudum aldım. Böyle tam beş kez tekrarladım çayım bitti. Kahvaltıyı bitirip kalktım masadan. Hırkamı aldım. Ajandaya bakındım bulamadım. Sofranın yanından geçip kapıya yöneldim. Babaannem seslendi.
“Öğlen ekmek pişirmeye gelecek Ferideler” dedi.
“Tamam, nine ben çıkıyorum bir şey istiyor musun?”
“Yok, akşam gelince ekmek ocağını temizle. Başka bir şey yok.”
“Tamam, ben çıkıyorum” dedim ve evden çıktım.
Aynı çeşmenin yanından geçip kıraathaneye gittim. Kıraathaneden içeri girer girmez duvardaki eşantiyon saate baktım. Saat on bire geliyordu. Çaycıya ‘kahve’ diye bağırdım. Her zaman oturduğum masaya geçtim tam oturacakken bir çift göz fark ettim. Beni seyrediyordu. Aytek’indi bu. Aldırış etmeden oturdum. Oturur oturmaz Aytek’inin kalktığını gördüm. Elinde ajandam vardı. Masama geldi ve ajandayı masaya koydu. ‘Oturayım mı?’ diye sordu. Kafamla onayladım. Çaycı kahvemi getirdi. Aytekin konuşmaya başladı.
“Öğret bana.”
“Öğreteyim” dedim. Neden kabul ettiğimi sorgulamadım. Neden şiir yazmak istediğini de bilmek istemiyordum zaten.
“Neyle ilgili yazmak istiyorsun?” Niye sormuştum. Cevabı merak etmiyordum.
“Aşkla ilgili.”
“Tamam. En iyisini yazacaksın” Neden umut verdiğimi bilmiyordum.
“Başlayalım mı?” dedi.
“Şimdi değil. Akşamüzeri bize gel.”
“Tamam.”
“Yanında hiçbir şey getirme. Ne kalem ne defter.”
“Tamam. içecek bir şeyler?”
“içecek?”
“Viski.”
“Tamam olur. Bir de onu getir” deyip kahvemden yudum aldım. Aytekin masadan kalktı. Kıraathaneden çıktı gitti. Kahvemi içmeye devam ettim.
Okey masalarında ki adamlar her gün neredeyse aynı adamlardı. Keza çay isteyen adamlarda hep aynıydı. Kahvem bitmişti. Parasını boş bardağın yanına koyup kıraathaneden çıktım. Köyün dışına doğru yürümeye başladım.

"Devam edecek"

Rezzz lan beğendim bin yaz çabuk