Üç gündür Aynacık köyündeydim. insanları cana yakın. Hemen kaynaşmıştık zaten. Şimdi köy kıraathanesinde oturuyorum. Çoğu herkes okey oynuyordu. Oynamayanlarda oynayanlardan bir bardak daha çay içme peşindeydi. Tek istekleri bir bardak çay olan adamlar, çayın veresiye verildiğini biliyorlardı. Çaycıda çayların parasını alamayacağını.
Masada tek başıma oturuyordum. Önümde boş bir ajanda var. Kapağında kız kulesi var. ilginç renklerle resmedilmiş. ilk şiir kitabında böyle başlamıştım aslında. Tek fark üç yıllık sevgilim yeni terk etmişti beni. Ajandanın kapağını açmakla açmamak arasında gidip geliyordum. Çaycı geldi, çay isteyip istemediğimi sordu. Bir tane ıhlamur isteyip gönderdim çaycıyı. Ajandaya bakmaya başlamıştım ki muhtarın oğlu Aytekin geldi. Sergilediği hava sanki belediye başkanının oğlunundu. Oturdu boş sandalyeye. Böyle tavırları sevmem. Böyle yetişmiştim. Ters bir şeyde söylemeyeyim dedim. ilk konuşan o oldu.
“Şairmişsin?” dedi
“Evet” dedim.
“Bana bir iki tane şiir versene.”
Böyle davranışları sevmem demiştim. Bilmiyordur dedim içimden..
“Şiir verilmez yazılır” dedim.
“Yaz o zaman.”
Sinirlenmeye başlamıştım. Uyarmam gerekiyordu. Yumruğumu sıktım. Dişlerim gıcırdaya gıcırdaya konuşmaya başladım.
“Üslubunu değiştirmezsen şiirden çok dayak yazarım sana. Hem de üç öğün.”
Neye uğradığını şaşırmıştı. Sinirim hala bitmemişti. Çaycı ıhlamuru getirip masaya koydu. Bardak masayla birleştiği anda bende sandalyeden kalktım. Cebimde ki bozukluklardan bir kaç tanesini masaya bıraktım Kapıya yöneldim. Aytek’inin yanından geçerken “içersin. Hazımsızlığa iyi gelir” dedim. Kıraathanenin kapısından çıktım. Ihlamurun hazımsızlığa iyi gelmediği geldi aklıma.
Babaannemin evinin yolunu tuttum. Köylü kadınların uğramadığı çeşmenin yanından geçip eve gidiyordum. Çeşme başında oturan delikanlıya gözüm takıldı. Onu izleye izleye yoluma devam ettim. Eve vardığımda yarım yamalak çeken modemi açtım. Bilgisayarın başına geçtim. ilk olarak gelen maillere baktım. Bir kaç gündür beklediğim mail gelmişti sonunda. Maili açtım. Görselin dolmasını bekliyordum.

"Devam edecek"