ilginç hayat hikayem

kankalar bu entry'yi şukulayında kaybolmasın eksilerseniz kayboluyo valla çığıran TAYYiP swf'si paylaştım full eksi manyağı oldum amk

vay liseli huur kız o seni kandıran kevaşe hiç öyle kandırılmadım ama çok koymuştur sana üzüldüm

reserved

sabah onu uyandırmadan çıktım evden işe gitmem para kazanmam gerekiyordu. para yavaş yavaş suyunu çekmeye başlamıştı. hemen iş yerime gittim dağıtılacak broşürleri yanıma aldım ve doktorlara çıktım. her zamanki gibi dağıtımımı yapıyordum. alanlar oluyordu almayıp ne kesiyorsun yolumu be diyenler bile oluyordu oysaki basit bir broşür ne kadar zamanını alabilirdi? işe başlamamdan 4 saat sonra bilin bakalım kimi gördüm. o iki bini. ben onları tanıdım ama elimden geldiğince yüzlerine bakmamaya çalışıyordum. bana doğru geliyorlardı sakin olmaya çalıştım. olay çıksın istemiyordum. iyice yaklaştılar on saniye sonra yanımda bittiler. kaldırdım kafamı dik dik bana bakıyorlardı soğuk kanlılığımı korudum. sonra arkadan 2 arkadaşları daha geldi birisi bumu dedi biriside evet diye onayladı. eski sevgilisi olacak bin ilk kez konuştu nermin nerde? soğukkanlılığımı devam ettirmeye çalışarak artık nermini birdaha görmeyeceksiniz kızın peşini bırakacaksınız dedim. güldüler. son kez soruyorum nermin nerde? dedi. bende son kez söylüyorum nermini bir daha göremeyeceksiniz. bunu dedikten sonra arkadaşlarından birtanesi karnıma olanca gücüyle vurdu acıtmıştı ama karşılık vermedim olay çıksın istemedim. gidin buradan dedim sonra bir daha vurmaya çalıştı bu sefer engelledim ve yüzüne sıkı bir yumruk geçirdim daha sonra 4ü birlikte bana saldırmaya başladılar kafama vuruyorlardı yere düşmeme rağmen devam ettiler vurmaya ağzımda kanın tadını aldım. o an hatırladığım iki şey vardı: birisi nermin diğeri berber çırağıyken ustamdan yediğim dayak...

rezerved

reserved

kendime geldiğimde hastanedeydim. başımda hemşire gördüm. nasılsn dedi iyiyim diyemedim. ağzım şişti önden iki dişimde kırılmıştı. sağolsun caddeki esnaf kurtarmış beni sonrada hastaneye getirmişler. allah razı olsun hala böyle insanlar var. kendimi toparladım hastaneden çıkmak için ayağa kalktım başım döndü duvara tutundum düşmeden attım kendimi dışarı. temiz havayı içime çektim. kendimi teselli etmeye çalıştım.her yanım ağrıyordu ağlamak istedim ağlayamadım. sağ gözüm şişikti kan toplamıştı. dayağa alışkındım ben yüzümdeki yara izleri geçerdi ama ya içimdekiler...

ilk önce çıkar çıkmaz nermine gitmeye karar verdim ama beni bu halde görsün istemedim. üzülsün istemedim. en azından şu gözümdeki şişlik gitseydide öyle çıksaydım karşısına gururumada yediremiyordum dayak yemeyi. iş yerime gittim çalışmaya devam etmek için. iş verenim cins adamdır azar yemeyelim diye hızlıca gittim yanına. girdim içeri beni görünce hiç şaşırmadı. olağan karşıladı. olaylardan haberi vardı galiba iyi dedim en azından azar yemeyeceğiz işi aksattık diye. ama adam ne dese beğenirsiniz: lan yavşak ben sana iş veriyorum para veriyorum ama sen serserrilikten başını alamıyorsun. gibtir git bir daha gelme dedi. dondum kaldım. ulan insan evladı çiğ süt emmiş tamamda bu kadarda olur mu. kavgayı benim çıkardığımı neden onlara uyduğumu sorguluyordu. bilmiyordu işin gerçeğini üstelemedim çıktım oradan.

dayanamadım artık nermine doğru gitmeye karar verdim. sık adımlarla çıktım yola. 10 dakika sonra kapının önüne geldim çaldım zili. hemen açtı. açtığında elinde bana sürpriz olarak hazırladığı tabak içinde iki dilim pasta vardı. beni kapıda görünce şoka ggirdi. elindeki tabağı düşürdü ve titremeye başladı. ne oldu sana diye bağırmaya başladı ne oldu sana? onu sakinleştirmeye çalışıyordum kollarıma aldım ama titremesine engel olamadım. içeri soktum ve kafasını ellerimin arasına alıp bana bakmasını söyledim baktı ama fazla bakamadım. dayanamadı. ağlamaya devam etti. anlamıştı eski sevgilisinden dayak yediğimi. 1 saat sonra sakinleştirebildim dizime yattı bana bakıyordu uzun uzun baktı baktı baktı... özür dilerim dedi. ne için dedim. bu işleri başına ben açtım keşke o gece çekip gitseydin dedi. ciddiye almadım... dişlerimi göstere göstere güldüm bak iki dişim yok şimdi daha çirkin oldum değil mi?...

devam et bin

seviyordum ben bu kızı panpalar. hem öyle seviyordumki 1 değil yüzkez dayak yerdim. o gece birlikte uyuduk. seviştik hatta ileriye gittik ve ona sahip oldum. bende biliyorum benden önce ona sahip olanlar olmuştu ama olsun dedim o artık benimdi. vücudunda sigara izleri vardı bedenide en az kalbi kadar yaralıydı. en çok oraları öptüm sıkıca sardım içime sineme bastım onu. o gece hayatımdaki en mutlu günümdü. ben hayatımda 2-3 kez sabah uyanırken tebessümle uyandım panpalar. anlayın işte o biçim bir mutluluk benim için. sabah onu uyandırmadan öptüm ve iş aramaya çıktım.bir yerde garsonluk buldum ve o gün başladım. mesaj attım nerminede iş buldum gece gelirim diye(halı yıkamada çalışmıyordum artık gitmediğim için kovuldum) akşam iş çıkışı koşarak gittim yine önceden haberleştiğimiz üzere rakı balık yapacaktık. yaptıkta o gece yine ona sahip oldum. bu böyle tam 3 ay gitti. nereden bilebilirdimki kaderim bana yine kelek yapacağını...

22 yaşındayım ve bu hayat bana acı tecrübeleriyle tek birşey öğretti: hayatta kimseye güvenmeyeceksin...

devam lan devam aids mi çıktı yoksa

dedik ya insanın kaderi güzel olacak. 3 ay sonunda nerminde çok büyük değişiklikler oldu. artık beni sevmiyor gibiydi. her fırsatta benden kaçıyor yanıma eskisine oranla daha az geliyordu. sesimi çıkarmadım onu günde bir kez bile görmeye razıyken bundan şikayet edemezdim... bir gece yine işten eve dönüyordum. yorgundum o gün mesaiye kalmış daha fazla kazanmak için eşek gibi çalışmıştım. eve gider gitmez nermine sarılıp uyumak en büyük arzumdu. eve gittiğimde nermin kapıda karşıladı beni ağlamıştı gözleri kançanağıdydı. ne oldu dedim hiç dedi. hemen yatalım sana doya doya sarılmak istiyorum dedi. olur dedim o gece bana söylediği son sözü unutamam: sıkıca sarıl bana yarın kimin ne olacağı belli değil sıkıca sarıl... dediğini yaptım ama o gece bu lafına fazla anlam yüklememiştim. birbirimize sarılırken uyuyakalmıştık. sabah güneşin ışıltısına uyandım. yanımda nermin yoktu mutfaktadır diye seslendim ses çıkmadı. kalktım üstümü giyindim ve mutfağa gittim orada yoktu. ama dolabın üstünde bir zarf gördüm. en büyük aşkıma...

oha lan devam amk devam iyi yazıyon hadi lan

devam lan devaaam

reserve

beni sinirlendirme devam et şu lanet olası hikayeye

hemen aldım zarfı ama ilk yarım saat cesaret edip okuyamadım. sonra artık dayanamadım ve açtım mektupta aynen şunlar yazıyordu.
---
bir insan kaç kez terk edilir. terk eden mi suçludur her zaman bu dünyada. ardında bırakıp gidenin nedenleri hiç mi önemli değildir kalan için. bazen insan istesede kalmaz onun yanında kalamaz. bir ömür mutlu olacağını bilirde yinede çıkar gider. kalmak cesurlar içindir benim gibi korkaklar beceremez bunu

hayatım iyilik meleğim... snaa bunu ikinci sefer yaptığımı biliyorum. ikinci sefer yarı yolda bırktım seni. bunu hiç haketmedin. benim gibi fahişelerden daha iyisine layıksın. ben şefkate değer vermeyen sevgiyi hayatından silip atan bir günahkarım. senin yanında yerim yok...
---
şuan yanında olmayı sana dokunmayı aynı vücudda bir tek olamayı ne kadar çok istiyorum bir bilsen ama bu imkansız. beni nefretle anma sakın her zaman beni sevgilin olarak hatırla unutma bu gidiş ikimiz içinde iyi olacak.
---
şu an senden kilometrelerce uzakta kendime yeni bir hayat kuruyorum. nerede olduğumu söylemeyi yanıma gel demeyi o kadar istiyorumki sana anlatamam ama hayat izin vermedi bize.

seni hayatım boyunca seveceğim. nermin...

niye gittin huur nermin alan razı veren razı amk bittimi hikayen