ilgilenen var mı umrumda değil anlatıyorum

vay amk bebişinciler de hikaye anlatıyo artık, anlat panpa dinliyom

o kalktı benim ise sanki rüyamın sonuymuş gibi bi his vardı içimde yanımdaki arkadaşıma bu kızı tanıyo musun dedim o da evet dedi ben de adı ne dedim eda dedi, eve gidiyim bi duş falan alıyım kendime gelirim 5 güne kalmaz unuturum gider dedim ama olmadı 3 gün 5 gün bi türlü bitmek bilmedi ben de facebook dan ekledim ne yapsam bilemedim kendimi 14 yaşıma geri dönmüş gibi hissediyordum ne yazsam ne yapsam aklımdan bin türlü şey geçti

en sonunda en kotu ne olabilir ki ne kaybederim dedim ergen çocuklar gibi facebooktan bişeyler yazmaya karar verdim. ve belki de yapılcak en salakça şeyi yaptım ve "benimle yemeğe çıkarmısın" yazdım kız da tabiki "sen kimsin be seni tanımıyorum bile ne diyosun" dedi tamamen aklımı kaçırmıştım ne diycegimi bilemiyodum " tamam işte tanımış olursun böylece hem ne kaybedersin ki yemeğin benden olsun zamanına acıyosan o kadar da kötü biri sayılmam heralde" dedim bana onu nerden tanıdıgımı sordu ben de bir arkadaşın adını verdim

bana sapık muamelesi yaptı (haklı olarak sanırım) ve beni tersledikten sonra cevap vermemeye başladı. içim içimi yiyordu herşeyi berbat ettim dedim kendi kendime işte yine sıçtım dedim ve bilirsiniz o buruklukla içeri su falan içmeye gittim daha sonra bu kız beni msn den ekledi. oldukça şaşırmıştım gerçekten o muydu yoksa benim salak arkadaşlarım beni keklemeye mi çalışıyo die baya düşündüm bu yüzden bişey yazamadım ama o bana "arkadaşını aradım ve seni sordum aslında iyi biri olduğunu pek sapık sayılmadığı sadece patavatsız olduğunu söyledi" dedi ne diyceğimi bilemedim ben de kusura bakma dedim sadece acaba benle konuşmasının nedeni neydi benden hoşlanmış olması mı? tipimi begenmiş olması mı? hayır hiç sanmıyorum..

sadece gerçekten iyi kalpli biri olduğu için eklemişti. başta buna inanmak istemedim tabiki kendi kendime seni begendi be kim senden kaçabilmiş de o kaçsın gibi salak tavırlara girdim. ama o gerçekten kendisinden hoşlanmış olan birine sapık muamelesi yaptığı için üzülmüştü ve kimse tarafından kötü hatırlanmak istemiyodu. ona neden bunları yazdığımı sordu ben de "seni rüyamda gördüm" dedim inanmadı, ama onu gördüğüm an gerçekten gözlerim açıkken gördüğüm bi rüyadan farksızdı. ona yazmaya nasıl karar verdiğimi sordu ben de yazı tura attım dedim tura gelirse konuşurum yazı gelirse konuşmam demiştim ve tura geldi dedim. aslında bi nevi doğruydu ama işin gerçeği ben bunu dedikten sonra 7 kere yazı gelmişti ve ben tamam bi kere daha atıyorum dediğim 8. atış turaydı

ve böylelikle ufak ufak konuşmaya başladık bu tür şeyleri hep yaparmısın diye sordu ben de aslında hiç yapmam dedim ben anlatıyordum o sadece idare ediyordu, derdimi dinliyordu ilgileniyor gibi görünüp benim iyi hissetmemi sağlıyordu bir gün inanılmaz bişey oldu ve bana ilk defa derdini anlattı. ben ona mesaj atmadan 3 gün önce 1 senelik sevgilisinden ayrıldığını ve benimle bu yuzden konuştuğunu sevgilisinin ona neler çektirdiğinden bahsetti bana sonunda açılabilmişti sevgilisini aslında çok sevdigini ve onu unutamamanın ona ne kadar acı verdiğini söyledi (bunun bana ne kadar acı verdiğini düşünebilen varsa o da bunları yaşamış olmalı.) ama ben buna ragmen onu sakinleştirmek istedim ve onu bildiğim çok güzel biryere çağırdım

usenmedim hic birini okumayip eksiledim

zayıf anına mı denk geldim bilmiyorum ama benle görüşmeyi kabul etti çağırdığım yere geldi hangi aydı hatırlamıyorum ama kasım falan dı heralde çünkü kar olmamasına rağmen hava oldukça soğuktu kız çağırdığım yere gelince şaşırdı burda hiçbişey yok dedi ben de özelliğinin bu olduğunu söyledim, birkaç ağaç gece gökyüzü ve dev bi çimlik, yere uzandım yanıma uzanmasını söyledim başta istemedi ama uzandı, soğuk çimlerin hissi gerçekten inanılmaz geliyodu, belki de yanımda o olduğu içindi sonra yavaş yavaş açıldı konuşmaya başladı yüzüme hiç bakmıyodu sanki anlattığı şeyleri yıldızlara anlatıyodu bu sefer ben onu dinliyordum

saat iyice ilerledikçe soğuğu baya hissetmeye başladık üşüyüp üşümediğini sordum üşümediğini söyledi ama yalan söylediği belliydi tir tir titriyordu, üşüdüğünü söylerse kolumu atıcak olmamdan çekindi heralde bunu istemedi ben gerçekten çok soğuk oldugunu ve bunun işe yarıycağını söyleyince sinirlendi ve beni tersledi ben de o zaman 10 dk beklemesini söyleyip koşmaya başladım evim yakın dı eve gittim bi battaniye aldım ve oraya koşarak döndün, döndüğümde gitmek için hazırlanıyordu kalması için ikna ettim ve çimlere tekrar uzandık battaniyeyi ona verdim üzerini örttü ve bütün derdini anlattı, eski sevgilisini, evdeki problemlerini sonra ağlamaya başladı daha sonra da uyuya kaldı. içimden uyandırmak gelmedi ama eve dönmesi onun iyiliği için daha iyiydi sanırım, uyandırdım eve bırakıyım dedim kabul etmedi ısrar ettim olmaz dedi ve ikimiz de evlerimize doğru yola koyulduk

http://www.facebook.com/p...p?id=687473186&ref=ts

dinleyen yok sanırım, muhtemelen kimsenin de umrunda değil tabi ama devam ediyorum yine de dinleyen varsa ona ve dinlemeyen herkese teşekkür ediyorum

o günden sonra tek yaptığımız şey bu şekilde soğukta buluşup konuşmak oldu parklarda boş alanlarda hiçbir şey yapmadan birbirimizi ya da sadece sessizliği dinlemek, o soğukta bunları yapmak nieyse bana hiç zor gelmiyordu, bu şekilde bikaç haftamız geçti ben sonunda cesaret edip bu olayı sevgili düzeyine taşıyalım dedim bu fikri pek begenmedi üstelemedim başlarda ama bunu gerçekten istiyordum, bi süre sonra üstelemeye başladım o da bundan bıkarak kabul etti sanırım

işte o günden sonraki gün kapalı alandaki ilk buluşmamız oldu sinemaya gittik, sinemada elini tuttum hiç bozuntuya vermedi öpmek için uzandım tam dudaklarım dudaklarına değdi dur diye fısıldadı olduğum yerde hiç hareket etmeden duruyordum o da ne başını bana doğru yöneltiyordu ne de kaçıyordu sadece bekliyordu, böylesi daha güzel değil mi diye fısıldadı gerçekten öyleydi kalbim deli gibi çarpıyordu ve içimdeki duygu öyle yoğundu ki kalp krizi geçircegimi sandım öyle bekledik o an aklımdan o kadar çok şey geçti ki

sonra film bitti ben adeta kendimde değildim, elimden tuttu hadi hava alalım dedi çıktığımızda saat 11.30 civarıydı, çok az kar yağıyordu bir banka oturduk kafasına o komik beresini taktı sonra ellerime baktı ellerim soğuktan morarmış ve çatlamıştı ellerimi tuttu, bunun işe yaramadığını görünce kendi eldivenlerini çıkardı ve ellerimi öyle tuttu ben "üşiyceksin" dedim o da "birimizin çok üşümesindense ikimizin de az üşümesini tercih ederim" dedi sonra kafamı uzattım ve öpüşmeye başladık, o an düşündüm ki işte bu o, bu kız rüyalarımın kızı, asla vazgeçemeyeceğim bi varlık nerdeyse benim bi parçam. sonra yılbaşı yaklaştı ilişkimiz aslında daha sadece bikaç haftalıktı belki bir aylık ama ben korktum

korktum çünkü bu benim için çok ileri gidiyordu resmen kendimi kaybediyor gibi hissediyordum, bu öyle bi his ki insan benliğinizi yitirdiğini düşünüyor sanki kendi hayallerimi değil onunkileri yaşıyorum gibi geliyordu. aslında benim hayallerimden birinin o olduğunu tamamen unutmuştum, ben de ayrıldım "belki de bu ikimiz için de en iyisi olur meleğim" gerçekten son mesajım bu oldu, yılbaşı geldi geçti bikaç hafta geçmesine rağmen aklımdan çıkaramadım daha sonra onu yine gördüm başka bir yerde tek başına oturuyordu

selam mı versem diye düşündüm, acaba bensiz nasıldı, benim olduğum kadar perişan haldemiydi? tam birşeyler yapmak için hareketlenmiştim ki bi çocuk geldi, eski sevgilisi.. kız ayağa kalktı öpüştüler sonra karşılıklı oturdular ve el ele tutuştular o an içimde birşeyin öldüğünü hissettim belki de bu duygu ölmüştü çünkü bir daha yaşayamadım, ben kalkıyorum dedim bizimkilere kalktım ve eve doğru yöneldim yere bakarak yürüdüm, belki de saatlerce yürüdüm ve düşündüm, ne olduğunu umursamadan herşeyi düşündüm

sanırım en güzel hikayem bitmişti.. ben sadece hayal kırıklığı ve parçalanmış garip duygu ve hislerle kalmıştım bunları bir daha hiç hissetmedim bu yüzden kızların gözünde hep hıyarın biri oldum onlara farketmeden o kızdan bahsettim ilişkilerimi onu kullanarak parçaladım kendime acı çektirmek istediğim zamanlarda resimlerine bakıp sarhoş oldum ve bu şekilde buraya kadar geldim, bunları en yakın arkadaşlarım, kardeşlerim dediğim insanlar bile bilmez çünkü bazen insan başkaları bilirse bu hep aklına gelicek ve bundan kaçamayacak diye korkuyor ama yeter sanırım bu yüzden kimse takmasa bile bunları yazdım, sır gibi sakladığım bu hikayemi geride bırakmanın zamanı geldi, kardeşlerime de teşekkür ediyorum. YT.ŞÜ.BÇ.OV.DA.BS.AE.

size de teşekkürler

ayrıca kıza gelince bu aralar herkes kızın tam bi kaltak olduğunu ve önüne gelene verdiği söylüyor, sanırım doğru ama bana vermedi..

geldim kaardeş

baştan sonra dinledim panpa moraller zero :(