Çocukluğumda ailemden sevgi görmediğim için, lise de başıma gelen olayları anlatıcam dinlemek isteyenler rezerve etsin birazdan başlıcam..

Maç bitmişti, babamın yanına gittim direkt elim acıyordu, kaskım kafamı acıtmıştı o 10-15 dakikalık maçta, babama bağırdım.

"baba ellerim acıyor, kaskı çıkar kafam acıyor, dövüşmek istemiyorum ben baba nolur evime gidiyim, dövüşmek istemiyorum elim acıyor.

• kes sesini! son bir maçın kaldı işte onu da yen, bana paramı kazandır sonra gideriz eve, uzatma son bir maçın kaldı babaya karşı gelme ne diyorsam onu yap.

Susmuştum o an, bir şey diyememiş, boğazımda düğümlenmıştı tüm haykırışlarım, bağırmalarım.. Babam garip bir adamdı beyler, 3 yaşında annesi ve babasını kaybediyor ve sokaklarda büyüyor dolayısıyla bunu baya kişi dövüyor bu da taksa yazılıyor 12 13 yaşında ve kim babamı dövdüyse hepsini dövüyor, böylece bu spora aşık oluyordu bugüne kadar da sporu hep ilk çocuğu gibi sever bize üvey evlat gibi davranırdı..

Evet, son bir maç ve eve gidecektim ama ben dövüşmek, kavga etmek istemiyordum.. Yaşıtlarım gibi dışarda top oynamak, taso savaşı yapmak, arkadaşlarımla oyunlar oynamak istiyordum ama ben büyük insanlar gibi dövüşüyordum ya da horozlar gibi..

Maç zamanı gelmişti, istemeyerek de olsa babamı dinlemek zorundaydım yoksa döverdi, bağırırdı. Kaskı taktılar, elliklerimi giydim, maç için hazırdım, son bir maç sadece son bir maç..

Ringe çıktığımda karşımdaki çocuk 1.45 boylarındaydı yani benden uzundu, müsabakalarda kiloyla eşleşme olduğu için böyle boy avantajları olabiliyor, benden yaklaşık 7-8 cm uzun, esmer, havalı bir çocuk işte (sakız çiğniyor aq bebesi). Böyle tavırları o kadar iticiydi ki beni kızdırmıştı, zaten yapım gereği çok kızgındım, hemen kızardım herkese ve çocuk inadına beni aşırı derecede kızdırmıştı, o sinirle yumruğumu sıktım ve hakemin işaretini bekledim..

Hakem yanımıza geldi, fotoğraf çekindik ardından elini uzattı çocuk ben de saygı anlamında eline dokundum. işin garip tarafı ilk şampiyonamdı, ilk kez finale çıkıyordum ve içimde zerre heyecan yoktu, aklım hala o geçen turda dişini kırdığım çocukta kalmıştı..

Hakem işareti verdi ve maç başladı, başladığı gibi ne olduğunu anlamadım çocuk sol sağ yumruklarla üzerime geliyordu, sıyrıldım ama bir tanesini karnıma yedim, tam boşluğuma, nefesim kesildi aq çocuğu eli de ağırdı. Biraz dengemi kaybetsem de kendimi hemen toparlamayı bildim, ardından gardımı aldım bana saldırı yapmasını bekledim, beklediğim gibi de yaptı sağ yumruğunu attı, ben de kestim ve karın boşluğunun tam ortasına yumruğumu geçirdim, anlaşılan o da biraz dengesini kaybetti o havalı çocuğu şaşırtmıştım. Benden 10 cm uzun olduğu için nerdeyse, kafaya yumruk atamazdım eğer atıp da ıskalarsam işimi o an bitirebilirdi.. Beyler bakın kavga etmenizi tavsiye etmem hiçbir zaman ama kavga edecekseniz o an biraz düşünün şöyle vursam, böyle karşılık verse sıyrılıp bitirebilir miyim diye kafanızda senaryoyu kurun yoksa öyle bodozlama dalarsanız dayağı büyük ölçüde siz yersiniz karşıdaki sizden daha güçlüyse..

https://www.youtube.com/watch?v=btPJPFnesV4

ilk round bitmişti eşit gibiydik o daha öndeydi, babam direkt beni oturtup bağırmaya başladı.

"ne yapıyon lan salak oğlum kendine gel yoksa evde döverim seni, buraya kadar geldin yaptığın şeylere bak, şimdi çıkıp yapman gerekeni yapıyorsun anladın mı beni ?

• baba ben dövüşm.. (kaskıma bir tane geçirdi ve o sert bakışını attı, bende yine susmak zorunda kaldım.)

ikinci rounda geldik, maçı bitirmeliydim bir şeyler yapmalıydım, kazanmalıydım yoksa babam beni evde rahatsız edecek, dövecekti belki de.. Kendimden emin bir şekilde gardımı aldım ve düşündüm, benden uzundu beyler, bacakları inceydi, zayıftı kolları benden güçlüydü, ben ne zaman yumruk atsam kesiyordu.. Unutmayın beyler, herkesin bir zaafı vardır dövüş konusunda herkesin, bizim taşşaklarına vurmak dediğimiz olay mesela herkesin zaafıdır ondan bahsetmiyorum, dövüşte herkesin bir zaafı vardır uzunların bacakları şişkoların ise çene kemikleri gibi, her çeşit insanın çeşitli zaafları vardı.. Benden bundan yararlanarak bacağına tekme attım, canı acımış olmalı ki dizlerinin üstüne düştü, hakem direk ayırdı, yerde vurmak yoktu çünkü kick-box'da..

Ardından kalktı çocuk, hakem tekrar taks dedi. Ben tekrar bacağına vurdum ardından biraz eğilince çenesine yumruğu geçirdim, yere düştü bu bana beni öne geçiren puanı kazandırdı. Son round bu beyler, büyükler de 5-6 round oluyor ama daha çocuklar için 2.round da bitiriyorlar maçı. Öne geçtim 2 dakika vardı maçın bitmesine, futboldaki küçük kulübler gibi kapancak mıydım ? Hayır ben büyük bir kulüptüm ve farkı açmaya çalışacaktım ki nitekim öyle de oldu. Gardımı aldım, yumruğu salladı suratıma sıyrıldım ve bacağına bir tane daha vurdum tekmeyle, ardından karın boşluğuna bir yumruk daha.. Bitmişti beyler maçı kesin kazanmıştım artık bu atağımla, akıllı oynamıştım kupa benimdi, madalya benimdi..

Bugünlük bu kadar yeter beyler çok yorgunum kusura bakmayın, yarın geldiğim gibi yazıcam, seri halde burada yayınlıcam..

takip edenlere iyi akşamlar * ..

iyi aksamlar *

reserved iyi gidiyorsun

iyi geceler herkese, hemen 3-4 part atıp gitcem, yarın iş var çünkü *

Ve zil çaldı, maçı kazanmıştım, babam yanıma geldi kafama vurdu ve şunları söyledi:
"aferin lan aferin, iyi dövüştün daha çok dövüşceksin, daha çok para kazandırcaksın bana

• eve gidelim baba nolur, elim acıyor..

"tamam şu madalya töreni olsun, gideriz

O atmosferde anlamamıştım ama jeton geç düşmüştü, ne demek daha çok dövüşcem, hani bu sondu, yanlış anlamışımdır herhalde diye düşündüm. Keşke yanlış anlasaymışım beyler, gerçek olmasaymış o duyduklarım..

Madalya töreni oldu 1.basamağa çıktım, madalyayı taktı kick-box federasyon başkanı ve ardından babamı tebrik etti. Babamın yüzü gülüyordu baya, yüzü babamın hiç gülmez evde yani ailesini sevmez cidden yanımızda mutsuzdur, hep bağırır abime ve bana.. Serefsizdir çünkü çok şerefsiz ve vicdansız..

Genelde hep derler bana "Olm bak sevmiyon babanı ama ölse üzülürsün" diye ama ben bana yaşattıklarından sonra üzülceğimi sanmıyorum.. Abim de benden 1,5 yaş büyük, o da benim gibi 4 5 yaşında başladı spora ama alerjik hastalığı olduğundan bırakmak zorunda kaldı.. Küçüklüğünden beri hep babam bağırdığı için içine kapanik, saf bir çocuk, severim abimi..

Şampiyona bitmiş, eve dönerken babam paralarını sayıyor (benim kazandırdığım). Arada bana bakıyor ve "o son atağın çok iyidi jordan, bunu hep yap maçlarda aferin" diyordu.. iyi de neden hep yapcam ki, ilk ve son değil miydi bu şampiyona ? Değilmiş beyler değilmiş, çocukluğum daha yeni yeni gibilmeye başlamış ve çocukluğumun yarattığı o kocaman boşluğa girmenin ilk adımlarını atmıştım..

Çocuk yerde öylece dururken ben ya bir şey olduysa korkusundan titriyordum, kalkamazsa kalkamazsa diye kafamda filler gibişiyordu ve hakem sayı sayıyordu.. O an anladım işte beyler, aslında öyle madalyadır kupadır bunlar cidden gereksiz şeylerdi, karşımdaki bir çocuktu benim gibi o da hazırlanmış o da antremanlara girmiş, madalya uğruna kazanmaya bakıyordu ama daha çocuktu, çocuktuk..

Arkamı döndüğümde babam beni gülerek tebrik ediyordu, çocuğa vurup bayılttığım için mi tebrik ediyordu, ne için tebriği hak etmiştim ki ? Hakem saydı ve ben kazandım ama çocuk yerden kalktığında ağlıyordu, ben de ağladım.. Kazanmıştım, üst tura geçmiştim ama karşımda benim gibi bir çocuğa vurmuştum içim rahat edemiyordu, hakem elimi kaldırırken bile ben uzaklara dalmış sevinememiştim..

rezerved

iyi geceler kardeşlerim, eve daha yeni geldim birazdan başlıcam * ..

rezerved

Öncelikle çocukluğuma inersem, babam ilkokulda fen bilgisi öğretmeni aynı zamanda taks antrenörüydü, kendi okulunun bodrum katını spor salonu yapar öğrencilerine kurs verirdi.. Dolasıyla ben de kursa 3 yaşımda başlamıştım, daha 3 yaşımda başıma geleceklerden habersiz, haftanın 3 günü oyun olarak gidiyordum..

Zaman ilerledikçe olgunlaşıyor, sporu oyun olarak görmemeye başlıyordum..

Biraz okul çevremden bahsetmek gerekirse hiç arkadaşım yoktu ilkokulda çünkü hepsini dövmüş, kolunu kırmış, yüzlerini parçalanmıştım.. Klagib olarak bu tipler yanıma gelirlerdi ve klagib muhabbet geçerdi..

• kardeşim sen karateciymissin işlemez bize karate merata beni dövebilir misin ? (klagib kaşı beni diyen insan ışte aq)
• ahh ne vuruyon lan ahh lan koşun gibtim olm seni çıkışı bekle.. (hep aynı senaryo, farklı insanlar yav nolur bulaşmayın bana sinirli yapım var zaten üstüme geliyonuz sonra dövünce ben suçlu oluyorum..)

Günler hızla geçiyor ve ben kendimi spora iyice veriyordum daha yaşımın 8 olmasına rağmen çok güçlü hissediyordum kendimi, giderek cesaretim artıyor, cesaretim arttıkça dövdügüm kişi sayısı da artıyordu..

Bende ki bu spor aşkını gören babam ise halinden memnundu, vukuatlarıma sesimi çıkarmazdı aksine aferin derdi, garip bir adamdı kendisi, serefsizdi..

Şampiyonalar yaklaşıyordu ve ben heyecandan geceleri uyuyamiyordum, ringe çıkma hayalleri kuruyordum her gece, şöyle vurcam bunu yapcam hoop adam yerde diyordum geceleri hep..

Şampiyona vakti gelmişti, daha yaşım 8 olmasına rağmen ringe çıkacaktım, dayak yicek ya da kazanacaktım.. Beyler bu sporda herkes dayak yer önemli olan az dayak yiyen taraf olmaktır ve ben ilk maçım da az dayak yiyen taraf olmuş, turu gecmistim..

Turu gecmistim geçmesine ama içim de garip bir duygu vardı henüz daha 8 yaşındaydım ve karşımdaki de bir çocuktu ve horoz dövüşleri gibi dövüşüyorduk (dövüştürüyorlardı)..

ikinci turda da bir çocuk geldi yine karşıma, sarışın bir çocuk şimdilerde kesin bin olmuştur yakışıklıydı aq çocuğu.. Ama tabi ki bu işler tiple filan olmuyordu ve karşı da kendinden emin bir jordan duruyordu..

Musakaba başlamıştı, hakem taks dediği gibi yumruğu ağzına geçirmiştim karşımda duran o çocuk yerdeydi, kalkamadı ve ben korkuyordum kalkamıyor bir şey mi oldu acaba ah be jordan ne diye hemen vurursun düşünceleri beynimi gibiyordu..