ikizimle nasıl düşman olduk ibretlik hikaye

kızın fotoğrafını sadece 5 saniye görmüştüm ama sanki senelerce o fotoğrafa bakmışım gibi tüm detayları aklımdaydı. uzun kestane rengi dalgalı saçları vardı, hafif kemerli burnu belki de tek başına çocuksu sayılabilecek dudaklarına farklı bir kadınsılık katıyordu. iri siyah gözlerinden hem zeka hem masumiyet akıyordu. askılı bulüzünün altında yuvarlak omuzları parlıyor, şortuyla bulüzü arasından seçilen ince beli insanda tarifsiz bir dokunma, hissetme arzusu uyandırıyordu. yuvarlak hatlı ama zarif bir bedene sahipti, boyu da bir kadın için hayli uzun sayılırdı.

peki ya o dudaklarının kenarındaki muzip gülümseme? telefonda "aah ne şaşkındır oo" derken yüzünde beliren gülümsemenin bir eşi değil miydi?

işte bu sorunu cevabını bulma hissiyle yanıp tutuşuyordum...

ibret alındı

reserve 2

çabuk amk hadi lan

kanka şu an sen mi anlatıyorsun ikizin mi anlatıyor

habil kabil terk
not:okumadım

kardeşim o gece gelmedi. bense gece boyunca o fotoğrafla telefondaki sesi bütünleştirip hayalimde büyütmeye başladım. zaman zaman silkinip kendime geliyor, "lan olm askerden yeni döndün duygusala bağladın, sıradan bir kız işte" diyordum. ama çok geçmeden yine hayallere düştüğümü farkedince işin vehametini kavrıyor, kardeşimin fotoğrafı içine koyduğu kitabı köşe bucak arıyor, bulamayınca ümitsizliğe kapılıp bir sigara yakıyor ve sanki 40 yıllık aşıkmışım gibi kendi kendime içleniyordum.

muhtemelen çantasında zütürmüştü kitabı. kardeşimin o kızı benden sakınıp sakladığını düşündükçe içimi tuhaf bir hırs bürüyordu. benden kıymetli miydi o kız? ben şimdiye kadar ondan hiçbir kadını kaçırmamış, bilakis, tanıdığım, görüştüğüm, seviştiğim her kadını onunla tanıştırmış, takılmasına izin vermiş ve hatta teşvik etmiştim.

peki neydi bu kızı özel kılan? neydi benden kıymetli kılan?

bu soruya cevap ararken 2 paket sigara bitip tükenmiş, günün ilk ışıkları leş gibi kokan salonumuzu doldurmaya başlamıştı...

Reserved

--- panpalar kısa bir mola, biraz iş var, halledip geliyorum ---

çabuk gel bin giberun

edit: @67 ahuahua bin*

bekliyoruz panpa

senin gibi bi tane daha dingil var ha...

DEVAM PANPA

ikiz olmasanız derdim, kız buna aşık oldu görünce o yüzden düşman kardeşiyle. ama ikizsiniz. neyse devam

özet: bu entry okumaya değmez panpa

rezervasyon

devrem sen nasıl bir gavatmışsın lan?

ertesi gün kardeşimle tıpkı eski günlerdeki gibi takıldık. birlikte dışarı çıktık, ortak panpalarımızla buluştuk. gece geç vakte kadar içip eğlendik, sarmaş dolaş evimize döndük. bu ikimize de çok iyi gelmişti, keyfimiz gıcırdı. dün geceki o buhranlı hallerimi şimdi çok saçma buluyor, düşündükçe kendimden utanıyordum.

bira cilası yapıp şakalaşırken bir anda dilimin ucuna geldi, alkolün verdiği rahatlıkla söyleyiverdim: yaa sen o kızı seviyor musun bro, nedir?

kısa bir an durdu, alaycı bir tavırla gülümseyip "yok be oooğluum" dedi, kolunu boynuma atıp kafamı sıkıştırdı, biraz daha boğuştuk.

"ne bileyim lan!?" dedim, "o gün sanki kızın fotoğrafını kaçırır gibiydin"...

"kimin hande'nin mi? yok lan, senle aylardır görüşmüyorduk ya ne bileyim, o an yabancı bir his vardı sanki" diye yanıtladı gülümseyerek.

evet, aslında söyledikleri doğruydu. ben aylarca asker ocağında mal değneği heriflerle cebelleşirken o yurtdışında bohem taklmış, gününü gün etmişti. aynı frekansı hemen yakalayamamış olmamız gayet normaldi.

sonra yerinden hızlıca kalkıp "ben senden kimi sakladım ki lan yorrik!?" deyip şarkı söyleyerek biraları tazelemeye gidince anladım ki o hala benim canım kardeşim, dostum, yoldaşımdı. kimse değişmemişti.

ama... hande? hande kimdi?

reservd

çok yavaşsın oç

hande bir tekstil sendikası başkanının biricik kızıydı. ailesinin durumu iyiydi, sarıyer'de müstakil bir evde oturuyorlardı. kızları küçük yaştan beri müziğe aşırı bir ilgi duyuyordu, onlar da bundan memnun oluyorlar, bu ilgisini sonuna kadar destekliyorlardı. konservatuarı bitirince onu daha yetkin bir eğitim alması için yurtdışına gönderdiler.

hande sosyal bir kızdı, arkadaş çevresi genişti. gezmeyi, yeni yerler, yeni insanlar tanımayı seviyordu. ülke ülke gezdi, farklı okullarda okudu, birkaç dil birden öğrendi. onun güzel fiziği, güler yüzü, zekası, içtenliği herkesi etkiliyordu. tabii son etkilenen de kardeşim oldu...

görüp de vurulduğu güne lanetler olsun!