iki kadın arasında kalmış bir adamın hikayesi

aşık değil kahpe

hırçınlığım gitmişti, sakinleşmiştim öyle derin derin yürüyordum sahilde ayrıldık bernayla büşra aradı "benim aşkım napıyormuş" dediği an yine içimde fırtınalar koptu. sabah için özür dilerim dedi asıl özür dilemesi ayaklarına kapanması gereken benken o benden özür diliyordu çok büyük bi ikilemdeydim kurtulmayı istiyordum ve ansızın bana seni annemle tanıştırmak istiyorum bize bi yarım saat uğrasana dedi hayatımın kararı bence buydu işler ciddileşecekti ve bernayı çıkartmak gittikçe zorlaşıyordu...

reserved

reserved amk içim dağlandı

büşraya uğradım annesinin yanında baya kasıldım zaten suçluluk duygusu en beteri.. efendim demekten dilim damağım kurumuştu ama annesinde olumlu bi izlenim bıraktım büşra kapıdan çıktıktan 5 dk sonra mesaj attı annem "sana layık birini bulmuşsun" dedi diyince uzun zamandan beri böyle sevinç yaşamamıştım. bernayı aradım ve ondan süre istedim aslında kararım belliydi büşrayla işler ciddileşmişti ama bernayı aklımdan atmak çok zordu, fedakarlık mı yaptığı yoksa hainlik mi bilmiyordum hava almam gerekiyordu...

artık 2.sınıfın yarısındaydık büşrayla tanışalı 1,5 yıl olmuştu zaman çok çabuk geçiyordu ayrı eve çıktım tabi tek başıma artık aile ile olmuyordu zaten bizimkiler emekli oldu evde durdukları yoktu pek ama istemiyordum işte biraz kendi dalgama bakmak istiyordum. büşra bize geliyordu her sabah kahvaltı hazırlıyordu, hele kulağına çiçek koyduğundaki o an aklıma geldikçe ağlarım. günden güne ağır gelmeye başlıyordu her şey bernayla görüşüyordum eve hiç çağırmadım ama istiyordu işte tekrar tenimi istiyordu...

yannan gibi yazı yazıyon hadi amk

büşraya itiraf etmeliyim diye düşündüm bunu ondan saklayamazdım. bernayı hayatımdan kovsam büşrayla aynı şekilde devam etsek her gün ömrümden 10 sene gidecekti. birlikte olmadık büşrayla dokunmadım ona masumiyetini bozmadım. başka biri olsa belki... belki devam etmek isterdim hiç bi şey olmamış gibi ama büşra haketmiyodu lan bi insanın 1,5 yılda hiç mi sevgisinde azalma olmaz hiç mi değişmez o bakışlar hiç mi bi kere ödün vermez deniz maviliğinden. gözlerinde kayboluyordum derin mavi gözlerinde kendi ölümümü seyrediyordum bir zamanlar mutluluğun tek kaynağı olan o gözlerde...

ve kararımı vermiştim sonuç ne olursa olsun söyleyecektim bi şerefsizlik yaptım bunun bedelini ödemeliydim. büşrayı ilk buluştuğumuz moda'daki kahvaltı salonuna çağırdım burasının bizim için olan değerini biliyorsun di mi dedim güldü nasıl unuturum dedi. büşra dedim efendim aşkım dedi iri mavi gözlerini açıp öylece bakakaldım berna var ya dedim sesim titreyerek. yutkunuyordum seni onunla aldattım dedim. ilk şaşırarak ne. dedi sonra sustu yemin ediyorum 10 dk susmuştur ben bataklıktaydım daha fazla konuşup derine batmak istemedim gerçi en dipteydim nereye batabilirdim...

sustu sustu. baktı gözlerimin içine ne zamandır dedi 6 aydır dedim. bakışlarını masaya doğru çevirdi emimdim beyninden aşağı kaynar sular dökülüyordu travma geçiriyordu ama durgunlaştı öyle hüngür hüngür ağlamasını beklerken öylesine duraksadı. bi şey söylemeyecek misin dedim. daha ne söyleyeyim ki dedi. hayatımda en çok seni sevdim bunu biliyosun dedi sesi titriyordu hafifden gözleri doldu ama sadece şu an düşündüğüm şey hiç bi şeye değmezmişsin dedi bu söz hala aklımda mıh gibidir o ses tonuyla söylediği cümle ara sıra aklıma gelir mal gibi kalırım. kalktı masadan şok bi şekilde kolundan tutmaya çalıştım vurdu bana o küçük elleriyle itelemeye çalıştı beni tuttum ben kendim giderim dedi çok ağırdı lan valla çok ağırdı allah belamı vermesin benim büşrayı bu son görüşüm değildi tabi...

küfürlü, lanetli çok mesaj aldım mesajlar gittikçe azaldı. beni her türlü şerefsizliğimle kabul eden berna'yla devam etmeye çalıştım onu her görüşümde büşra geliyordu aklıma kaç kere girdi rüyalarıma lanetler okudu bana ağlarken gördüm, seni seviyorum dediği anları hiç unutmam fotoğraflarını, maillerini hala saklarım kimseyi sevemeyecektim ki bi daha öyle hem de hiç kimseyi. berna bana çok destek oluyordu hatta büşrayla ayrıldığımız gün içmeye gittim düşüp bayılacağımı anladığım an eve döndüm taksiyle. berna geldi o gece bende kaldı sabaha kadar başımda bekledi yanımda uyudu. biliyordum beni çok seviyordu ama onu her gördüğümde aklıma o deniz mavisi gözler geliyordu lan.. bana verdiği zarar desteğinden daha fazlaydı...

yıldız tilbe şarkısı lan bu!

hadi panpa uykum geldi lan

reserved

rezerved anlat panpa dinlicemmmmmm ehehhe aksam aksam eğlence cıktı piuuuu

insanın yapısı o zamanlar çözmüştüm insan ne yaşarsa yaşasın, ister büyük yıkım ister dağılsın alışıyor. insanın en temel özelliklerinden biride alışmak, okulu 2 hafta falan asmıştım okula geldim büşrayı aradı gözlerim hani büşra neredeydi? çoğu arkadaşı benimle konuşmuyordu hatta kendi arkadaşlarım bile fakat öğrendim ki okulu dondurmuş. ne kadar ağır şeyler yaşadığını ve ona yaşattığım şeyleri o zaman daha iyi kavradım keşke her şey farklı olsaydı bernayla yürütmeye çalıştık, ama dediğim gibi ömrümden ömür giderken ben bernaya sarılamazdım. bernaya anlattım bu durumu anlayışla karşıladı galiba o da çıkıyordu hayatımdan...

@75 sen ılık mısın la doğru söle. öyle bi hissiyat yarattı enrty in bende.

amk bebesi cocukluguna mı iniyon bu kadar geç yazıyon

uzun zamandır dolaplarımı düzeltmemiştim eşyalarıma biraz çeki düzen veriyim dedim, aslında amacım büşrayı ve bernayı hatırlatan şeyleri silmekti atmaktı. çoğu şeyi attım zaten ta ki büşranın bana 1.yıl dönümümüzde aldığı kol düğmelerini görene kadar tüm gece ağladım hüngür hüngür hem de o bi daha hiç olmayacaktı. ben ona mavi göz diyemiyecektim. ona tüm okyanuslar birleşse gözlerin kadar derin olamaz diyemiyecektim belki onu hiç görmeyecektim. ağladım ağladım uyuyakalmıştım dolabın yanında öylece elimde kol düğmeleri büşra kokan gömlekler ve fotoğraflar...

http://www.youtube.com/watch?v=7f5eCzchuh4