Kapıyı çarptım ve çıktım. Evde kimse beni anlamıyordu, Tamam seviyolardı ama yok anlamıyorlar dı. Benim ne demek istediğimi ne yapmaya çalıştığımı hiçbirşeyi..
Hava da hafif bir esinti vardı yavaş yavaş bulutlar toplanmaya başlamışlar fazla değil 7-8 dk ya yağardı. Büfeye yaklaştım her sabah aldığı gazeteden aldım. 40 lı yaşlarında çok konuşan bi kadın adres soruyordu, paramı verdim ve durağa doğru ilerledim nalet olsun otobüsü kaçırmıştım. 30 sn daha hızlı yürümeliydim ya da büfedeki kadın boş soru sormamalıydı oysa ki her şeyi ayarlamıştım sabah, adımlarım 60 cm ve dakikada 110 adım atıyordum. Tam durağa geldiği anda otobüse binmeli ve her zaman boş olan arka koltuğa oturmalıydım. Şimdi 12 dakika boyunca durakta beklemek zorundaydım. ikinci bir plan yapmamıştı çünkü gazeteyi de okuyamazdı o zaman sabah kahvesinin bi anlamı olmazdı. Kafasını eğdim ve düşünmeye başladım..

Aman allahım ne kadar tatlı bi kızdı bu günde dizlerinin hafif üstünde kumaş bi etek giymiş altında koyu siyah çorap üstüne de kırmızı boğazlı kazak giymiş, hafif de makyaj yapmış zaten yüzü yeterince güzel makyaja hiç gerek yoktu ama olsun az bi makyajla daha da güzel olmuş. Gazetemi çıkardım masaya koydum saatime baktım güne tam yarım saat geç başlıcaktım. Selin içeri girdi.
Selin – bu gün sizi daha iyi gördüm mert bey
Dün hastaydım biraz mevsim değişikliği çarpmıştı
Ben—dün eve gidince yattım hemen ama daha hala sırtım filan tutuk
Selin—geçmiş olsun kahveyi için iyi gelir açılırsınız
Kahvemi aldım çıkarken selini izledim yaptığım ayıpmıydı kendim den 5 yaş küçüktü fazla bişey değil aslında 5 yaş ama ne biliyim yakıştıramadım işte kendime..

Sonunda ofisime geldim kendimi burada çok rahat hissediyordum. Dışarda hiç bir şey benim elimde değilken burda tam aksine kumanda bendeydi herşey benim elimdeydi. Masa ma oturdum.. üniversiteden bir arkadaşımla bu şirketi beraber kurduk. ikimizde inşaat mühendisiyiz. O biraz daha rahat birisi ben sevmem insanlarla iletişim kurmayı o yüzde asıl işi ben yaparım o da insanlarla müşterilerle ilgilenir. Kapı çaldı içeri selin girdi sarışın yeşil gözlü konuşmak istediğim tek kişi, o farklı ounla konuşurken kendimden utanmıyorum veya sıkılmıyorum saatlerce gözlerine bakıp konuşabilirim. 1.70 boylarında zayıf sayılmaz bence mükemmel bir fiziği var çok zeki bi kız onu yanımıza aldığı için çağrıya çok teşekkür ediyorum. Bu arada çağrı üniversiteden arkadaşım ve ortağım. Aslında stajer olarak yanımıza geldi ama bi yandan da sekreterlik yapıyordu. 24 yaşında üniversiteden bu sene mezun olcak… bizim dönemimiz de böyle kızlar yoktu. Gerçi olsada bana bakmazlardı..

Selin—mert bey kahvenizi getiriyim mi
Ben – tabi kii bekliyorum

türkiye'de otobüs saatlerini nah ayarlarsın züt

Herkes bana mı bakıyordu genel de öyle olurdu bana gülerlerdi. Durağın karşısında 3-4 liseli kız sokağı kahkahalara boğarak gülüyordu. Yine ne yapmıştım onlarda mı bana gülüyordu. Utandım kafamı iyice eğdim. Kulaklığımı taktım ve radyomu açtım. Gözlerimi kapıyorum zaten kulaklıkta var başka kimseyi duymuyorum. Bana gülselerde benimle alay etselerde umurumda değil artık. ilk şarkı 3 dakika 38 saniye ikinci şarkı 4 dakika 12 saniye yoplam 7 dakika 50 saniie olmuştu. Tahminen kulaklığı takıp radyomu açana kadar da 2 dakika geçmişti. Otobüsün gelmesine iki dakika kalmıştı. kulaklığı çıkardım güzelce kablosunu doladım. Ceketimin sağ iç cebine koydum. Otobüse bindim biletimi batım. Nalet olsun yine mi ya ilkokul çocukları binmiş otobüse ve arka tarafta onlar var. Başka yerde gidemem. Arkaya doğru ilerledim kimse benim arkamda kalmamalı herekesi görebilmeliyim. Nefret ediyorum çocuklardan. 17 dakika sürdü. Nalet olasıca şöför çok yavaş geldi. Hemen indim otobüsten ofise doğru hızlı hızlı yürüdüm…

gibim edebiyatcilar gibi yazma aq

Kahvemii aldım ve sonun da gezetemi açtım. internetten haber okumayı hiç sevmiyorum gazete deki nostaljiyi duyguyu veremiyorlar. Ama bu gün biraz kısa kesmeliyim yapacak çok iş var. istanbul merkezli bi gayrimenkul şirketi baya da büyük bi firma ve ankarada yatırımlarını artırmak istiyor büyük bir işe gircekler ve bizde bu işten payımızı almalıyız. Akşam istanbuldan büyük patronlar gelcek bir iş yemeği ayarladık. Yemek bahane akşam firmayı ikna edip işi kapmalıydık. Normalde ben yemeğe gitmicektim gitmekte istemiyorum çağrı ve selin hallederdi bu işi, ama yazışmalarda benim ismim geçtiği için ve şirketin sitesinde benim kariyerime baktıkları için bende gitmek zorundayım. Lanet olsun ne yapacaktım şimdi ben öyle konuşamazdım. O işleri hep çağrı hallederdi. Neyse akşama gitcektim bu iş hayatımızı değiştirebilirdi.

yaz liseli

rez pnp

rezerve

rezervatuar

ananızı gibiyim bunları okuyanıda yazanıda