iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

baştan başladım bi reserve atayım devam ederim

çocuktum. yaşım 5.

kastamonuluyuz biz.

bir kardeşim olacaktı. annem düşük yaptı. onu teselliyle geçti zamanımız.

babamla beraber. babamın ilgisi yoktu hiç.

bana hiç oğlum demezdi.

onunla hiç resmim yoktu.

mobilyacıydı babam. mobilya satardı. durumumuzda iyiydi.

annem hep beni korurdu babam beni dövdüğünde.

hep.

annem üstüme çok titrerdi.

kavga ettiğimde hep beni korurdu. babamsa beni döverdi.

çok döverdi beni.

matematiğe kafam basardı. ilkokulda kafamdan yapardım her şeyi. defter kullanmadım hiç.

annemle babam hep kavga ederdi.

hep.

dedem vardı. benim babam oydu. hep harçlık verirdi, sahip çıkardı.

hep evine giderdik onun, babamla kavga ettiğinde annem.

dedem babama kızardı. babam onun yanında tek bir kelime edemezdi. değişirdi.

ama o dağ gibi adam öldü. annem yıkıldı.

evi bize kaldı.

annemin üstüneydi evi.

babam satmak istedi, yemek istedi parasını annem müsade etmedi.

edemezdi ki.

kavga ettiler. bu sefer annemin kafasında bardak kırdı babam.

karakolluk oldular.

ve bir gün, bir sabah babam çekti gitti.

ve bir daha asla dönmedi.

asla.

ben de okumadım. okuyamadım. dedemin evine yerleştik.

paraya ihtiyacımız vardı.

hep ağladık annemle. hep. kimsemiz yoktu.

kimse yardım etmedi bize, akrabalar bile aramadı, sormadı.

babam gitti.

ortada bıraktı bizi.

daha fazla detay veremem. belki başka bir hikayede anlatırım geçmişimi.

uyandım.

aynen bu anlattıklarımı gördüm rüyamda.

kötü oldum. geçtim camın önüne bir sigara içtim. alışkanlığımdı bu, camın önünde sigara içmek.

millet aşağıda hala eğleniyordu. parti vardı resmen.

turistler çoğunluuktaydı belli oluyordu yukardan hareketlerden.

kapım çaldı. açtım.

otel görevlisi. neyse, gitti.

laptobumu açtım hemen. çalışmaya başladım. kafa dağıtmaya çalışıyordum.

geçmişim açılmıştı bir kere, nasıl kurtulabilirdim ki?

her şeyi hatırlamaya başlamıştım. kendimi kandırıyordum lan. kendimi. sadece kendimi.

yeni bir hayata başlayamayacaktım lan.

umudumu kaybetmiştim birden. birden ağlamaya başladım.

her şey geldi aklıma. her şey. her şeyi bir anda hatırladım.

unutmamıştım ki.

beni dolandıran berk'e bile öfkelendim o gün.

ve o gün kendime son bir söz verdim.

hayatın anasını gibecektim. yemin ediyorum bunu yapacaktım.

bağıramadım, haykıramadım ama kalbim nasıl çarpıyordu hissetseniz anlardınız.

ben kendime yetiyordum.

herkes, kendine yeter.

Herkes kendine yeter dedin ya panpa aklıma os1 geldi.

ertesi gün yine çıktım. içkimi içtim denize girdim, içkimi içtim.

herkes yara izlerine bakıyordu vücudumdaki. aldırmadım.

derin kegibler vardı. kolum, göğsüm. berbattı belki de.

ama ilgi çekiyordu işte. Allah'ın salakları bilmiyorlardı neler yaşadığımı.

sevgim yoktu insanlara derdim ya hep, yaşamak sevgim vardı ama.

insanları sevmeyi öğrenecektim tekrar.

tekrar ve tekrar.

o gün içerisinde büşra aradı.

nasıl olduğumu sordu, tatilde olduğumu ve çok eğlendiğimi söyledim gülerek.

o da güldü. yarım saate yakın konuştuk, muhabbet ettik.

iyi bir kızdı. eceye mi yetiştirecekti acaba?

umursamadım. kapadık telefonu.

umurumda değildi. biliyorsa iyi ve mutlu olduğumu bilmeliydi.

o son gördüğü gibi biri yoktu karşısında onun.

artık yepyeni biriydim. paramda vardı.

bankama baktım. artıyordu sürekli.

programı satan eleman aradı telefondan.

bir kaç şirketin benimle görüşmek istediğini söyledi.

gülümsedim.

sevilmişti.

ve o gün kütüphane programımı bitirdim. onu da piyasaya sürmesini söyledim.

sürdük.

internet alemi ve şirketler nam-ı mı duyuyordu.

yavaş yavaş yayılıyordum. sermayem hazırdı.

kendi şirketimi kurabilirdim.

kızlarla içki içtim, öpüştüm. ama yatmadım. o tatilde 1 kişiyle yattım sadece.

sonunda tatilim bitti. biletimi aldım ve döndüm.

evimi hiç özlememiştim.

aynaya baktığımda kendimi sevdim. gerçekten sevdim.

bu yüzü özlemiştim. bu gülen yüzü. kendini özler mi insan?

ben özlemiştim işte.

ulan kerem dedim. ulan kerem..

mutluluğu hakettin be kerem dedim.

sigara yaktım evin içinde. camda içmedim bu sefer. tuvalette içtim mis gibi.

yattığım yabancı kız aklıma geldi.

gerçekten azma duygusunu hissettim. ulan neler kaybetmişim ben. hayat bana hangi duyguları kaybettirmiş..

gerçekten şaşırdım. ne zamandan beri cinsel bir şey düşünmüyordum, yapamıyordum bile.

ve uzun bir aradan sonra kedimi tatmin ettim. uzun bir aradan sonra.

boşaldım.

liseye yeni başlayan çocuk gibi mutluydum lan.

mutluluğum boşaldığımdan değildi, bazı şeyleri aşmıştım. aşacaktım!

kendi kendime moral verdim sürekli. yalnızlığımdan güç aldım. hayat tekti. hayat yalızlıktı.

interneti şirkete dökmek için programımı pazarlayan elemanla görüştüm.

o da beni benimle konuşmak isteyen şirketlerle görüştürdü.

elemanlar yatırım yapmak istiyorlardı üstüme, yaptığım işe. şirket kuracağımı söyleyince hepsinin yüzü düştü.

namım duyuluyordu.

teklifleri reddeden kerem.

hayatın gibtiği kerem.

pazarlamacımla anlaştık, isim bulduk. siteyi biraz daha iyileştirdim ve piyasaya girmek için her şeyi ayarladık.

yakındı. hayallerim, avuçlarımdaydı.

çalışan lazımdı.

görüştüğüm bir çok kişi sözüme güvenmedi, kimse işinden vazgeçemedi.

yalnızdım.

kimseye güvenemezdim. çalışanım olacaklardı.

önce bir daire tutacaktık. ordan büyüyecektik. gereken bilgisayarları aldık. gereken masaları, her şeyi ayarladık.

eve gidip kara kara düşünüyordum.

daha çok gençtim. kimse inanamıyordu bu yaştaki bir çocuğun şirket açacağına.

ama hepsinden çok şey yaşamıştım. hepsinden çok şey biliyordum.

hayatın her yönünü görmüş ve tatmıştım.

hayattan erken yaşta vurgun yemiştim. erken yaşta yaşlanmıştım.

hayata tutunmuştum, sarılmıştım.

gereken vakıfları soruşturdum. yoktu.

en sonunda bir geceyarısı aklıma bir fikir geldi. pazarlamacımla görüştüm.

liseyi bitirmiş 2-3 çocuk alacaktım yanıma.

bunu yapacaktım evet. biliyordum. durumu kötü olanları özellikle seçecektim.

okulları araştırdık pazarlamacımla beraber. bütün günümüzü araştırmakla geçirdik.

ayhan, yunus ve kerem adında 3 çocuk bulduk.

kerem, adaşımdı. kaderi bana benzemiyordu ama.

adaş diye seslnirim ben ona hep.

çocuklar az çok php biliyorlardı, dersleri güzeldi okulda.

inceledim. önce denedim çocukları ofiste.

açmıştık şirketi.

3 çocuk. toplamda 5 bilgisayar almıştım.

çocuklar zekiydi ama bilgiye açlardı. başına bir adam geçirmeliydim.

birini buldum.

adı kamerdi. benden 3 yaş büyüktü. ama daha genç gösteriyordu benden. tam 5 yıldır web site tasarlıyordu. her şeyi biliyordu. iphone'a kod bile yazıyordu.

önce temel eşyler öğretmesini istedim onlara.

öğretmeye başladı. bense daha farklı şeyler istiyordum, çalışmalarıma hızla devam ediyordum. günde 4-5 telefon alıyordum proje için, seo için, logo için.

hepsine birden yetişiyordum. zordu.

altından kalkabilirdim.

okuyan arkadaşlar arada yazarsa mutlu olurum. işi bıraktım yazıyorum buraya.

yaz kardes okuyoz.

reservedd

okuyoz amk hll spr dvm .s .s

soluksuz okudum... pentagramın şarkısını açtığımda yazdıklarını içimde hissettim.. gerçek mi kurgu mu bilemem ama gerçekten duygulandım

devam panpa

devam okuyoruz

rezerved

http://www.youtube.com/watch?v=7k5VxGFqWEA

altından kalktım.

çocukları eğitirken harcadığım paramı çıkarıyordum.

bir kaç şirketten yatırım aldım. destek aldım.

ilerleme kaydediyorduk. kartlarımızı bastırdık. çocuklar 18 yaşına gelince kadrolu olarak çalışmaya aldım.

şirkette 3 çocuğum, pazarlamacım ve öğretici olarak 5 kişi çalışıyordu şuan. benim dışımda.

birine daha ihtiyacım vardı en az benim kadar. aramadım kimseyi.

iş başvuruları gelecekti yakında.

ilk işimizi aldık. çocuklara verdim yapsınlar diye. yaptıkları projeyi onlara bölüştürecektim.

pay bile almayacaktım ilk projelerinden. bunu onlara söylediğimde gözlerindeki parıltıdan anladım. kendimi buldum onlarda. ceplerine 300'şer harçlık koydum.

vakıflarla görüşüp sürekli yardımda bulunuyordum.

sermayem kendini yeniliyordu. yeni bir banka hesabı daha açtım.

şirketin kendi sermayesi olmalıydı ve oldu da.

ilk 1 ay iyi ilerledik. çocuklar paralarını aldılar. hepsinin ailesini ziyaret ettim tek tek.

daha böyle mezun bir kaç çocukla dha görüştüm. belki hikayemi okuyanlardan biri olucaktır aralarında, (ifşa etmesinler hehe) çok yardımım dokunduğuna inanıyorum hepsine. hepsine şirketimi almadan logo işi, banner, tasarım gibi ufak işler vererek para sağlıyordum.

grafiker aldım işe sonunda mezun bir kız. adı ecem'di. eceye çok benziyordu ismi ama alakası yoktu. ece yoktu çünkü artık. sadece işim vardı.

kız çok istekliydi. benden 4-5 yaş küçüktü benden. abisiydim onun. ben hep abi oldum onlara. hep.

her isteklerini yaptım. patronları değildim.

şirket 2 ay gitti. gayet her şey yolundaydı.

6 kişiydik ama herkes birbirinden yetenekliydi.

pazarlamacım 1 aydaki ciromuzu açıkladı. tam 20 bindi. şirketin yaptığı. benim dışımda.

muhteşemdi. muhteşem.

gözleri ışıl ışıldı çocukların. ah çocuklar..

bu arada, eski şirketimdeki patronuma hastane masraflarını zorlada olsa ödemiştim.

daha sonradan duydum şirketin iflas ettiğini.

üzüldüm.

çocuklar harıl harıl çalışıyordu. ancak ciddiyetsizleşmişlerdi.

para yüzünden değişiyorlardı.

her insan gibi, para değiştiriyordu çocukları.

bir gün, kendimi toparladım ve hazırladım. çalışanları topladım odada.

bir konuşma yapacaktım, hazırlamıştım kendimi.

ama hayat hikayemi anlattım.

anlattım anlattım. anlattıkça o anları bir daha yaşadım ve orda gördüm bir insanın hayatının bilinmesi, diğer insanların hayatını iyi yönde etkiliyor.

anlatmayı bitirdiğimde sessizlik vardı.

herkesin bir hikaye vardır dedim en son. umudumu kaybetmedim. şuan bulunduğum yerde olmak için nasıl çalıştığımı artık biliyorsunuz.

ve bitmişti söyleyeceklerim.

onların konuşmasına fırsat vermeden çıktım odadan. eve döndüm.

duş aldım, biraz uyudum.

kamer aradı. şirkete gelmem gerektiğini söyledi. gittim yatağımdan kalkıp.

gördüğüm manzara beni ağlatmaya yeterdi.

çocuklar, bana bir site ayarlamışlardı. sürprizdi. sitede kırmızı gökkuşakları geçiyordu animasyonlu bir şekilde, ortada kerem yazıyordu kocaman.

altında ise benim için yazdıkları sözler.

en alttada küçük bir resim. nereden bulduklarını, ne ara çektiklerine şaşırdım.

gözlerim doldu. çocuklara sarıldım.

çocuklarıma.

en üstteki yanıp sönen yazdı,

benim bir hikayem var'dı.

o yazıyı hatırlayarak incisözlüğe yazmaya başladım zaten. o çocuklar olmasaydı, buraya yazmazdım.

çok güzel bi hikaye iyki pes etmemisin bi basarı oykusu olmus

Devam panpa devam yine agliyorum amk