iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

en sonunda susmasını istedim. sadece ağlıyorduk. bir teyze gördü. bir şeyler dedi. biz ağladık o konuştu ve gitti.

bir dayı geldi omzuma dokundu. gitti.

halk bile acımıştı.

güneş bile acımıştı bize.

ama tanrı, acımamıştı.

durdum.

-hadi, gitmemiz lazım
+beni istemiyosun

kalktım. bu sefer kararlıydım. durdum. ayaklarım açılmıştı. kafam yerindeydi. gözlerim acıyordu yanıyordu. yutkunamıyordum. boğzımda sanki bir şey vardı. yemek yiyebileceğimi sanmıyordum günlerce.

o da kalktı. yürümeye başladım. koluma girdi. itiraz etmedim. yoksa yürüyemeyeceğimden korkuyordum.

yürüdük. herkes bize bakıyordu. kimbilir nasıl görünüyordum.

allah kahretsin beni.

ama gram kendimi suçlamadım.

annemin olmayışı yine geldi aklıma. adım atamadım. düşecektim. tuttu beni. kadınım benim.

yürüdük.

eve daha vardı.

+taksiye mi binelim

cevapsız bıraktım. sahile varmıştık sonunda. kumsala indim. denize sıfır yere geldim.

denize kafamı soktum.

o ise sadece beni izledi.

buz gibiydi su. atlayacaktım denize. yüzme bilmiyordum. boğulmak, gebermek istiyordum.

ve ilk defa intiharı düşündüm o an. ama burada olmazdı

http://inciswf.com/hosgeldinramazan.swf

bi insan niye yaşar? sevdiği için mi, işi için mi, kendi için mi?

elimde hiçbir şey yoktu lan. hiçbir şey. hiç kimse yoktu.

eve vardığımda tir tir titriyordum. hava kararmıştı. yalnız kalmak istediğimi söyleyerek ikna ettim. zor da olsa gönderdim meleğimi..

başkasının meleği.

belkide beni aldatan bu insan beni hayata bağlayan tek kişiydi.. lanet olsun.

eve geldim. sessizdi. annem yoktu. ölmüştü. akrabaların temizlediği ev pırıl pırıldı. yatağa oturdum. duvara bakakaldım. düşündüm.

kendime geldiğimde tam 45 dk geçmişti. kafayı yemek üzereydim. dalıp dalıp uyanamıyordum dakikalarca.

o gece uyumadım. telefonumu arayan ece dışında kimseyle konuşmadım. onlarıda toplasan 5 dakika sürmüştür. kapıyı açmadım kimseye. akrabalara, arkadaşlara. duş bile almadım hiç.

yemek yemedim.
su bitti evde, musluktan içtim.
açlıktan ölecektim.
2. günün ortasında, açlık grevine dayanamadım ve gözüm karardı.

2 saat boyunca baygın kalmış olmam gerekiyordu ki hava kararmış olsun.
kustum.

kahverengi bir sıvı kustum.
kalktım, musluktan su içtim. annemin fotoğrafını öptüm. toparlanmam lazımdı.

ama kim için?
bu gece sorgu gecesiydi.

ya ölecektim, ya da yaşayacaktım.
aslında ölmeyi geciktiricektim. ölerek.

bir insan nasıl ölebilir ki? o anki duygularımı açıklamakta zorlanıyorum.

şuan yazarken bile gözlerimden akan yaşı tahmin edemezsiniz.

kalem aldım elime bir de kağıt.

tek bir cümle dahi yazamadım. nasıl yazıyim ki? telefona mesaj geldi. baktım. eceydi. nasıl olduğumu, beni görmek istediğini söylemişti.

açım yazdım.

kendime güldüm.

geliyorum yazdı.

gelme diyemedim. geldi. aynaya bile bakmadım. nasıl iğrenc gözüküyordum kimbilir. o ise dünyalar güzeliydi. elinde poğaçalar, börekler ve kısırla dolu bir kap vardı. kocaman kap. hiçbir şey demedik, yedik.

o varken yedim.
doydum.

ikram edicek sadece hüznüm vardı..
konuşmadık.
öpüştük.

nedne yanımdaydın be aptal kız? neden gitmedin o erkeğe? senin gibi güzel birinin benimle ne işi var? ve hala benimle öpüşüyorun, neden?!

neden ölmeme izin vermiyosun.

neden ölmeyi unutuyorum?

ayrıldık.

+sanırım konuşmamız bitti.
-evet
+anladım
-bir daha ağlama sen
+nasıl ağlamam nasıl
-yapma. sakın
+ama kerem
-hadi git. teşekkür ederim. hadi. bir kaç gün arama beni. lütfen
+kerem..

sustu. anlıyordu beni. gözleri dolmuştu. elimi dudağına zütürdüm. öptü.

bu bizim hareketimizdi.. bir tür kabulleniş..

ama artık eski masumiyeti yoktu. olmazdı..

gitti.

yine daldım.

gece oldu.

şuku

ve aklıma ne geldi biliyor musunuz?

sigara içmemiştim günlerdir.

canım deli gibi sigara çekti.

kuruş para bulamadım evde, zaten arayacak halim yoktu. yere gözüm takıldı. bir zarf vardı. içini açtım.

tam 325 tl vardı. inanamadım.

ece bırakmıştı. zarf elimde öylece donakaldım.

o an ne hissettiğimide bilemezsiniz.

ne diyeceğim, ne yapacağım..

arayamadım, arasam ne diyeceğim ki?

ihtiyacım vardı..

utanmadım, kırılmadım ve kızmadımda.

sanki bütün hatasını silmişti... eşdeğer olmaya duygularım karman çormandı. duygularım karışıktı. dışarı çıktım ve o paradan sigara, bira aldım. tam 5 tane bira aldım. eve geldim hepsini 2 saatte tükettim.

kustum. sıçtım. içtim kustum. sigarayı kökledim.

duşa girmeme gerek kalmamıştı.

terden sırılsıklamdım zaten.

neyse beyler. akşam yazarım ben. zaten gibinizde değil.. olsun, yola devam. saygılar

O KARININ PARASINI KABUL ETTiĞiN ZAMAN HiKAYEDEN SOĞUDUM PANPA BÖYLE OLMAMALIYDI

Birazdan devam edicem. Var mi okuyan amk?

sabahın ilk ışıklarıyla açtım gözlerimi. başım beynim nasıl ağrıyordu bilseniz. yaşadığım olayları idrak etmem (tekrardan) tam 15 dakikamı aldı. düşünmek için fazlasıyla zamanım vardı.

en son ecenin parasını yediğimi hatırlayarak durdum.

musluktan su içtim.
karnım acıkmıştı.

neden ecenin parasını harcamıştım? utanç duyuyordum. nasıl erkektim lan ben. ama o kadar düşmüştüm, o kadar ihtiyacım vardı ki..

saatin tik tak sesine uyuz oldum.
saati duvara fırlattım. kırdım.

zamanı durdurmaya çalışmıştım belki de. ama durmadı.
dünyada duran ne var? duran adamdan başka?

gururum haysiyetim şerefim hepsini unutmuştum. telefonu şarja taktım. koltuğa geçtim. televizyonda sürekli kanal değiştirerek gezindim. ece aramamıştı. mesaj bile yoktu. elimi yüzüme attım.

sakallarım uzamıştı.
aynaya baktım.
5 yaş yaşlanmıştım.

@26 entry-nick :/

acı insanı gerçekten yaşlandırıyormuş. annemin yokluğu fikrini düşünmmeye çalışıyordum, annemin odasına asla irmeyecektim. o koltukta oturmayacaktım.

her yanım annem kokuyordu.
tekrar musluğa dadandım.
telefonum çaldı.
bu saatte kim?

bilmediğim numara. rehberde kayıtlı değil. açmadım.
bir daha aradı.
açmadım.
ve bir daha.
korktum. açtım.

+alo, kerem?
-evet
+(ses yaşlı bir adamın sesiydi. tanıdıktı. anlamıştım.) ben. osman. baban.

telefonu kapattım.
telefonu fırlattım.
4 ayrı parçaya ayrıldı.
duvara yumruk attım. gözüm karardı. banyoya koştum.

gerisini hatırlamıyorum.

kendime geldiğimde banyoda yerde uzanıyordum. elim klozetteydi. allahtan sokmamıştım.

babam aramıştı.
huur cocugu aramıstı.
nerden bulmustu bu benim numaramı? bu nasıl bir yüz ulan? hayatımı bir daha mı gibmeye aradın?

düşünemiyordum.
hayatım gibilmişti.
ölmeliydim.
bu kadarı fazlaydı.

pencerenin önüne geçtim. temiz havayı çektim içime. bir dal sigaram vardı, yaktım.
nasıl öleceğimi düşünüyordum.
böyle bir şey olabilir mi lan? düşündüm işte.
bulamadım.
cana kıymak kolay değil.
ne olursa olsun.

saat kaçtı? bilmiyordum.

salondaydım. çömeldim kırdığı saatin cam parçalarının yanına. elime aldım bir tanesini, en büyüğünü. kendi kendimi cellatı olacaktım.

annem yoktu. babam..

kim ağlardı lan?
annemle aynı olacaktı kaderim.
yaşasam ne olacaktı, yüzüm gülecek miydi bir daha? böyle hayatın ben dıbına koyarım dedim.

kendi kendime konuştum.
o geldi aklıma.
ona da sövdüm.
bağırdım çağırdım.
kapıdan geçen insanlar gördüm.
konuşan duvarlar gördüm.

ölmeliydim.
ölecektim.
ama,
ölemedim.
yapamadım.

camı attım duvara.
ellerimi başıma koydum ve yine köpek gibi ağlamaya başladım.

durdum birden
o gelmişti.
yanımdaydı.
elimi tuttu.
gülümsedi.

+aşkım, bu halin ne? sevişelim mi hadi. hadi. içime girmeni istiyorum çünkü ben senin kadınınım. yapma hayır! kerem küfretme! aldatamadım...

daha nice şeyler duydum.
kimse yoktu odada.
delirmeye başlamıştım.
bağırdım.
sesim kısılana kadar.

durduğumda suratım kıpkırmızı olmalıydı.
başıma giren ağrı tarif edilemezdi.

ağlamamı durdurdum.
sesimi durdurdum.
susadım. su içmedim.

telefona takıldı gözüm. ekranı paramparça olmuştu. toplayabildiğim kadarını topladım.
yine o geldi. görüntüsü bulanıktı.

+ne yaptın yaa baksana. kaç para o biliyo musun? yeni almıştın bide! of aşkım of! çok savurgansın ya!

annem geldi.

+ah be eşşek sıpası ah be eşşek sıpası. kaç kere dedim malına değer ver diye!

anne dedim. arkamdan geliyordu ses. kimse yoktu.
anne dedim.
annem dedim.
bağırdım.
çığlık attım.

dayanamıyordum. ölmem lazımdı.
allahım bu ne his. bu ne hal.

karanlık gel diyordu.
cehennemliktim.

ateş, evim olmalıydı.

hak etmiştim.

gittim camı aldım yine.
bileğimi sıktım. neden bilmiyorum.

kendime bir tokat attım.
beynimin içinden gelen sesler yapacağım şeyi engelliyordu.

allah yoktu. tanrı yoktu.
varsa da burda değildi.
yoksa engellerdi.
dindirirdi acımı.
bu acı, acı olmaktan çıkmıştı.

camı bileğime dydirdim. yavaşça çizdim önce. fazla acımamıştı.
acımasından korkuyordum
köpek gibi terliyordum.
köpek gibi açtım.
köpek gibi yardıma muhtaçtım.

kimse yoktu.
var mıydı lan?
kapıdan biri geldi, cüce gibi.
karanlık. öünme yemek bıraktı gitti.
yemek bir kaptaydı.

korktum. çığlık attım.
gözümü açtım, kimse yoktu.

annem beynımın içinde konuşuyordu yine. annem dedim.
bağıramıyordum sesim kısılmıştı.

yapıcaktım.
yaptım.
camı var gücümle bastırdım bağıra çağıra.
canım öyle acımıştı ki.
yukarıya doğru çektim.

acım dinmişti.
koluma bakamadım.
sıcaklık yayıldı vücuduma.

kapı vuruldu.
kolum uyuşur gibi oldu.
kolum bileğimden boydan boya yarılmıştı.

akan kana dayanamadım.
o an kalbime ve zihnime giren ağrıya dayanamadım. kafamdaki sesleri dindirmiştim.

hissettim ölümü. ölmeyi hissettim. gitmeyi. acıların dinmesini. tek yol buydu.
anlatmaya ne kelimeler yeter o anı, ne de ben yeterim.

gözlerim kararıyordu demeyeyim, uykum geliyordu sanki. dayanamıyorudm. göz kapaklarım kapanıyordu.

içim huzur doluyordu..

uyuyor muydum, uyanık mıydım bilmiyorum.
gözümün önüne çocukluk arkadaşım geldi.
kafamı yarmıştı zütveren.

ilkokul hocam geldi, lisede çıktığım kız bile geldi.

ulan 5 yşındayken su savaşı yaptığım mahalle arkadaşım bile geldi.
ama o gelmedi.
ece yoktu.

bir ses duydum. gerçek değildi büyük ihtimalle.

adımı bağırıyordu birileri.
kapıya vuruluyordu deli gibi.
güldüm.

kahkaha atmaya başladım. kolumu oynatamıyordum. kafamı kaldıramıyordum.
düşünemiyordum.
başım ağrıyordu.
kan çekiliyordu bedenimden.
içimdekilerle beraber akıyordu halıya.

kahkahaya devam ettim.
gücüm yetmedi fazlasına, sustum.
kapıyı tekmeliyorlardı.
açamadılar.

sesler kesildi.
ya da kesilmedi, duyma kabiliyetimi kaybetmiştim.
nefes alış verişim kesilmemişti.

gözlerim kapandı.
gülümsedim.

@32 askdghbdgh

bitmişti.

hikayem sonlanmıştı.

kalktığımı hissettim yerden. hiçbir şey duyamıyor, gözümü açamıyor ve tepki veremiyordum.

ama hissediyordum.

birileri beni taşıyordu.
o an pişmanlık duydum yaptığım şeyden, elden ne gelir?
ölmemem gerektiğini anladım.

havada uçuyordum sanki.
acı duymuyordum, bağırmaya çalışamadım. ağzımı bile açamıyordum ki.

allahım bana yardım et dedim içimden.
varlığına inanıyordum hala.
hala gitmemişti yanımdan.
ölmeme izin vermeyecekti belli ki yüce yaradan.

annemi düşündüm. size yemin ediyorum birileri beni taşırken gözüm kapalı olduğu halde bembeyaz oldu etrafım.
bembeyaz.
beyazlık olayı doğruymuş.
ışığı görmek değil ama.
bildiğin her yerin ışık oluyor. tüm gözünün içi.

bitti.
ordan sonrası yok. karanlık.