ifade özgürlügü ve incinin ifade özürü

sözlük trollerinin ortak çatısı olan bu nacizane oluşum varolan potansiyelin büyük bir enerjiye dönüşmesiyle gerek sözlük çevrelerinde gerekse konvansiyonel medyada kabul gördü.

aslında amacı kendini kabul ettirmekten ziyade ortak bir ego boşluğunu doldurmak olan ilk yazarlar sözlüğün evrimsel süreci içinde viral reklamın ve medyayı etkili kullanmanın yollarını iyi saptayarak inci adı altında ortak bir ses oluşturdular.

olan da bundan sonra oldu zaten.
bu ortak sesin büyümesi, büyürken örgütlenmesi ve taleplerde bulunacak bir düzeye ulaşması takdir edersiniz ki bütün sözlük yazarlarının çabasının ürünüdür.

bu ürünün oluşumu aşamasında hiç sözlük yazarlığı yapmamış veya diğer sözlüklerin karanlık dehlizlerinde kılıfına uydurarak taşak geçmekten yorulmuş nice sözlük yazarları bulunmaktadır. açıkça belirtmek gerekirse inci sözlük sosyal medyanın ucundan bucağından tutmuş herkesin ortak bilinç altının ortamlarda isyankar bir biçimde zuhur etmesidir.

bu ortak bilincin ,toplumun zıt kutuplarından dahi olsa bugün nitelikli bir talebi vardır. bu talep ifade özgürlüğünün temel bir anayasal hak ve insan hakkı olduğu gerçeğine dayanır. bir fikrin ifadesi noktasında onun önceden susturulması ise teknik anlamda faşizmdir. meşrutiyet döneminden bugüne kadar geçen fikir özgürlüğü mücadelesi içinde bir talebin belirli bir ideolik örgütlenme dışında kişisel haklar üzerinden yürüdüğü ve bunu tehdit olarak gören unsurlarca ilk defa bu kadar sistemli bir şekilde susturulmaya çalışıldığı bir dönemden geçiyoruz. işin ahlaki ,felsefi ,pgibolojik vb boyutlarını ortaya dökmeden tek bir temel haktan bahsediyoruz.

böylesine önemli bir talebi dile getirirken ise sözlüğün admini bu ortak akıldan uzaklaşıp okul çocukları gibi gezi gözlem kolunun başarılarını öne seriyor. mevzuyu kişiselleştirdiği yetmezmiş gibi temsil etmek üzere gittiği sözlüğün yazarlarının konu hakkındaki düşüncelerini dillendirmeyen sadece ekşi düşmanlığı üzerinden yürüyen bir tartışma fitillemeye çalışıyor.

suçladığı kendisinden önceki kuşağın hala konvansiyonel medyanın büyük bir parçası olduğunu unutarak onlar üzerinden günümüz eleştirisi yapıyor. aslında sözlük dünyası içinde devrim yapmış bir yapıyı temsil ederken olayların, olguların nedenleri ve sonuçları noktasından tespitlerini o günün koşulları yerine kendi egosu üzerinden yapıyor.

sonuç olarak bir talebin doğru bir dille anlatılması yerine sürekli suçlu arayan ve kendini çözümün odağı olarak görmekten uzaklaşan bir tutum sergiliyor. bu da aslında sözlüğün temsilcisi olduğu gibi sosyal medyanın da temsilcisi sayılabilecek bir adamın kendine güvensizliğini gösteriyor. eğer bizler birer birey olarak dirayetli bir tutum sergileyemezsek taleplerimizde haklılığımıza inanmazsak.. bunu diğer insanlara nasıl anlatabiliriz merak ediyorum doğrusu?

her zaman olagelmiş bir gerçeklikle yani insanların içinde bulunulan durumdan kendini sorumlu tutması ve fakat klavyeyle ilişkisi kesildiğinde bunu unutması gerçeğini nasıl değiştirebiliriz. bu antipatiklikle zor doğrusu.

özet: önemli olan ifade özgürlüğünün korunması binler bunu marjinalleştirmeye lüzum yok bir inci yazarı ile facebookta can yücel şiirleri paylaşan birinin bu noktada bir farkı yok. birleşelim ,ortak aklı koruyalım . saygılar.