dıbına kodum Kocaelisine gitmek için önce istanbulun ölümü sayılan 500T adlı otobüse binmek gerekir. Merak eden bakabilir şişli-tuzla seferi... Yine bir tatil sonrası Kocaeline doğru giderken cehennem görse kıskanıcak kadar çok olan sıcağın altında, arkada aksıra tıksıra bana dayamaya çalışan amcanın egemenliğinden kurtulmayı denerken koluma pamuktan daha yumuşak bi el dokundu. Emel Sayını kıskandıracak sesiyle "Basar mısınız?" dedi. O an tüm ergenliğim tekrar kafamın içine geldi. Beynim düzgün düşünemiyordu .dll dosyası ekgib hatası bile vermişti. Kızın mavi gözlerinde kaybolurken mavi ekran hatası vermiştim resmen. Ne zaman ki pamuk gibi olan elinin içinde iETT kartını gördüm o zaman bana akbil uzattığını anladım. Akbil benden öne doğru önden geriye doğru gelirken acilen birsey düşünmeliydim. O 5 saniyelik zaman diliminde aklıma gelen en mantıklı fikir üniversiteli olmasına rağmen hâla kullandığı öğrenci pasosundan ismini ve okulunun adını almaktı. 5 saniye sonra amacına ulaşmış gargamel edasıyla zafer çığlıkları atarak o ismi okudum. Kız okuduğumu farketti hafif bir tebessüm etti. Kartı kıza geri uzatırken "memnum oldum bende Reçel" dedim.

Çok uzun yazmıyacam özet geçe geçe bitiririm. Rez alın devamı geliyor..