Evet inci ahalisi size bugün basimdan geçenleri anlatacagim..bu sabah izmit-gebze arası sefer yapan dolmuşu kullanmak zorunda kalmistim. istanbul daki 'topsecret' gorevimi yapmaya gidecektim lakin marmara bolgesi huur evlatlariyla dolup taştığı için uygun bi ulaşım aracina binebilmek bir mucize haline geldi. aktarma gitmek durumunda kaldim.ben de dedim biraz da halkın nabzını tutayim bi dertleri var mi yok mu sorayim dedim.bu dolmuş hatlarının özelliklerini bildiginizi varsayarak fazla detaya girmiyorum. Lakin ciltler dolusu yazı yazılabilir üzerine.Şu kadarını paylaşacak olursam şoförlerin hemen hepsi kurmançidir. Tıp fakültesinde okurkenki parasız zamanlarimda az kullanmadim iyi bilirim yani. Her neyse dolmuş hareket etti otogardan biraz gittik sonra izmit merkezde yeni yolcular binmeye başladı.ilk basta oralı olmadım kafamda sadece gorevimin detayları geziniyordu. gozlerimi kapatmis uyuyor numarasi yapiyordum.Ki;birkaç yolcudan sonra içeriye bir kasvet çöktü otobüs uguldamaya, camlar titremeye başladı. karanlık çöktü resmen. Gözlerim kapalı olduğu halde o karanlığı hissede biliyordum. Bu kasvetin nedeniyle araçtaki birkac yolcu aklını yitirir gibi oldu. seslerden aşikar anlaşılıyordu bu.birkaç saniye sonrasında içeriyi inanılmaz bir koku aldi.O koku ki insanın ruhunu emiyor icinden ruhunun kacmaya calistigini anlayabiliyordun. Eminim ki aynştayna da atomu parcalattiran boyle bir kokuydu. Yarabbim dedim noluyor. yolcularda boğulma belirtileri oluşmaya başladı. oylesine hava acligi çekiyorlardı ki insanin içi cız ediyordu o sesten.ilk dedim bizim otostopçu mu bu acep. lakin bu kokuyu cikaracak züt onda bile yoktu.bir pekekeli leşinin aylarca tak cukurunda bekletildigini ve sonra topragin bile onu kabul etmedigini tahayyul edin. iste o misal. kimi yolcular tirnaklariyla cami tirmalamaya başladı kimi kafasını cama vura vura bir nebze olsun oksijen emmeye çalışıyordu.o an maalesef 70li yaşlarında bir bozkurt kardesimizi kaybettmişiz.ilk baslarda uyuyor sanmislar ama son durağa geldigimizde anladılar uyuyor olmadigini. ayıptır söylemesi yukarda da belirttigim gibi doktorumdur,ilk mudahaleyi aninda yaptim ama ben bile donduremedim hayata.bir an dönecek gibi oldu ama yasli bozkurdumuz 'evlat sal beni!ben bu yaşıma kadar coook huur evladı gördüm boylesini görmedim. senin onları böylesine gibişinden sonra bırak beni mutlu bir sekilde o sonsuz ve huzurlu uykuma dalayim' dedi. iste o an gözümden sadece bir damla yas suzuldu dolmuşun o osuruk kokan koltuğuna doğru.her neyse bu minik flashfuture imizdan sonra olay anına dönecek olursak