+1
-1
o akşam tek başıma sinemaya gitmiştim. film, altın yumruk istanbulda adlı müthiş bir çeki çen filmiydi. salona girip koltuğuma oturduğumda yanımdaki koltukta oturan 20li yaşlardaki düzgün vicutlu güzel gülüşlü esmer bir hanım dikkatimi çekmiş idi. o an, kalbim fırlayacak gibiydi. aman allahım! bu yıldırım aşkı olmalıydı. film henüz başlamamıştı, reklam faslı sürerken genç bayanla gözgöze geldik. o da utangaç utangaç gülümsüyor, bana bakıyordu. benden etkilenmiş olmalıydı. bir anda elini uzattı, el ele tutuştuk. oh tanrım! herşey nasıl da hızlı ilerliyordu. film sırasında attığımız kahkahalar bizi birbirimize daha da yakınlaştırıyordu. sevgi dolu saatler hızla geçip film bitip salondan çıktıktan sonra, onu isterse evine bırakabileceğimi söyledim. yüzüme tereddütle baktı ama samimiyetime güvenerek teklifimi kabul etti. fakat ufak bir sorunumuz vardı. benim arabam yoktu ki. olsun, ben de seni toplu taşımayla bırakırım evine dedim. (gülüşmeler) birlikte 145 nolu belediye otobüsüne binerek onun evinin önüne geldik. kapının önünde bana döndü, "gelip bir kahve içmek ister misin" diye sordu. doğrusu güzel bir türk kahvesine asla hayır diyemezdim. müstakbel sevgilim, bu zaafımdan yararlanıp beni eve attı. ben salona geçtim, o da rahat birşeyler giyip geleceğini, istersem bir içki alabiceğimi söyledi. beklemeye başladım. içki almadım çünkü biri haram olan şeyin bini de haramdır, bilirsiniz. 10 dakika sonra edeb yerlerini açıkta bırakan namahrem bir gecelikle yanıma geldi. gülümsedi, mutfağa geçtik, kahve yaparken onu seyrettim. birden yanıma yaklaşıp dudaklarıma yapışmaz mı! neye uğradığımı şaşırmıştım. kendimi hızla geri çekerek bu gayriahlaki sahneden uzaklaştım. benimle zina yapmak istiyordu. anlamıştım. "şeftalimin tadına bakmak istemiyor musun yoksa tatlı bal porsuğum" dedi bana dudaklarını şehvetle büzerek. duyduklarım, gördüklerim karşısında beynimden vurulmuşa dönmüştüm adeta. ömr ü hayatımda böyle ahlak fukarası, böyle edeb düşkünü bir manzara göreceğimi tahayyül edemezdim. ona, ünlü islam bilgini, gönüller erbabaı Hz. muhafazid Bin Musa'nin zinanın fenalığı hususunda verdiği öğütleri anlattım. gönül kapısı açılmıştı nihayetinde. bana dönerek; "haklısın, nasıl böyle bir azgınlığı istedim hiç bilemiyorum, senin sayende nefsime yenilmekten kurtuldum. artık gerçek bir müslüman hanımı gibi yaşamak, rezil geçmişimden temizlenmek istiyorum" dedi. sarılarak ağlaştık. vedalaştık. görev tamamlanmıştı. "başka maceralarda, başka ibret hikayelerinde belki yine karşılaşırız" dedim ona. ayrıldık. evime gelip yatağıma uzandım. içimdeki burukluk, anlaşılan geçmeyecekti. iki damla yaş süzüldü yanağıma.
