ibretlik mezarlık hikayesi

@191 panpa kendi kendime anlatıyorum olmuyo böyle.

bildiğim herşey yalandı sanki. dünyadan soyutlandığımı hissettim. ne zaman ne de mekan kavramı kaldı. tek düşündüğüm neden hoca beni buldu? neden üçüncü kapı hikayesini anlattı? neden hala benimle? sorular aklımı kemiriyodu sadece. bi an bura senin için son uptamil dedim. artık sen de bi ölüsün. yoksa gerçekten de ölü müydüm? aklımın tasavvurları mıydı bunlar? gerçek dünya diye bi yer var mıydı? soruları bi anlığına kenara bıraktım. ne demek oluyor bunlar hoca dedim. neden ben? oğlun ne alaka? yine sorular sorduğumu farkettim ama bu sefer kendime değildi sorularım. hoca sana anlattığım sadece bilinen üçüncü kapı hikayesinin herkesin bildiği kadarıydı. devamı için zamanın vardı ve ben kayboldum. sen bazı olaylar yaşadın ve artık herşeyi bilmeye hakkın var. kalk beni takip et. gittiğimiz yerde tek kelime etme zarar görürsün. sadece beni dinle. yürümeye başladık.

geberdim uykusuzluktan beyler kusura bakmayın. yarın akşama kadar söz hepsini anlatıcam. fena uykum var geniz iyi olsun.

kahvaltı yapıp devam ediyorum beyler.

biraz yürüdük hocayla. bi küçük mezarın başına geldik. bak dedi hatırladın mı? hatırladım. mermercinin pisliğini gösterdiği mezarın ta kendisiydi. tut aklında dedi bi kaç adım daha attık. yine küçük bi mezar. sabah gördüğün çocuk var ya benim oğlum. bak bu da onun mezarı. bi kaç adım aattık ortada durduk. bi üçgenin içinde hissettim kendimi tam ortasında biz hocayla. nutkum tutulmuştu. eee diyebildim hocaya bütün bunlar ne demek oluyor?

burda mısınız beyler?

bu üçüncü kapı olayının geçtiği tarih, olayın olduğu gece dedi hoca duraksadı 02.11.1990. beynimden vurulmuşa döndüm. doğduğum gün. gözüm karardı, başım döndü. herşey flu gibi oldu. yeşilçam filmlerindeki hülya koçyiğit misali düşünceler kafamda dolanırken araba çarpmışa döndüm. bayılmışım. çok uzun sürmediki ayıldım. hoca gitmişti. karar veremiyordum hala hayal mi gerçek mi? gerçek olduğuna kanaat getiriyordum ama o zaman hoca nereye kaybolmuştu? hem benim doğum günüm, üçüncü kapı, hoca,sabahki çocuk, gece gelen bebek sesi ne alakaydı? kendimi bir cenderede hissediyordum. hepsi şaka olabilir miydi? belki de. peki ya bunlar şaka olsa bu kadar büyük prodüksiyon nasıl olur da mümkün kılınabilirdi? aklıma gelen bir tezi hemen bir anti tezle çürütüyor, ikilemlerde kalarak aklımın gücünü yavaş yavaş yitiriyordum.

sabahın ilk ışıkları yüzüme vuruyordu bir işaret gibi. her gecenin bi sabahı vardı. içimde yeni hisler uyandı nolduğunu çözmem gerekiyordu. kilit adamın taksici olduğunu düşündüm. hoca hikayeyi ilk anlattığında adamın hala taksicilik yaptığını söylemişti. şimdi iş başa düşüyordu taksiciyi bulup bi de ondan dinlemem gereken bi hikaye olduğu fikriyle mezarlığa yakın tüm taksi duraklarını gezmeye adamı aramaya karar verdim. üzerinden 21 sene geçmiş olayın tozunu üflemeye net olarak karar verdim ( o zaman 21 yaşındaydım ). güvenlik merkezinin önünden geçerken herkes bana garip garip baktı. sanırım artık kafayı sıyırdığımı düşündüler. kimse ses etmedi. başımla bi selam verip alel acele dışarı çıktım. en yakın taksi durağına gittim. selamımı verdim içeri girdim. bişey sormak istediğimi söyledim. taksiciler de bendeki tuhaflığı sezmişti belliki. sor bakalım yeğenim dedi içlerinden biri. üçüncü kapı abi dedim. hani şu meşhur hikayesi olan. o taksiciyi arıyorum .

@251 naz değil olum durmadan yazıp duramam ya . fırsat bulur bulmaz yazıyorum amk

devam...

üçüncü kapı hikayesini bu denli garip görünen bir yabancıdan duymak taksicilerin yüzünün kireç kesmesine sebep oldu. nuri babadan hallice olan yaşlı bi taksici sen heralde ömer abiyi soruyosun. beni heyecan bastı. demekki meşhur hikayenın aktörü ömer abiydi. sanırım dedim. taksici devam etti; ömer baya terelelli bi adamdır. o olayın ne kadar gerçek ne kadar yalan olduğu tartışılır ama ömer o hikayeyi anlattıktan sonra hiç bi zaman eskisi gibi olmadı. hala çalışır ama kimselerle konuşmaz mecbur kalmadıkça. geceleri kaybolur ortalıktan, ailesi zaten dağıldı 21 senedir yalnız yaşar. bu yaşadığı olaydan sonra zaten oğlunu ve torunlarını kazada kaybetti.

kaza ?

kaza konusunu üsteledim. nasıl olmuş abi dedim? bizim de bi bilgimiz yok bu konuda pek fazla. ömer eskiden bu durakta çalışırdı. şimdi çankaya da bi durakta çalışır. olaylar onu uzaklaştırdı buralardan. artık bu civardan geçmez bile. abi kazaaaaa dedim nolmuş? ömer'in oğlu çocuklarıyla eşini iş yerinden almaya gidiyormuş. biraz aceleyle kırmızı ışıkta geçince kamyon almış bunu altına araba cayır cayır yanmış. allah göstermesin. aklımı deli düşünceler hapsetti.

şimdi hoca ömer abinin oğlu muydu yani? peki çocuk olayı nasıl kendi reekarne olmuş gibi anlatmıştı hani şu hoca'nın benim oğlum dediği? yoksa ben hocayı oğlunun suretinde tassavvur mu etmiştim ya da o bana o şekilde bir mesaj mı vermişti?

daldım gittim biraz gözlerimden yaşlar süzüldü. abi dedim ömer abinin taksi durağı neresi beni oraya zütürür müsünüz? yaşlı abi tarif etti gençten bir taksici hemen atladı ben zütürüyüm arkadaşı diye. belliki çıkar peşindeydi. karşıyakadan çankaya baya bi taksi parası tutardı. hemen gidelim dedim atladık arabaya.

yol bitmek bilmiyordu. genç çıkarcı taksici soru yağmuruna tutsada beni aldırış etmiyor sadece kafamdaki teorilerle uğraşıyordum. bi süre sonra o da sustu, radyoyu açtı. o benim devriye de dinlediğim şarkı çaldı. buz gibi terledim. taksici yandan bi gülümsemeyle yüzüme baktı. alaycı bir bakış vardı gözlerinde. bi sorun mu var kardeşim dedi sorun olduğunu, herşeyi en başından bilir bi ses tonuyla. gözlerine daha dikkatli baktım bana anımsayamadığım bi hatırayı fişekler gibi bakıyordu. yok bişey kardeş biraz hızlanalım dedim. çankayaya geldik. durağa yaklaştıkça içim ürpermeye başladı. aklım kırmızıyla kanlı bir boğanın çırpınışları misali çırpınıyordu. taksici beni bıraktı işte burası dedi. taksimetreye baktım 80 lira yazmış. elimi cebime attım taksici gerek yok üstüne düşeni yap dedi. bakışlarımı ona kitledim kaldım. hadi hadi dedi. indim arabadan bastı gitti. durağın kapısına yaklaştım.

okuyan ses etmezse yazamıyorum beyler. kendi kendime yazınca anlamı yok amk

o zaman sonra devam ederim akşam falan.

devam mı beyler?

taksi durağından içeri girdim. selamun aleyküm ömer abi burda mı? hayırdır birader napıcan ömer abiyi diye atladı içlerinden cevval olanı. bişey konuşmam gerekiyo da dedim. tuhaf halet i ruhiyem taksi durağını etkilemişti belliki. ömer diye biri yok burda , başka diyeceğin yoksa işine bak birader dedi yine aynı adam. konuşmam gerek mutlaka ,burda oldugunu söylediler dedim. üçüncü kapı olayı ile ilgili. ortam buz kesti. herkesin gözlerindeki o korku dolu bakış hala gözlerimin önündedir. biri belli belirsiz bi sesle otur gelir birazdan dedi. ömer abiyi beklemeye koyuldum

10 dakika kadar geçti. artık kalbim yerinden çıkacak gibiydi. kapıdan hafif tıknaz, ince suratlı saçı sakalı ağarmış hasta görünümlü, yüzünde mıh gibi çakılı duran üzgün bir ifadeyle içeri girdi. selam vermeden oturdu bana bakmaya başladı. yabancılamadı. yüzüme dikti gözlerini uzun uzun baktı. uzun zamandır bu anı bekliyormuşcasına bir ifade takınarak; hoşgeldin uptamil. dedi.

hayatımda daha ne kadar fazla şok yaşayabilirdimki? müpttezel oldum bir bakıma. hoşbulduk ömer abi dedim. müsaitsen bişey konuşmak istiyorum. şu üçüncü kap... lafımı bitirmeden susturdu beni. dışarı çıktı peşime gel dedi. atladık taksisine bi çay ocağının yanında durduk. iki çay söyledi. hiç konuşmadan çayları yarıladık. istediğim bu değildi. ömer abi dedim garip şeyler oluyo. benle bağlantısı nedir bunların dedim? gözleri buğulandı, derin bir soluk çekti içine, kaynar çayı bir yudumda kafasına dikti sanki birazdan söyleceklerinden dolayı ağzını ,boğazını, kendini cezalandırır gibi. dinle oğlum...

oğlum mu? bunca olayın içinde bu yanılsamaya düşmem doğaldı. bi anlık afallasam da buna ihtimal vermedim . ömer abi devam etti; o gece hayatımın dönüm noktasıydı. sonrası malum ailem dağıldı. oğlum ve torunlarım kazada can verdiler. her gecem günüm kabuslarla doluydu. neden ben diye sordum durdum. muhtemelen sen de aynısını yapıyosun şuan. işin içinden çıkamadım. nedenlerim yıllardır bitmedi. hikayeyi biliyosun işte. ama kimsenin bilmediği bi bölümü daha var o hikayenin. ben, kızın babası ve iki bekçi... gece mezar açıktı ve ceketim mezarın üzerindeydi. ya sonra?