ibretlik mezarlık hikayesi

üçüncü kapı hikayesi dedi. yalnız bak bu hikayeyi dinledikten sonra burda çalışmak istemeyebilirsin. hoş dinlemek istesen de anlatıcam sana bunu. dinle bak kardeşim alış bunlara dedi. hocaya ne desem bilemedim. itimadım oluştu hocaya yalnız hikaye bölümü beni yıpratabilirdi. gözümü kararttım anlat hocam gece devriyesine var daha zaman geçer dedim.

çocuğu bıraktım durumu anlattım sadece bulduğumu falan. çocuğun bakışlarında bi gariplik sezmiştim çocuk zaten garipti. bakışları fena halde hocayı andırıyodu. yoksa dedim? eve gittim uyumaya çalıştım. akıl sağlığım iyice vehametini artırmaya başlamıştı. belki de işi bırakmalıyım diyordum her seferinde ama yine de devam ediyordum. uyumuşum baya. uyandığımda annem oğlum bi arkadaşın geldi. seni sordu uyuyo dedim. uyandırım dedim yok teyzecim benden selam söyleyin dedi gitti dedi. kimmiş anne adını söylemedi mi diye sorduğumda annem cevap verdi; hoca deyin o tanır.

kız yolu tarif etmiş. bie vin önünde durmuş taksici. kız inmiş ve evden içeri girmiş. taksici yarım saat kadar evin önünde beklemiş. ulan demiş kıza ceketi meketi verdik içinde kimlik var para var. bari kapıyı çalıyım da ceketi isteyim demiş. kapıyı çalmış saat gecenin biri. bi adam açmış kapıyı. taksici çekingen bi halde pardon kusura bakmayın buraya az önce genç bi kız bıraktım çıplaktı. üzerine ceketimi verdim. alabilir miyim? demiş.

güvenlik görevlisiyim öncelikle. işe başladım. firmamız görev yerimi ankara karşıyaka mezarlığı olarak belirledi. bilenler bilir. zütüm yusuf yusuf etse de ekmek parası dedim. ölüden değil diriden korkacan amk diye kendimi teselli ettim. paraya ihtiyacım vardı çalışmalıydım. işe alışma evremde gündüz görevindeydim hep ama vardiya değişekti elbet ben de o günü korkarak ama çaresizce bekliyordum.

şunu belirteyimki üçüncü kapı hikayesi yüzünden o zaman iki bekçi bi taksici kafayı tırlattı. garip bişey demi uptamil? insanın korkuları... hoca felsefe dersine giriş yaptı ama ben içimde hikayeyi dinlemeye karşı garip bi istek duymaya başladım. eee hoca dedim anlat artık şu hikayeyi nedir olay? hoca madem öyle dinle lan dedi. çay doldurdu ikimize de sanki olağan bişey anlatacakmış gibi. çayından bi yudum aldı ve başladı.

karşıyaka mezarlığı civarındaki bir taksi durağında çalışan bi taksici varmış. işi bitmiş akşam evine giderken taksisiyle çırılçıplak bi kız görmüş. kızın haline acımış adam arabayı durdurmuş. heralde pavyondan falan attılar bunu bu halde diye düşünerek art niyet gözetmeksizin inmiş arabasından ceketini kızın üstüne vermiş arabaya almış kızı. maksadı karşılık beklemeden kızı evine bırakmakmış.

unutmadan belirteyimki ağır ibret içerir. başlıkta belirttim ama yinelemekte fayda var.

ilk gece görevim geldi çattı. evden çıkarken içim içimi yiyodu. termosa çayımı koydum. yanıma atıştırmalık bişeyler aldım çantama attım. son olarakta içinde ayet-el kürsi olan muskamı boynuma taktım. ya nasip dedim. allahım sen korkulardan emin kıl beni dedim düştüm yola. mezarlığa yaklaştıkça içim ürperiyor, içimde karşı konulamaz bi geri dönme isteği duyuyordum ama para lazımdı. yarın bi gün evlenicem para lazım olcak lan ailemin durumu zayıf ben bari bişeyler biriktiriyim onları sıkıntıya sokmayım hem de az çok destek çıkarım derdindeydim. besmelemi çektim attım ayağımı görev klübeme.

klübeye geldiğimde içim ürpermekten öte bir hal almaya başladı. hayatımdaki en korkulu anım o andı. napacağımı bilemez halde telsizi açtım , aklımda anlatılanlar vardı. bunları bi nebze unutmak için telsizden diğer arkadaşlarla konuşuyordum. hiç susmuyolardı sürekli enteresan bi hikayeleri vardı. maddi durumum kötüydü evet ama ilk gece görevimden işi bırakmaya niyetlenmiştim ki diğer bir görevli geldi arabayla. gece devriyesi var arabayla dolaşıcaz tüm mezarlığı dedi. sabaha karşı saat 4 sularıydı ve ilk altıma sıçratışım yakındı.

1 saat kadar devriye atmamız gerekiyodu. arabayı kullanan arkadaş iyice uyuklamaya başladı. kenara geç kardeşim ben kullanıyım uyuycan heralde dedim. geçti kenara. ben de müzik açıyım bari uykumuz dağılsın diye düşündüm. normalde mezarlıktan geçerken ses kapatılır ama uyanık kalmak için ben açmak zorundaydım. evliya mezarlarının yanından geçiyorduk camlar ve müzik açıktı. müzikte ankaraya özgü hareketli oyun havalarıydı işte.

çok dinledim dediğim gibi. kimisi şehitliklerin ordan gelen bir tabur ayak sesinden, kimisi diğer mezarlardan gelen çığlıklardan bahsediyordu. çok korkuyodum ama bi yandan da inanmak istemiyodum. kendimi teskin ediyodum. korkutma amaçlı uydurulmuş hikayeler olduğunu düşünüp kendimi rahatlatmaya çalışıyodum

taksi durağından içeri girdim. selamun aleyküm ömer abi burda mı? hayırdır birader napıcan ömer abiyi diye atladı içlerinden cevval olanı. bişey konuşmam gerekiyo da dedim. tuhaf halet i ruhiyem taksi durağını etkilemişti belliki. ömer diye biri yok burda , başka diyeceğin yoksa işine bak birader dedi yine aynı adam. konuşmam gerek mutlaka ,burda oldugunu söylediler dedim. üçüncü kapı olayı ile ilgili. ortam buz kesti. herkesin gözlerindeki o korku dolu bakış hala gözlerimin önündedir. biri belli belirsiz bi sesle otur gelir birazdan dedi. ömer abiyi beklemeye koyuldum

amcık ağızlı yaz word'de bitir hepsini yapıştır buraya. zütünün keyfine göre seni mi beklicez

gri ekran belası başımızda yine . azcık düzelsin sözlük devam edicem.

beyler okuyan yok sanırım. boşuna gri ekran nazını çekmeyım o zaman. ben alacağım ibreti aldım siz de alın istedim ama gibleyen yok

yorgun argın , yarı deli, yarı akıllı olarak eve dönmek için hazırlanıyordum. vardiyam bitti tek derdim dinlenmekti. devriye arabasını güvenlik merkezine bırakıp oradan eve geçecektim. gündüz vakti baktım 4 yaşlarında bir çocuk. hayırdı bunun ne işi var burda? durdum bakındım kimsecikler yok çevrede. çocuğa annen baban nerde diye sordum. yüzüme öylesine bi bakış attıkı devdıbını getiremedim. gel arabaya güvenlik merkezine zütürüyüm dedim. aldım arabaya anons geçtim çocuğu. arkada oturuyordu çocuk. telefonum çaldı amir arıyordu. uptamil gelmeden bi dışarı çıkta simit poğaça bişeyler al acıktık dedi. geri döndüm çocukla gitmek zorunda kaldım. mezarlıktan dışarı arabayla çıktık. yakındaki bi pastaneye doğru gittik. simit poğaça çocuga da tatlı bişeyler aldım mezarlığa dönerken ışıklarda kırmızıya yakalndım. yol tenhaydı geçmeye yeltendim. çocuk tok bi sesle bence kırmızı ışıkta durulur dedi. dönüp çocuga baktım

bu üçüncü kapı olayının geçtiği tarih, olayın olduğu gece dedi hoca duraksadı 02.11.1990. beynimden vurulmuşa döndüm. doğduğum gün. gözüm karardı, başım döndü. herşey flu gibi oldu. yeşilçam filmlerindeki hülya koçyiğit misali düşünceler kafamda dolanırken araba çarpmışa döndüm. bayılmışım. çok uzun sürmediki ayıldım. hoca gitmişti. karar veremiyordum hala hayal mi gerçek mi? gerçek olduğuna kanaat getiriyordum ama o zaman hoca nereye kaybolmuştu? hem benim doğum günüm, üçüncü kapı, hoca,sabahki çocuk, gece gelen bebek sesi ne alakaydı? kendimi bir cenderede hissediyordum. hepsi şaka olabilir miydi? belki de. peki ya bunlar şaka olsa bu kadar büyük prodüksiyon nasıl olur da mümkün kılınabilirdi? aklıma gelen bir tezi hemen bir anti tezle çürütüyor, ikilemlerde kalarak aklımın gücünü yavaş yavaş yitiriyordum.

@157 iş güç panpa. mecburi.

ARKADAŞLAR BENDE ORDA OTURUYOM BU PiÇ YALAN SOYLUYOR MK BURAKIN ARTIK BU HIKAYENIN PEŞiNi GÖTÜNDEN UYDURDU SONUNU GETiREMDi

sesler kesildi. yarın devam ederim hayatımın ibretlik olayına ve hoca olayına. yarın tahmini 22:00 sularında burdayım beyler. sonra sabaha kadar anlatırım. ibretle dolacaksınız. belki de çoğunuzun hayatı değişecek. geceniz iyi olsun.