ibretlik mezarlık hikayesi

şimdi hikaye bitti mi daha devam edecen mi panpa sonlandırmış gibi cümle kurmuşun arada kaldım amk

up up up

yorgun argın , yarı deli, yarı akıllı olarak eve dönmek için hazırlanıyordum. vardiyam bitti tek derdim dinlenmekti. devriye arabasını güvenlik merkezine bırakıp oradan eve geçecektim. gündüz vakti baktım 4 yaşlarında bir çocuk. hayırdı bunun ne işi var burda? durdum bakındım kimsecikler yok çevrede. çocuğa annen baban nerde diye sordum. yüzüme öylesine bi bakış attıkı devdıbını getiremedim. gel arabaya güvenlik merkezine zütürüyüm dedim. aldım arabaya anons geçtim çocuğu. arkada oturuyordu çocuk. telefonum çaldı amir arıyordu. uptamil gelmeden bi dışarı çıkta simit poğaça bişeyler al acıktık dedi. geri döndüm çocukla gitmek zorunda kaldım. mezarlıktan dışarı arabayla çıktık. yakındaki bi pastaneye doğru gittik. simit poğaça çocuga da tatlı bişeyler aldım mezarlığa dönerken ışıklarda kırmızıya yakalndım. yol tenhaydı geçmeye yeltendim. çocuk tok bi sesle bence kırmızı ışıkta durulur dedi. dönüp çocuga baktım

burda mısınız beyler?

çocuk devam etti. kırmızı ışıkta geçmemelisin. buraya kadar sadece akıllı bi çocuk diye geçirdim içimden ama sonrasında ettiği sözler beni şoka soktu. şuan yazarken bile gözlerim dolu dolu oldu beyler. ben 34 yaşındaydım. kırmızı ışıkta geçtim. yanarak can verdim arabada iki çocuğumla beraber dedi. hasgibtir noluyoruz? arabayı sağa çektim. sen kimsin dedim. ben gökhan dedi. 4 sene önce öldüm. ne hissettin diye sordum. çok acı çektim dedi. napacağımı bilemeden güvenlik noktasına sürdüm arabayı.

Allahu ekber!!!

olay ilginçleşiyor burdayız panpa devam

panpa tüylerim diken diken oldu. rezerve!

çocuğu bıraktım durumu anlattım sadece bulduğumu falan. çocuğun bakışlarında bi gariplik sezmiştim çocuk zaten garipti. bakışları fena halde hocayı andırıyodu. yoksa dedim? eve gittim uyumaya çalıştım. akıl sağlığım iyice vehametini artırmaya başlamıştı. belki de işi bırakmalıyım diyordum her seferinde ama yine de devam ediyordum. uyumuşum baya. uyandığımda annem oğlum bi arkadaşın geldi. seni sordu uyuyo dedim. uyandırım dedim yok teyzecim benden selam söyleyin dedi gitti dedi. kimmiş anne adını söylemedi mi diye sorduğumda annem cevap verdi; hoca deyin o tanır.

kendi kendime mi anlatıyorum amk?

allaaaaaaaaaaaaaaahhh bismillaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh

anlatsana mübarek adam. bak hikayeyi okumadan önce anlatsana amk evladı derdim. bak imana gelmişken anlat mübarek!

dinleyen iki üç kişi var onların hatrına devam ederim ama yoruluyorum amk kimse dinlemeyince yazasım da gelmiyo. ben zaten ibret doluyum neme lazım diyorum

yolla panpa

hocayı duyar duymaz delirdim. annem noldu oğlum dedi fırladım çıktım evden doğru mezarlığa gittim. amirim bugünkü çocuk noldu dedim? kaçmış uptamil nasıl çocuksa kaşla göz arası puf. aklımı yitirecek gibi oldum. yalvar yakar amirime şu üçüncü kapı olayının olduğu mezarı sordum. amir delirdin mi olum saçmalama git evine yat dedi. ağlamaya başladım amir gel bakalım dedi mezara gittik. eski bi mezardı taştan falan. baktım kaldım. amirime beni burda bırakın ben geliyorum dedim. ulan olur mu salak mısın? dedi amir. bagırdım abi gidin dedim. gittiler. mezarın başında oturmaya başladım

eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee???

Burdayız devam...

oha amk lan yuh

o mezarın başında ne kadar zaman geçirdim bilmiyorum. bi anda irkildim. bi ses duydum ; kırmızı ışıkta geçmemelisin. sesin geldiği tarafa döndüğümde tam karşımda duruyordu hoca. dilim tutuldu. korkunun doruk noktasını yaşadım. hoca gülmeye başladı. dur lan ölecen şimdi dedi. o tanıdığım ,itimat ettiğim hocaydı işte. biraz sakinledim. hhhhocaa naaaassıl ? kekeledim bi. hoca geldi yanıma oturdu. sabahki çocuk dedi. oğlumdu.

Devam panpa guzel gidiyor