ibretlik kısa bi entry isteyen

kısa bi metin buyrun :

evlendiğimizde sadece bir yatagımız birde kanepemiz vardı. koca evin sadece iki odasını kullanıyorduk. bazen sobayı yakacak odunu bile bulamıyorduk. ailemizin de durumu iyi değildi. bana destek olan sadece karım idi. ondan başka herkes köstek oldu. bu yola beraber karar verip girmiş olsakta, hergün "acaba beni terk eder mi? niye etmesin işim yok gücüm yok. bırakıp gitse haklı kız" derdim. ben ümitsizliğe düştügümde en büyük desteği yine karım verdi. bak evlat! eğer bir kız seni en taktan durumda terk etmiyorsa hiçbir zaman terk etmez. iyi halinde birbirinizinde yanında olursunuz. ikinizde bundan zevk alırsınız. ama sen acı çekersen o acıyı paylaşmayan kızdan hiçbir şey olmaz. sen acı çekerken "buna mı kaldım" derse veya bunu söyleyecegini hissersen; evlilik ikinizede ömür boyu eziyet olur. bir kızın güzelliğine, orasına burasına bakma. yüregine, seni ne kadar anlayıp sana ne kadar destek olacagına bak. o zaman çok mutlu olursun.

up up up up

up up up

up up up up yazık amk yazık

up up up up

okuyun beyler çok iyi

up up up herkes görsün bunu beyler uplayın

up up up up