ibretlik askerlik hikayemi anlatıyorum

askerlerden birinin vurulduğunu gördüm. zulfikar diye bir babayiğit vardı tuncelili. Kürtçe küfürler ede ede askere doğru koştu.Bir insan bu kadar korkusuz olabilirdi. Askeri kucakladığı gibi yanımıza getirdi. Herkes şoktaydı. Bunlar nasıl bu kadar kalabalık ve kordineli şekilde bu soğukta buralara gelbiliyorlardı.Bir anda ince ince kar atıştırmaya başladı

Zulfikar kendi çapında yaralı askeri tedavi ediyordu allahtan pek birşeyi yok gibiydi. gerçekten insanlığıda, korkusuzluğuda korkaklığıda yaşayabileceğiniz bir andı. Askerler kısa zamanda mevzilere gelebildiği için saldırı hemen hemen püskürtülmüştü. adamlar uçak savar dahi getirebilecek potansiyale sahip oldukları için öyle hemen helikopterler falan gelemiyordu. Göründüğü gibi değil hiçbirşey. Sağ taraftan açık verildiği söylendi gibe gibe o tarafa yöneldik.30 metre meseafede el bombası patlıyordu. Yanımda o an izmirli volkan belirdi.bu izmirliler harbiden pgibopattır. çok iyide nişancıdır kendisi. çok sakin bir şekilde hiç ateş etmeden bekliyordu. taakk o an birini indirdi. bacağından vurduğunu gördüm ve adam yere düştü. birliğe sızamamışlardı oda volkan zulfikar ve bir kaçtane isimsiz kahraman sayesindeydi. gerçekten bunlar isimsiz kahraman.

Bu kısmı kısa geçiyorum.bir kaç saat süren kegib kegib çatışmalardan sonra helikopterlerle taruza başladı.3 asker ufak şekillerde yaralanmıştı.6 kişide etkisiz hale getirilmişti.

detaylara girmiyorum, girmeyeceğimde.çünkü insanlık bu değil.

Kışın gelmesiyle birlikte artık olaylar yok denecek kadar azalmıştı.2 3 metre kar olduğunu bilirim. ayrıca eylemsizlik kararı alınmıştı.

o ara binbaşının şöförü teskeresini alıp memleketinin yolunu tutmuştu.bu görevi istiyordum ve almıştım.kar kış kıyamet olduğu için gibim taşşağıma denk gezecektim. operasyona katılmak yok sadece yatış vardı ve binbaşıylada aram gayet iyi olmuştu. daha çok baba oğul tarzıydı. yavaş yavaş iyice yakınlaşmıştık. beni sevmiştide. zamanla eşiyle tanıştım. Kızlarınında universite de olduğunu öğrenmiştim.

Evlerine girer çıkar hale gelmiştim. gerçekten çok iyi bir insandı askerliğimin bitmesinede yaklaşık 6 ay kalmıştı. hiç izin kullanmamıştım. izin kullanma kararı aldım. Yaklaşık 20 gün izmirde kalacaktım. Kızıda izmirde olduğu için benden birkaç şey zütürmemi istedi. Kızının oraya gelmesini istemiyordu. zaten yakında tahi isteme hakkı doğacaktı ve oda izmire gelmenin hesaplarını yapıyordu.

izmire geldiğimde herşey çok tuhafıma gitmişti. dağ taş bayırdan kordonda içmeler arkadaşlarını görmeler falan bunlar tarif edilemeyecek duygular.2 3 gün aile eş dost ziyareti derken ertesi gün komutanımın bana verdiği eşyaları kızına zütürecektim. içimde herhangi art niyet vs hiçbir zaman olmadı ve olmayacaktı da.Kızın adı büşraydı ve ekonomi radyo sinema tv okuyordu.

Size şu şurasından vuruldu bunun anası böyle ağladı diye mi anlatacağım ? bu cümleyi bile kurmak istemiyordum ama kurduttunuz amk.

Hikaye falan yok. herşeyi kötüye yoruyorsunuz.art niyetle okumayanlardan içinse özür dilerim.

tamam panpalar anlatıyorum.

büşra ile telefonla konuştuktan sonra güzelyalıda buluşma kararı aldık. herhangi birşekilde aklımda art niyet yoktu ve koliyi verip geri dönecektim. Kendinden bahsetti ne giydiğinden. akşam üzeri saat 5 gibi güzelyalıdaki bir cafenin yolunu tuttum. Gider gitmez farketmiştim.1,65 boylarında beyaz tenli ciddi ciddi çok güzel bir hatundu.

Tabi askerliğin verdiği abazalıkla birlikte etkilenmemek elde değil.Ama o öyle ben bunu nasıl giberim edasıyla değilde gözüme cidden çok hoş gelmişti. zaten dişi sivri sinek geçse kayabilecek potansiyelde oluyorsunuz.ama ar,şeref duyguları had safhada olduğu için böyle bir eyeleme tabiki girişmiyormusunuz. Merhabalaştıktan sonra masasına oturdum. Kendisi bira içiyordu ve bende bir sakıncası olmayacağını düşünürek bira söyledim. Koliyi açtı ve

hüngür hüngür ağlamaya başladı.bir bebek gibi gözlerinden yaş süzülüyordu. Yanına otursam, elini tutsam yanaklarını okşasam hiç birini yapamazdım.ilk 5 10 saniye mal gibi bakmakla yetindim.O an o haline çok üzülmüştüm ama hiçbirşey yapamazdım. Nede n ağlıyorsunuz demeye kalktığımda hiç hiç önemli birşey değil diyip geçiştirmeye başladı.Bu haraketi benimde meraklanmama neden oldu.

kutudan eski bir fotoğraf çıkardı. annesini olduğunu bahsetti. meğer bizim binbaşının 2.evliliymiş şimdiki yenge. annesinin kötü hastalığa yakalandığı sıralarda babasının annesini aldattığını ve bu kadınla evlendiğini söyledi. Aslında babasının iyi biri olmadığını deklare edip durdu.Ben tabi bu olanlara anlam vermemiştim. binbaşı hiçte öyle birine benzemiyordu.Ama bunu onada diyemiyordum.Bir kaç sefer demeye kalksam terslemişti.O ara 2 biralar bitti 3.biraları içiyorduk.

arada reserve alın panpalar.

kolinin içinde neler olduğunuda merak etmiyor değildim. dayanamadım sordum. diğer eşyalar nedir dediğimde, diğerleri önemsiz birşeyler olduğunu söyledi. Koliyi buraya kadar getirdiğin için çok teşekür ettiğini ve benimde canımı sıktığı için özür dilemeye başladı. Hafiftende alkolün etkisiyle yavşıyor gibiydi.Ama ben böyle olacağını tahmin etmiyordum. Babasını soracağını daha çok tahmin ediyordum. Aksine hiç sormadı benimle ilgili sorular sormaya başladı.Bu benim aklımı karıştırmı. bende kısaca bahsetmeye başladım. Biranın bitmesiyle kalkacağımı söyledim.

kimse okumuyor sandım panpalar o yüzden.

Askerlik ve abazalığın sınırlarını zorladığım için en ufak haraketinden dahi etkilenmeye başlamıştım. Kendime dur demeliydim ama diyemiyordum. yavaş yavaş gülümsemeye başladı.O acımtırak gözyaşları yerine, aşka susamış bakışları hissediyor gibiydim. Sanki bana gel gidelim buralardan diyecek gibi bir his vardı içimde. liseli aşıklar gibi kalbim pır pır etmeye başlamıştı.Bir anda durdum ve evet evet gitmeliyim dedim.Bu haraketime oldukça şaşırmıştı ve tuhaf bir surat ifadesiyle nereye demişti. Bense nereye gitmek istediğimi bilmediğim için afallamış ve ee ve eve gitmeliyim dedim.

Peki o zaman gideceğin yere kadar bırakabilirim seni dedi. Hayır teşekürler dedim.Ben çok teşekür ederim dedi.Bu kadar zahmete girdiğin için.Bir kaç kes daha teşekür etti.Siz burada oturmaya devam mı ediceksiniz dedim, evet dedi. Peki o zaman iyi akşamlar diyerek yanından tam ayrılıyordum ki,gözlerimin içine bakarak görüşürüz dedi.Bir daha arayacağını tahmin eder gibiydim. Gözlerindeki o çoçuksu şehveti görmüştüm. Nereye gideceğimi bilmeden alsancağın yolunu tuttum.Tek başıma kalmalıydım olanları gözden geçirmeliydim. Sanki hiç askere gitmemiş ve gitmeyecek gibi hissetmeye başladım.

Aslancakta barlar sokağına doğru ağır ağır yürümeye başladım. Herhangi bir mekana oturup bol bol içip stres atmalıydım. Belki bir kız düşerebilirim diyerek umut etmiyorda değildim. Gerçi kırk metre öteden asker olduğum belliydi ama... umut işte bir abazanın herşeyi.Bir mekana oturdum ve bir bira söyledim. Etraf herzaman ki gibi cıvıl cıvıldı. dağdan taş şalvardan ve taşşak kokusundan başka birşey görmediğim için insanlar tuhafıma gitmiyor da değildi. nereye ait olduguma karar veremiyordum. birayı hızlıca içtim ve 1 tane daha söyledim. o anda kafamın ağırlaştığını vucud ısımın hızlıca yükseldiğini farkettim. karşıdaki hatunda beni kesiyor gibiydi.