ibretlik askerlik hikayemi anlatıyorum

kolyendeki 3 ve 5 rakamları. babanın gönderdiği. aynı zamanda akif ve tezcanın kullandığı evdeki duvar saati.03.05 de durmuştu. olayın detaylarından bahsediyordum ki kolidordan ayak sesleri yükseldi.o an bir tabancaya sarjor takıldığının sesini duyduk ve irkildik. oradan uzaklaşmamız gerekiyordu. hemde hemen kaçmalıydık. pencereden atladığımızda muhtelemen bir yerlerimiz kırılacaktı. birbirimize sanki son kez bakıyorduk. büşra silahını aldı ama kaçmaya dahi vaktimiz kalmamıştı. odaya girdiler, büşra bir el ateş etti. birini vurmuştu.ne yapacağımı şaşırmıştım. büşra yalvarırcasına kaç buradan kaç diyordu.ama onu orada bırakamazdım. muhtemelen birlikte olecektik.bir kaç dakika daha silah sesleri dinmedi. sanırım büşra birini daha vurmuştu. kolidorda tek bir kişinin sesi yankılanıyordu. vurulanlardan birinin silahını alıyordum ki, büşranın vurulduğunu gördüm. mermi göğüsünden içeri girmişti. hemen yanına koştum. hayatım herşeyim kollarımda can veriyordu. gözlerimin içine baktı. yine o çocukcu tebessüm vardı suratında. keşke keşke dedi tam birşeyler diyecekti ki sözünü kestim. elindeki silahı aldım. karşıma kim çıkarsa ateş edecektim. karşıma nahil çıkmıştı. tarfi edemiyordum o an ki hislerimi. beni öldürme fırsatı varken öldürmüyordu.ama ben onun kadar iyi niyetli değildim. tetiği çektim ve nahile ateş ettim.

mermi bitmişti.nahili vuramadım.o an nahile bakamadım bile.büşranın kollarımda can verişini seyrediyordum.kipriklerin de ki gözyaşlarının çatlak dudaklarımın arasında bir sızı gibi yol almasını hissediyordum.herşey bitmişti buraya kadardı.
genzinden gelen kanı siliyordum.dudaklarına son kez dokunuyordum.o an büşra son nefesinde şunları söylemeye çalıştı.i̇şaret parmağını dudaklarıma zütürdü.susmamı istiyordu.halil,halil babam değil ve herşey bir düzmece dedi.
http://fizy.com/#s/17dfn8

yıllar sonra bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. göz yaşlarım yağmur taneleri gibi büşranın suratına düşüyordu ve o an.nahilin sesi geldi. herşey buraya kadar şerefsiz dedi ve enseme doğru silahla vurdu. bayılmıştım.

ayıldığımda polis merkezindeydim. olağan üstü bir haraketlilik vardı. üstüm başım kan içersindeydi.
nahil odaya girdi. sandalyeyi ters bir şekilde çekerek karşıma oturdu. odada o an kimse yoktu.
i̇lk sorusunu sormaya başladı.
vatan haini olmak nasıl bir duygu ?
anlam veremediğim bir şekilde kahkaha attım. herşeyi devletim için yaptığımı sandım dedim.
o bombayıda devletin için mi patlattın peki dedi ? 5 tane masum vatandaşı devletin için mi öldürdün. daha onlarcasını.i̇smini yaşantısını bilmediğim onlarca belkide yüzlerce insanı dedi.bir iki tane patlattı. tepkisiz kaldım ve nahile beni dinlemesini söyledim.

nahil eğer daha fazla insanın ölmesini istemiyorsan beni dikkatlice dinle dedim.bu iyiye işaret o zaman çocukluk arkadaşım şimdi seninle anlaştık bin kurusu dedi.

6 ve 10 rakamları. ayrıca dolunay. şifre bunlar.bu her ve nasıl bir gibim örgütse yeni bir eylem gerçekleştirecekler.bu işin içinde "y" şekerlemenin sahibi çetin ve "m" gazetesinde ki yazar...

tamam tamam kes bu kısmı bende biliyorum dedi. boş boşuna seninle gazete binasında karşılaşmamışız sanırım dedi.

madem tezcanın bu işlerde olduğunu biliyorsun o zaman bana neden vatan haini diyorsun dedim.

geriye doğru yanaştı ve bir sigara uzattı.

büşra , sevdiğin kadın. hani 2 3 saat önce deliler gibi ağladın kadın varya vatan haininin önde gideni dedi.

madem vatan hainiydi neden yakalamadınız. elinizde delil mi yoktu dedim.

delilden ziyade aracı kurye yoktu dedi. talimatları getiren, para akışını sağlayan ve daha bir çok bağlantıyı sağlayan adamı arıyorduk. belki sen biliyorsundur kim olduğunu dedi. işte hayatımın bittiği an bu andı. çünkü aradaki kurye bendim.o an ani bir şekilde karar verdim. sigarayı içli içli çektim. nahilin suratına doğru üfledim ve kurye bendim dedim. nahil hiç şaşırmadı ve güldü

sen mi ? sen kıçını bile yıkayamazsın dedi.i̇şte bu laf zoruma gitmişti ve nahiln gırtlağına doğru elimi attım.onu neden bilmiyorum öldürmek istiyordum. ustaca bir haraketle beni terse düşürdü. üzerime çıktı. sanırım o huur cocoğu kurye sen olabilirsin dedi. pgibolojim bozulmuştu ve ne yaptığımı bilmiyordum.o zaman herşeyi anlatmanın vakti geldi dedim

ilk önce halil binbaşıdan bahsettim. nasıl kurye olduğumu. kimlerle nasıl irtibata geçtiğimi. daha sonra akif ve tezcandan bahsetim. nahil şaşırmıştı.bir anda masadan kalktı ve geliyorum bin kurusu dedi.

dışarıya çıktı uzun bir müddet gelmedi. büyük bir operasyon başlamıştı.eş zamanlı operasyonla bir çok iş yeri basılacaktı. bense büşrayı düşünüyordum. istemeden yaşadığım hayatı ve hiç olmayacak güzel günleri. Arada gözlerimden yaşlar geliyordu. Kimi zamanda gülüyordum. Sanırım delirmiştim.

aradan biraz zaman geçtikten sonra nahili bekliyordum ama çetin odaya girdi. nasılsın yakışıklı dedi gülümsüyordu. kelepçelerimi açtı ve senin gibi bir insan kullanılması hiç hoş değil dedi. buradan gidiyoruz ve bana bazı şeyleri ispatlaman gerekecek dedi. senin suçsuzluğuna inanıyorum dedi. çok şaşırmıştım. çünkü tezcana haberleri uçuran, çetindi.ya da öyle sanıyordum. aynı zamanda beni öldüresiye döven adam.

üstüme başıma birşeyler giymeme dahi fırsat veremeden hızlıca oradan uzaklaştık.vip diye adlandırabileceğimiz bir arabaya bindik.bir bardak viski uzattı. arabada sadece çetin ben ve şöför vardı. şöförle aramızda cam bir bölme vardı. dediklerimizi duyamıyordu. çetin ilk sorusunu sordu.o gün oradan nasıl kaçtın dedi. bende tam aksi cevap verdim.o gün nasıl ölmedin ? çetin geriye doğru iyice yanaştı. nahil telefon açtı ve gelmem gerektiğini söyledi. bende adamlarımla oradan uzaklaştım. peki dedim o gün getirdiğiniz adam kimdi ? herhangi biri sıradan biriydi dedi. yaşıyor mu dedim.kim bilir dedi. peki neden 1 tane adam bıraktınız dediğimde önemsiz biri olduğunu sanıyordum dedi. oysa hiçte öyle biri değilmişsin dedi. şöför o an telefonda biriyle konuşuyordu.bir anda hızlandı. çetin ve ben ne olduğunu anlayamamıştık. biraz daha bu hızla gitikten sonra arabayı kenarıya çekti. çetin cam bölmeyi indirdi.bir sorun mu var dedi ? şöför döndü ve sorun sizsiniz efendim diyerek bir anda ateş etti. neye uğradığımı şaşırmıştım. çetin ölmüş ve kucağıma düşmüştü. şöför arabadan indi ve hiç birşey olmamış gibi uzaklaştı ne yapacağımı şaşırmıştım. çetinin kanı büşranın kanıyla bütünleşmişti. arabanın her tarafında parmak izim vardı. arabadan nasıl indiğimi ben dahi bilmiyordum. herkes çetinin öldürülmesinden beni sorumlu tutacaktı ve bu oyun bende kalmıştı...

Yolda umarsızca koşuyordum gidecek bir yerim dahi yoktu.Bu anlattıklarıma kim inanırdı ki ? Hiç kimse inanmazdı. Herkes anlamsızca bakıyordu.Üstüm başım kan içersindeydi. Olay yerinden biraz daha uzaklaştıkan sonra bir taksiye bindim. Tenekeliğe sürmesini istedim. gittiğim adreste arkadaşımdan yardım alabilirdim.Kim bilir onun başını nasıl belaya sokacaktım.

Arkadaşımın yanına vardığımda halimi sormasına bile fırsat vermeden hızlı bir şekilde duş aldım. Yeni kıyafetler giydim ve oradan hemen uzaklaştım. Polislerin gelmesi durumunda onlara herşeyi anlatmasını söyledim. Benim hakkımda ne biliyorsa. Kimden nasıl borç aldığıma kadar söylemesini istedim. Ayrıca çetini benim vurmadığı şöförünün vurduğunu da anlattım. Tabi o ne kadar anlamasada anlayacaktı.

Evden uzaklaşıp sakin biryerlere gitmenin aksine şehir merkezine doğru yol aldım.Çünkü kalabalıkta dikkat çekmeyecektim.Bir cafe oturdum. Yiyecek birşeyler söylerken o ara tv izliyordum. Bütün kanallar son dakika haberi olarak çetin'in ölümünden bahsediyordu. Güvenlik kamerası kayıtlarına göreşöför arabadan indiğinde bir bakkala ilerliyor bir kaç şey alıp arabaya geri dönüyordu. Arabaya vardığında hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bense o ara kanlar içinde arabadan uzaklaşıyordum.En sonunda bombayı tv kanalları patlatmıştı. Herkese afişe olmuştum. Güzel bir resmim, kanlar içindeki resmim tv kanallarında boy boy dolaşıyordu.

kısadan hisse anlatıyorum artık. seri bir şekilde yazıp anında gönderiyorum.

Detaylara girmiyorum mihkrop :(

insanların sanki hiç bir şey umrunda değildi. Kimse ölmemiş yaşam tüm hızıyla devam ediyordu. Zaten tv izleyende pek kişi yoktu. televizyonda kendimi gördükten sonra hemen mekandan ayrıldım. Artık hiçbirşey düşünemiyordum. Sanırım intihar edicektim.Ama etmeden önce bir günlük daha tutmalıydım. Diğer günlüklerin yerini, nerede olabileceğini söylecektim. Ayrıca saçımı sakalımı kesmeliydim. Ayak üstü bir marketten jilet aldım. Alsancak camiine girip saçlarımı kısaltıp sakallarmı kestim.