ibretlik askerlik hikayemi anlatıyorum

reversad

bin süper gidiyorsun takip ediyorum ben bitir lütfen yarıda kesme sakın çok sarıyor.

3 gündür tüm hayatım oldu hikayer amk sırf okumaya giriyorum yine bitti. panpa yaz hadi şimdi ilk gördüğüm büşranın pestilini çıkaracağım.

olayar gerçekse neler dönüyo lan bide panpa bu olaylar kaç yılında oldu

akıl oyunları gibi oldu lan bu

garaja doğru ilerlemeden önce, düğünü biraz seyretmek istedim. büşra ile tezcanın tavırlarını merak ediyordum. acaba ne kadar yakınlaşacaklar veyahut yakınlaşmayacaklarmı diye. aklımda bu soru işaretleri cereyan ederken ansızın düğünü izlemeye başladım. büşra ile tezcan, çok yakın bir şekilde dans ediyorlardı. hani kafamdan aşşağı kaynar sular döküldü diye bir terim vardır ya onun aslında gerçek olduğunu anladım. ellerimle sadece telleri sıkabiliyordum. dişlerimi kırarcasına parçalamak istiyordum. sinirimden tam anlamıyla kudurmuş bir köpeğe dönmüştüm. artık acılarımı sadece,kan dindirebilirdi. artık bunlar bana sadece acı ve gözyaşı olarak geliyordu. mantıktığım o ise hiç olmamıştı. bunlarsa bana dezavantaj olarak geri dönecekti.

garaja gitmekten bir an için vazgeçtim. ufak bir tekel baiine uğrayıp küçük bir cep vodkası aldım. vodkayı fondip ettikten sonra işe koyulmaya başladım. vodka hem kanıma adrenalin pompalıyor. hemde cessaret veriyordu. tezcan ve büşra ikilisi yakın bir zamanda düğünden ayrılacaktı. artık garaja gitmeliydim.

garajda bir müddet sonra sadece tezcan gözüktü. büşra yanında yoktu ve oldukça sinirliydi. sanırım tartışmışlardı. uzun zaman sonra ilk defa güldüm. buda işin cabasıydı... arabanın arkasının sol köşesinde iri bir limon ağacı vardı. karanlığında etkisiyle gözükmüyordum. tezcan tam arabayı çalıştırdığında ensesine silahı dayayacaktım. tezcanın ayak sesleri yavaş yavaş geliyordu. bastığı çakılları yüreğimde hissediyordum. sanki yerdekiler çakıl değil benim et parçalarımdı. aldığı nefes duygularımı söndürüyordu. artık kendimi zapt edemiyordum.kim bilir büşraya neler yapacaktım.

arabayı tam çalıştırdığında silahı ensesine dayadım.i̇lginç ve hiç korkmamış gibi tepki verdi. sakin ol kovboy dedi.bu haraketi beni dahada sinirlendirmişti. kafasına sertçe vurdum ve bir kadın gibi çığlık attı. gözlerim de ki o kini gördüğünde artık şakam olmadığını anlamıştı. artık benden korkuyordu ve hayatımda benden korkan tek kişiydi.bu ise benim hoşuma gitmişti. artık korkan ben değildim, diğerleriydi..

evine doğru sürmesini istedim. doğru adrese git yoksa, acımayacağımı söyledim. yolda 3.5 ve " zaman " terimlerinin anldıbını sordum. kendisinin kriptiloji uzmanı olmadığını söyledi.o zaman gazetede neden yayınlıyorsun dediğimde,ben sadece bana gönderilenleri yaparım dedi. emin ol o parayı sana verseler sen dahi yaparsın dedi. çok soğukkanlı ve seri bir şekilde cevap vermesi onun benden korktuğunun anldıbına gelmiyordu. sanırım artık oda oyunun bittiğinin farkındaydı.ama onun hayatında ki başrol oyuncusu ben değildim. evine vardığımda daha bir çok soru soracaktım.o yüzden sıkılmasını pek istemiyordum. çünkü onunla kedinin fareyle oynadığı gibi oynayıp hayatımda yapmayacağım yapmak dahi istemeyeceğim işkenceleri uygulacaktım. artık hastalıklı bir ruha sahiptim.

evine vardığımızda çok şaşırmıştım. çünkü akif beyle buluştuğum yerdi.i̇çeride kimsenin olmadığı belliydi. işıklar sönüktü. burasıda belkide sadece buluşma alanıydı.bir çok kişide anahtarı olabilirdi. yada tüm buluşmaları tezcan ayarlıyordu. hiç kimse göründüğü gibi değildi.ona güvenemezdim ve herzaman olduğu gibi binlerce soru işaretiyle eve girdim.eve girer girmez onu bayıltmayacak derecede sersemlettim. sandalyeye bağladım. ağzını bantladım.az biraz kendine gelmesini bekledikten sonra eterle bayıltım. eterle bayıltmanın etkisi daha fazlaydı.o uyuduğu sürede ben sessizce işimi görebilecektim

tezcanı etkisiz hale getirdikten sonra, dikkatlice etrafı süzdüm. genelde antik roma sanatına uygun dekoratif süslemeler mevcuttu. çoğu çamlak çömlekten oluşuyordu. duvarda ki saate baktığımda ise saat yerinde yoktu.bir şekilde kaldırılmıştı. belkide işleri bittiği için olabilird. sağ ve soldaki odalara girdiğimde bomboştu. mutfak ve banyoda öyleydi. üst kata çıktığımda çalışma odası gibi bir görüntüsü olan oda mevcuttu. aynı zamanda birde yatak. sanırım tezcan burada yaşıyordu. yatağın altını üstünü getirsemde hiçbirşey bulamamıştım. sadece masanın üzerinde ufak bir not vardı."tokay" yazıyordu. ladino dilinde "dolunay" demekti. ladino dili binevi yahudilerin kullandığı bir dil olduğuna göre,bu işte kesin dış kesimlerin bağlantısı vardı. tezcanda düşündüğümden öte biri olmalıydı.

odada başka birşey bulamamıştım. merdivenlerden aşşağı doğru ilerlediğimde bir duvar saati görmüştüm. yukarıyı çıktığımda farkedememiştim çünkü özellikle böyle dizayn edilmişti. saat 3 ve 10 da durmuştu.bu sadece yeni bir tarih ya da nerede olacağını bilmediğim insanlık dışı bir olayın habercisiydi. saati bir an için oradan sökmek istedim. uzandım ve söktüğümde, saatin arkasında gizli bir bölme olduğunu farkettim. gözlerime inanamaştım. hemen şifreli kasanın kapağını açtım. karşımda 5 hane isteyen bir kontrol cihazı çıktı.5 haneli şifre ne olabilirdi. belki tek hakkım vardı belkide bu bir aldatmacaydı.

biraz düşündükten sonra "zaman" kelimesinin 5 harften oluştuğunu anladım. ama " zaman " kelimesine neden bu kadar güvenebilirdim ki ? sonuçta o sokakta bayıltığım bir adamın cebinden çıkmıştı.ama onu bana gönderen kimse ipucu vermişti. geriside çorap söküğü gibi gelmişti. tereddüt etmeden "zaman" kelimesinin oluşturduğu rakamları girdim."
"92626" yazdım. şifre doğruydu ve onaylandı.tam kapağın açılacağını zannederken yeni şifre giriniz yazıyordu.o anda tezcanın telefonu çalmaya başladı. dikkatim dağılmıştı. acaba aranmanın sebebi şifreli kasanın açılmasımıydı. aşşağı indiğimde arayan büşraydı. telefonu yanıma alıp kasanın yanına geldim. telefonu ne kadar çok açmak istesemde açamazdım. yeni şifreyi girme zamanı gelmişti. tabi ki onuda "tokay" yazmıştım.bir anda şifreli bölme açıldı.i̇çeride ne olacağını merakla beklerken kutudan bir adet saat çıktı 3:05'i gösteren o saat..

saati incelediğimde büşranın o mesajı geldi."paşam" nasılsın yazıyordu.o ara hemen diğer mesajlara baktım."paşam" kelimesini kesinlikle kullanmamıştı. anladım ki başım dertteydi. beni sanırım kurtaranda büşraydı.ya da bunların hepsi birer saçmalıktı. bunu bilmenin tek yolu vardı. dışarıya çıkıp 5 10 dakika etrafı kolacan etmekti.

dışarı çıkar çıkmaz bir sigara yaktım. sağa sola doğru yürüyüp hem etrafı kolaçan edecektim,hem de sigaramı büyük bir keyifle içecektim. daha sigaramı bitirmemiştim ki peş peşe arkamdan arabaların geldiğini farkettim. araba veinsan geçmeyen sokaktan bir anda o kadar otomobilin geçmesi tabi ki aklıma tek birşey getirdi. büşra orada olduğumu biliyordu ve hayatımı kurtarmıştı. sanırım büşra için yanılmıştım...

evden uzaklaşırken arkama tek bir sefer baktım.2 tane otomobili net bir şekilde görmüştüm akifin braodway'i ve bir tane transporter. oradan uzaklaşırken aklımdan geçen tek şey, büşra için yanıldığım ve hayatımı kurtarmış olmasıydı.ama orada benim olduğumu nereden biliyordu. ayrıca madem bunlardan haberdardı neden olayların gelişmesine engel olmadı. biraz daha yürüdükten sonra karşıma bir otomobil çıktı. uzunları açmış ağırca üzerime doğru geliyordu. yakalanmıştım,muhtemelen beni ya öldüreceklerdi yada yaralı bir şekilde yakalayacaklardı.tam elimi belime attığımda hayatımda ki en güzel sesi duydum "seni seviyorum" demişti büşra. uzunları söndürdü ve usulca yanıma yanaştı. arabadan inişi aklıma geldikce, hala gözlerim yaşarır. dudaklarıma sımsıkı sarılmış, saçlarımı okşarken sadece beni sevdiğini söylüyordu. bense onu.o 1 dakikalık an büşraya beni ömür boyu bağlacaktı. artık bu işlerde güvenmem gereken tek kişi vardı oda büşraydı. usulca arabaya bindik. sana herşeyi anlatacağım daha doğrusu daha öncede söylediğim gibi "hayatı anladığın kadar yaşayacaksın" dedi.o dakikalarda hiçbirşey diyemedim. çünkü duygularımı tarif edecek kelime bulamadım. sadece gerçekten yüreğimi hissediyordum. yüreğimdeki umudu ve sevgiyi görebiliyordum. büşranın sadece gözlerimde ki ışıltıdan ne demek isteyeceklerimi anlıyordu. hiç üstelemedi. sadece o da benim gibi "anı" yaşadı.

panpa sen hala ne anlatıyorsun gibtir git geçen gün hikayeyi bitirmemiş miydin sen

hayır bitmemişti panpa. Yarın bitecek

@1 kan uykusu terk