ibret dolu hikayem

Eeee abisi o arabadakini dövenlermi bin

"bir tazıyı çok görüyor bana. bir yüzbaşıya... dil bilmez, vazalak bir
yaban adamı, beni bir yıldır izliyor, nereye gidersem. ta vandan buraya kadar
gelmiş, sözüm ona bir tazı için... bir tazıyı koskocaman bir devletin bir
yüzbaşısına çok görüyor. ona böyle davranmasan, bir tazı için böyle yapan bir
insan, bir tazı için süphandağından yürüyen bir insan daha önemli işler için
ne, ne, ne yapmaz? öyle değil mi? son türk devletinin varlığına kastetmez mi?
son, son, son... "

konuştu, konuştu, köpürdü, coştu bağırdı, kalabalıktan çıt çıkmadı,
yüzbaşının yılan yeşili gözleri kıvılcımlandı, öfkesi kudurdu.

"haydi yallah," diye kalabalığın üstüne kollarını savurdu. "haydi
yallah, dağılın."

ve çarşının ortasında, dört candarma, usoyu yere serinceye kadar...
sonra yüzbaşı hırslı çizmeleriyle kalabalığın ortasında yere yamyasıı yapışmış
usonun üstünde dolaşarak... sureti çizmenin parlaklığına çıkarak, ala kanı
sert çimentonun üstüne sızarak... yüzbaşı yöresindeki suskun kalabalığa baktı.
gülümsedi, kalabalık suskunlaştıkça suskunlaştı, duvar gibi oldu. yüzbaşının
sırtı ürperdi, öfkelendi. dişlerini sıktı, dişleri gıcırdadı. kalabalıktan hiç
bir yankı gelmedi. yüzbaşı titredi. kalabalığı yardı, çıkarken, ötede,
kalabalığın ucunda durdu. kalabalık ona bir öç gibi geldi.

azıcık yumuşar gibi oldu, meraktan:

"nasıl geldin ta oralardan buraya? benim burada olduğumu nereden
buldun, kimden öğrendin?"

usonun gözlerinin içi güldü yüzbaşı yumuşayınca.

konuştu, uzun anlatıı. onu bulmak için nerelere, nerelere başvurmamış,
ne zorluklara katlanmamıştı. ta vanden buraya, akdeniz kıyısına, i̇skenderuna
yürüyerek gelmişti bir buçuk ayda.

"o tazı benim iki gözümdür. ver tazımı yüzbaşım."
"bir tazı ha! bir iti, bana ha!... çok gördün ha! candarmalar!

Abi diyorum kendi kendime, bu benimki nasıl hayat dıbına koyayım, nası benim başıma böle bişey gelir. gibtirin gidin diyorum. Adama diyemedim tabi gibtir git diye. bilmiyordum ben abi dedim, o kadar belli olmaz dedi, tanıyınca anlarsın anca. garip gelen halleri olmuştur dedi, oldu valla dedim. Sen şimdi git dedi, yanaşırsa yüz verme, bide senle ugrasmıyim, arkadaslıgımızda bozulmasın. Tamam abi dedim, kusura bakma dedim tekrar, kalktım gittim çayımı bile içemeden. O sırada selma aradı.

yüzbaşı daha adamın kim olduğunu çıkaramıyor, gülümsemesini
sürdürüyordu.

"merhaba! ne istiyorsun?"
"uso," dedi. "uso... van gölünden. tazı," dedi, "tazı... gazele."

yüzbaşı birden kaya gibi kesildi, yüzü kapkara oldu, kan tepesine
sıçradı, öfkeden kudurdu.

"köpek, seni köpek oğlu köpek! bak şuna bir iti, bir tazıyı bana çok
görüyor da, ta buralara kadar geliyor süphandağından, patnos, patnos
ovasından, van gölünden... "

ve bir yıl sonra, bir çiçek açımında yüzbaşı çarşının ortasında, sağ
çizmeli ayağını toprağa çakıp durdu. arkasına döndü. üç gün kendisini izleyen
adamı gördü. gerçekten adam onu adım adım izliyordu, gölge gibi. yüzbaşı çok
korkmuştu. geriye dönünce onu gölge gibi izleyen adamı gözleri bir yerlerden
ısırır gibi oldu. korkusu azıcık geçti, ikircikli adamın üstüne yürüdü. adam
ona gülen gözleri, sevinç içindeki yüzü elleriyle gülümsüyordu. adamın
gülümsemesine yüzbaşı da sevindi. yüreğindeki korku adamın gülümsemesiyle
silinmiş gitmişti.

"alçaklar," dedi gürleyerek. kalabalığı yararken, sağına soluna
dönerek, hep "alçaklar," diyordu. "bir yüzbaşıya bir tazıyı siz de, öyle mi?
bir tazı, tazı, tazı, tazı öyle mi?"

kalabalığın ortasında durdu. sağ ayağını öne uzatıp yere heybetle
vurdu. sarışın, taştan bir kurt heykeline benziyordu.

"haydi, dağılın siz de... köpekler... " dedi.
kalabalık sessizca dağıldı.
uso, dedi, uso, kalk ayağa yürü!

ve orada, o dağın dibinde... uso dört döndü. usonun tazısı aklından
çıkmadı. tazının da adına gazele demişti.

"bir tazıyı, bir tazıyı, bir yüzbaşıya... "

yüzbaşı sarışın bir kurda benziyordu. şikarını çiğneyen, yutmadan
önce...

yüzbaşı tazıyı tasmasından tuttu. kalabalığa döndü, gülümsedi. mavi
gözleri ışıldadı. usonun üstünden indi. kalabalıktan en küçük bir ses bile
çıkmadı. yüzbaşı önce kalabalığa gülümsedi, onların onayını istedi, kalabalık
duvar gibi, taş gibiydi.

"vay alçak vay! bir yüzbaşıya... cumhuriyetin bir yüzbaşısına... vay
dil bilmez vahşi köpek vay! serin serin onu yere, serin!"

oraya, ağacın altına, nalbant tezgahımım yanına çarşının tüm
kalabalığı bir anda hıncahınç dolmuştu.

az bir sürede üç candarma usoyu yere serdiler. kalabalıktan utkulu bir
uğultu yükseldi, çarşıyı doldurdu, indi. yüzbaşı yerdeki usonun üstünde
döğünür, çizmeleriyle yere yamyassı yapışmış adamı çiğnerken, kalabalıktan
arada sırada sevinç çığlıkları geliyordu.

uso tasmasından yakalamıştı tazıyı. candarma onu tekmeliyordu. öteki
candarmalar da vardılar tekmelemeğe başladılar usoyu.

"vay alçak vay! bir yüzbaşıya... cumhuriyetin bir yüzbaşısına. vay
alçak vay, bir tazıyı çok görüyor bana, yüzbaşısına... "

yüzbaşı sarışın, köpürmüş, delirmiş, gururu incinmiş bir kurda
benziyordu.

sağ ayağı öndeydi. sarışın bir kurda benziyordu. dimdik... ağaca,
toprağa, karıncaya, ya da hiç bir şeye, bir boşluğa bakar gibi bakıyordu
usoya... bir korkuya, karmaşıklığa, öfkeye, küçülmüşlüğe, acıya bakar gibi,
yabanıl bir uzaklık, bir küçümseme gibi bakıyordu usoya. bir taşa, toprak
parçasına bakar gibi.

"dur," diye komut verdi, "dur köylü!"
uso durdu.
"bu tazıyı nereden buldun?"

"çölden, arabistandan getirdim beyim. çok düştüm peşine. babasını
anasını vermediler. bu yavru daha."

"güzel güzel, ver tazıyı candarmaya. alın onu bizim eve zütürün. i̇yi
iyi, güzel, güzel."

up lan up bin

okula geldim, kızın üstegi üzerine ayrı ayrı girdik. önce bu, 15 dakka sonra ben. niye böle dedim, seninde mi sevgilin var, yok mok dedi, duyulmasın istiyorum falan, dedim herhalde babası bunu izletiyo mu napıyo yannanlara gelicez. zaten kızdan tırsmışım iyice yılışık oldu. neyse gittim dersime, çıktım baktım bizim agır abi orda, naber falan dedim, bana bi kahve ısmarladı oturduk sigara içtik bi güzel, keyfide yok gibiydi, ne iş falan dedim. bi kız kardeşim var dedi, eve gitmemiş dün gece falan, hadi ya, dedim hee dedi, babam yasakladı aynı evde kalmamızı o yüzden kendi evinde dedi ama ben akşamları bi ugruyorum falan dedi. benim o an jeton düştü, ananı avradını dedim, koşar adım selma yı bulmaya çıktım. keşke olaylar bu kadar basit olsaydı.

sonra sabah okula gidicez, baktım bana kahvaltı falan hazırlamış, bende kafamı gibeyim arkadas, sevgilim var bi senelik, evin anahtarıda var onda, neyse biz kahvaltıyı ederken bi baktım kapı açıldı benim manita, kızda benim kıyafetleri giyiyo aq. altı çıplak zaten sırf don, birden bagırmaya başladı, hayvan herif ben dün senden ses çıkmadı diye nası olduguna bakmaya geliyorum şu hale bak huur çocugu falan saydırdı gitti. selma da gibtir olup gidecek şimdi dedim kendi kendime. kız gelip üzülme, hem ben burdayım falan dedi aq. bende noluyorum diyorum daha 10 gün oldu tanışalı, utanmasa evlenelim dicek. neyse dedim, adalet işte. hakettigini buldun. keşke ibret kısmı bu kadar olsaydı, ama devamı vardı.

Beyler bu olay bundan 2 sene önce başımdan geçti, o zamanlar üniversite ilk sınıftayım daha, gittim okulda özel bi üniversite, bursluyum bide ben. okulun ilk günleri okula gitmek hiç nasip olmadı o yüzden okula gittigimde kimseyi tanımıyordum. Hayatımdan memnundum yinede, sevgilim vardı, liseden arkadaslar saolsun kimseyi aratmıyolardı zaten. Sonra bir gün daha okuldada 5. günüm falan okulun kütüphanesinde gazete okuyordum ki bi kızla göz göze geldim.. gelmez olaydım.