ibrahimi dinlerin tamamında (islam, Hristiyanlık, Musevilik) Tanrıya zorunlu olarak tapınma olgusu bulunur. ibadetin amacı tanrıya teşekkür etmek ve onunla yakınlaşmaktır. ibrahimi dinlerde ki mantık ekgibliklerinden biri bu noktadadır.

Birinin sizden teşekkür veya özür (tövbe) beklemesi için ego sahibi olması lazım.

ego dediğimizde aklımıza kendini beğenmişlik gelir, fakat ego sahibi olmak illa egoist olduğunuz anldıbına gelmez. teşekkür beklemekte bir egodur.

ibrahimi dinler de tanrı sizden teşekkür bekler çünkü sizi o yaratmıştır ve onun sayesinde varsınızdır. benim söyleceğim şey ise tabiki bunun yanlış olduğu. çünkü ego sahibi olmak insani bir özelliktir, yaratanın hiçbir şeye benzemediği kutsal kitaplarda belirtilir. (en azından kuranda.) insanların ibadetini ekgib yapması veya yapmaması sebebi ile yakılması caniliktir. iyi bir tanrının elinden gelecek şey değildir.

iyi kalpli olduğu idda edilen bir tanrı kendisine inanmayan veya inansa bile ibadet etmeyen bir insanı yakmaz. tengri dini buna örnektir. çünkü tengricilikte sizin ne kadar ibadet etiğinize değil, iyi biri olup olmadığınıza bakılır. bu yüzden ibrahimi dinlerden daha mantıklıdır. sizi sırf duvarın karşısında ağlamadı veya bir taşın etrafında dönmedi diye yakmaz.

son olarak; ibadetlerin insan ahlakını terbiye etmek için olduğunu düşünebilirsiniz. size şunu söyleyeyim; ateist avrupa, müslüman orta doğudan, yahudi israilden ve kendisine kıyasla daha fazla hristiyan olan Abd den daha ahlaklı. bu da din ahlakının uygulama da başarısız olduğunu ve ahlaklı olmak için dindarlığa gerek olmadığının kanıtıdır.

(dip not: Ben Avrupa ahlaki açıdan kusursuz demedim, Abd ve orta doğudan daha ahlaklı dedim. gelip bana "Avrupa da islamofobi var!" falan demeyin.)

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up