ibneler bakın bi sonra gidersiniz iki dakka lan

ki öğrenilmiş çaresizlik nedir deseler, ersin karabulut derim bu saaten sonra.

eh. bunu bile yazıyorsun sözlüğe. insanın egosu gereği manitacı olduğunu düşündüğün şeyleri bile yazıyorsun bir şekilde. bence gizli bir irademiz var. farkında olduğumuz ama çok saçma bir şekilde bizim tam kontrol edemediğimiz.

ki buna 31 sonrası pişmanlığı da diyebiliriz. yani. çok saçma olan bir olayın saçma olduğunu ve sonucunun da saçma olduğunu bilerek, o anlık "yapma ihtiyacı" hissetme şeysi.

ki bu yapmasan da olur "yapma ihtiyacı" ekşi sözlükten uçurulmama neden oldu.

akşam bfik (bakınızla konuşma) ihlali çerçevesinde bastım bol bol inci jargonunu. komik de olmuştu aslında. en beğenilenlerime girmişlerdi. hehe güldük. silerim ben bunları dedim.

siliyordum da. derken sabah olmuş.

hemen bir heyecan vardır ya. hangi platform olursa olsun. facebook, sözlükler, twitter falan. "ne olmuş" heyecanı. hemen açtım ekşiyi.

"kayıdın silinmiş" dedi. tabi tekrar tekrar giriş yapmaya çalıştım olmadı. sıcak sular ensemden dökülüyor tabi ki.

lan diyosun o an. şimdi sevgiliyle ekşi fest'e gidilmiş. memnun kalınmış, eğlenilmiş. minnettar da olmuştuk. mfö izledik diye.

ne diyeceğim? tamam hiç giblemez. boşver der ama ne gereği vardı şimdi.

üstelik, blogları tıklansın diye, blog linki verdiğim arkadaşlarım da takip ediyordu beni. onlara ne diyeceğim.

lan hepsini geç, ana avrat kaydığım nefret edilesi öğretim görevlileri hakkında yazdıklarım ne olacak? ya bir tercih aşamasındaki adam yanlışlık yapıp orayı tercih ederse?

lan diyorum ne yaptım ben, ne gereği vardı.

insan, bu anlamsız günler içersinde, hayatının bir parçası yaptığı yerden silinince cidden kendini kötü hissediyor.

savunma mekanizması. boş yere atıldım kesinler, falanlar filanlar. hemen bir şey yapmalı.

gidiyorum, çok sıcak bakmadığım stajyerlik şeysi için arıyorum şirketi. görüşmeye gidiyorum. ne güzel yeni bir başlangıç olacaktı.

ama o metrobüste aklımda sözlük tabi ki. yine "sıradan" bi adam oldum lan diye hissetmeye başladım.

ve ekşi sözlükle farklı olduğumu sandığım için de nefret ettim kendimden. zaten mevzu da sözlük değildi. sözlüğün gücüydü. dıbını gibtiğim, yanlarına gidince tak muammelesi gördüğün o hocaların gibledikleri yerdi çünkü orası.

kaynatasını gibtiklerim yani.

ah ah. çalıştığım yer tahminimden iyi çıksa da, duygularım, beyaz çarşafın üzerine yapışmış sinek gibiydi. bu sözlükten atılma olayı gibiyordu beni. açık konuşmak gerekirse.

derken bir gün, inciden de takip ettiğim michael gibkofield'in bloguna girdim.

illiminatu gibi komplo teorilerini pek sevmesem de, insanı korkuttuğu ve heyecanlandırdığı bir gerçek. tırstım baya.

ancak, illiminatu dışında yazdığı şeyler daha fazla etkiledi beni.

özellikle fight clup ile kuranı karşılaştırdığı bölümlerde. "kibir" olayında.

cidden ekşi hakkında güzel doğruları var. (yanlışları da var tabi)

ekşinin genel yapısı cidden de, "sıradışı olayları, normal hale" getirmeleri konusu dank etti beynimde.

gidin okuyun bloglarını. gayet güzel. onun da dediği gibi..

bir kişi bir kişidir. bu kadar kurgudan kopuk ve sıkıcı yazım için kusurua bakmayın

panpa şimdi yazmandaki amaç neydi bunun? yaşadığın hayal kırıklıkları mı ne?

@31 amacım yoktu lan. ben de masturbasyon yaptım burda işte. kafamdakilerin masturbasyonu.

hm anladım demek istediğini buraya yazıp kafayı boşalttın.

ingiltere, bristol. kebapçı dükkanı.

19 yaşında istanbullu, beyaz türk bir çocuk ve yanında patronu. köylü bir türk.

abi diyorum. ben ayrılıcam. gidiyorum. yapamıyorum. orada daha rahattım. akrabalarım, arkadaşlarım falan var.

kardeş diyor.. sana 4 ayda iş bulamayan akrabalarını gibim ben diyor.

arkadaşım var diyorum. sıkıştığımda para veriyor. ısmarlıyor falan. durumu iyi.

çok yanlış kardeş diyor. çok yanlış. öyle şey mi olur diyor.

iyi abi öyle diyosun ama sen de fransız kadınla yaşamadın mı, o sana bakmadı mı yıllarca. sen onu kullanmış olmadın mı diyorum.

o da,

kardeş ama ben onu gibiyordum.

diyor. arkadaşlık başka.

nefret ediyorum.

ben burada ne tak yapıyorumu bile sorgulamayacak kadar yoğunum. döner kesiyorum, tavuk şiş yapıyorum. ingilizlerle tek etkileşimim bana laf atmaları.

11 de dükkanı kapatmak gerekirken, patron "kardeş benim bir işim" var diyip arka kapıdan çıkıp, üst kattaki eve çıkıyor.

yaşlı komşumuzu çatır çutur gibiyor orada.

ayak sesleri, ve yatak gıcırtıları karikatürüze edilmiş gibi sanki. dükkanın mutfağından duyuluyor.

tam o sırada, milyonlarca küfür ederken ben. içeri yaşlı ama yırtık etekli bir kadınla, benim yaşlarımda bir çocuk geliyor.

diyorum. sorry we're closed.

kadın da, "god sake, do me a favor please" diyor. ya da öyle bi şey.

diyorum, kapattık her şeyi. ızgarayı falan. anyway ill give you some nuggets and chips diyip, 2 haftalık patates yağının içine atıyorum 2-3 poundluk nuggetsları.

kadın azıtıyor. marry me falan diyor. oğlu orada onu yatıştırmaya çalışıyor.

lan kadın yapıştı. utanıyorum ben de. çocuğun annesi yazıyor. vay dıbına koyim diyorum.

neyse veriyorum yemeklerini, çocuk annesinin kolundan tutup arabaya koyuyor ve gelip.

sorry mate falan diyor.

sonra patron iniyor. aşağıya. dükkanı kapatıyoruz ve içi et kokan arabasına binerken, ön kapının hemen altında açılmış prezervatif paketi görüyorum.

abi bu ne diyorum, yenge falan.. alim bunu diyorum. (yüzsüzlük dıbına koyim. iğrenç)

elleme kardeş gibtir et. diyor.

korkuyorum da bazen. patron chat kanallarına giriyor web-camli.

tam konuşma sırası ona geldiğinde bana işaret veriyor ve, mangal temizlemeye yarayan ucu demir fırçalı matkabı çalıştırıarak eline veriyorum.

alın bunu ananınızın zütüne sokun orrrospu çocukları diyor kanalda.

http://img1.blockshopper....a73b505bf548330c73083.jpg

aha böyle evler.

http://images.portalimage...4/ecimage1/1675475698.jpg

böyle

çantamda binlerce, kebap broşürü var. binlerce. hepsini o kapıların zarf atma yerlerinden atmam isteniyor.

girdiğim bir sokağın başından gidip, tersinden çıkıp diğer sokaklara dalıp not alıcakmışım. başlıyorum büküp, o zarf yerinden atmaya.