Üç çeşit kişi vardır.

Birincisi ayetleri okur ve neredeyse hiç düşünmeden onların doğruluğuna inanır, ibadetlerine devam eder.

ikinci tür kişi, ayetleri okur, düşünür, kafasında tartar, birtakım şeyler bilir ve yine inanarak yoluna devam eder.

Üçüncü tür kişi ise sürekli düşünür, tartar , değerlendirir; şüphesi hiç bitmez, ama bir ayeti anladığında hissettiğini kimi zaman koca kitabı hatmedenler hissedemez.

işte birinci ve ikinci gruptakiler ayetleri gerçek anlamlarıyla düşünürler, bunda yanlış olan hiçbir şey yoktur, üçüncü grup ise hep başlangıçların, hep daha büyük cevapların peşindedir. insanları bu tür gruplara ayıran şey onların eğitim seviyeleri, fıtratları veya yetiştirilme tarzları olabilir. Önemli olan, bu konuları konuşurken dikkat etmektir. ibn-i Rüşt'e göre üçüncü tür kişiler kesinlikle birinci ve ikinci sınıftakilere bildiklerini, hissettiklerini anlatmaya çalışmamalıdır. Aksi takdirde kişi küfre yönlendirilmiş olur.

Çünkü birinci ve ikinci sınıftakiler eğer inandıkları gerçek anlamların sarsıldığını görüp, mecazi anlamların, daha derin yorumların farkına varamazlarsa, inançları pekişeceği yerde zayıflar ve kaybolur.