i m sissy and i know it

sonra arkasini dondu. ipek'i de o an fark ettim. Bizi izlemisti. Ona dondugumuzu gorunce gulumsedi. hangimize bilmiyorum ama eliyle opucuk yolladi. ikimiz de ustumuze alinmistik, eminim.

vazgecmek istemiyordum ondan. kavga edecek got yoktu, ama ondan ayrilmak da en az kavga kadar got isteyen bir isti.

Ne yapsam ne yapsam...

oyku'ye anlattim. bunca zaman sonra isin dusunce mi onemli olduk diye bozuk atsa da fazla nazlanmadi, ozrumu de diledim zaten. Bugun olan her seyi anlattim.

-kizin optugu kisi sen degildin, dedi.

nasil ben degilim lan? Sevgili degil miyiz? hadi otekini opmek istese yaninda ben varken mi yapar?

-onu ikinizi de susturmak icin yapti amk mali. ikiniz de kendinizi optugunu zannedin de susun diye.

bir gun okul cikisi onumu iriyari bir oglan kesti.

-ipek'e yavsayan sen misin? dedi. bagira bagira konusuyordu, etraftakilere rezil oluyorduk.
-b-b-ben onun sevgilisiyim dedim zar zor, korkutmustu pic.
-ben ne oluyorum o zaman? dedi. bak guzel kardesim, sana 1 sans verecegim. o kizdan uzaklas, etrafinda dolasmaktan vazgec. yok eger vazgecmezsen...

kanim dondu.

-... vazgecmezsen senin hayatini karartirim.

@26 aynılarını ben yaşadım. önceden elini tutmaya kıyamazken; yolun ortasında, burger king'te, iskelede, vapurda öpüşmek çok normal oldu.

@25 adina sevindim karsim

ilk adimi o atti.

Her zaman aradaki mesafeyi yok etmeye calisan o oldu. Ve basardi sonunda.

Artik normal geliyordu gayet her sey. El ele tutusmak, opusmek...

Cicim aylarinin buyusu gectiginde, bosladigim panpam oyku'yu hatirladim. kiza buyuk bir haksizlik etmistim, askin buyusune kapilip onu 2. plana atarak...

@24 daha geçen hafta ilk fransız öpücüğümü tecrübeli bir kadına verdim. servisten gayet memnun kaldı.

ama bir detayi atliyordum: ilk sevgilimdi henuz daha. Sevgiliyle ilk gunler napilirdi ki? Her teneffus sinifina gitsem gormemislik olur muydu ki? Elini tutsam, opsem abazalik olur muydu?

kadinlarin evli erkekleri cekici bulmasi sanirim bu yuzden. tecrubeli oluyorlar ne de olsa, kadin ruhunu daha iyi biliyorlar.

kabul etmisti lan.

sevgilim vardi artik. hem de ust donemden.

500 days of summer'da tom'un mala vurduktan sonraki dansini aynen yapacaktim yolda utanmasam.

olm mutluydum lan. Cok baska bir duyguydu bu.

Filmlerdeki gibi ayni lan.

uzun bir mektup dosedim. Arabesk unsurlar icermiyordu, gereksiz edebiyat parcalanmamisti.

mektubumu elden vermenin daha uygun olacagina karar verdim. okul cikisinda yanina gittim. mektubu verdim.

-bu ne? dedi. amina cakim pembe zarfta telefon faturasi mi vercektim?
Gerci anlamisti aslinda, zarftan ve onun rengine burunen yuzumden.

bisey demedim. bastim gittim.

Ertesi gun uyandigimda artik bir sap degildim.

o yil facebook illeti yayildi. ilk hesap alanlardandim. okulda hesabi olan herkes ekli. ipek'te de var.

bir aksam "cnm cok skldi yaa" yazdi. neden ilkokul ogretmeninin kulagini cinlatmamistim sanki amk.

ama o zamanlar onun gercek yuzunu bilmiyorum, bu bozuk lisan da pek rahatsiz edici gelmiyor, bisey demedim. Normal konustuk. bir sure sonra bu konusmalar artti, en yakin dostu oldum. Yanibasimdaki oyku'yle bile bu kadar zaman gecirmez oldum.

kacinilmaz sona geliyorduk. ama yuzyuzede iki lafi bir araya getiremeyen ben nasil acilacaktim?

hayatimda tanistigim ilk huurdan bahsedeyim.

ipek, ilk sevgilimdi. anatomiye tamamen aykiri olarak o beni gibmisti ama.

bir ust donemdeydi, sinava gitmistim onlarin sinifa, orda tanistik. yanyana oturuyorduk hep. sinavlarda kopya veriyordu elinden geldigince. benim sessizligimi cok tatli buluyordu, cok farkliymisim digerlerine gore. Yalanina sokuyum ipek...

reserve okunurki bu

ilk gun bekledigimden iyi gecmisti. oyku ile ayni siniftaydik. klagib ilk gun tanismasinda gayet normal davranmistim.

sinifimi sevmistim, hepsi duzgun insanlardi. Ya da ben oyle sanmistim. ilk izlenimler genellikle yanlis cikar zaten.

lisede her seyin farkli olacagina inandirmaya calisiyordum kendimi.

burada dayak yemeyecektim. burada herkes gibi olacaktim. figuran degil basrol olacaktim.

herkes bu hayalleri kurar, su anda o halime gotumle guluyorum ama o zamanlar bunlar benim icin onemliydi.

bu hayallerle basladim liseye iste.

Bu arada tamamen arkadassiz sanmayin, oyku vardi. evet tamer amcanin kizi olan.

o da yalnizdi, arkadasi yoktu hic. Cekingen bir kiz degildi, hatta pic biri bile diyebilirim. Yerine gore benle am got meme muhabbeti bile yapardi. tencere-kapak olmustuk. bu bag, ayni liseyi kazanmamizla daha da guclenecekti.

@14 mobile gectim panpa geliyorum.

hadi lan hızlı ol.

ne kadar vaktim olduğunu sordum. çıkış ziline kadar dinleyebileceğini söyledi.

o güne kadar yaşamış olduğum her şeyi anahatlarıyla anlattım. özel olanları, aklıma geldikçe bile yüzümün kızardığı bazı olayları atladım. öyle olunca kısa sürdü. dinledi o da sağolsun sonuna kadar.

ilginçtir, odasından çıktıktan sonra üzerimden bir yük kalkmış gibi hissediyordum.

-ee? dercesine baktım yüzüne.
-kimseye anlatamadığın bir şeyler mi var? eğer yardımcı olacaksa anlatman, dinliyorum.
-anlatılcak bişeyim yok, dedim. olsaydı da annemle babama anlatmadığım şeyi sana mı anlatırdım amk. sanki aklımı okumuş gibi:
-eğer işini kolaylaştıracaksa muhtemelen akşam eve gittiğimde hatırlamayacağım bile, dedi.

sallamalı mıydım? yoksa o güne kadar olan her şeyi anlatmalı mıydım?

@10 yaşın en fazla 18.