içimi dökmek istiyorum biraz

ardahandan yazıyorum arkadasım

hangi mezardasın dua etmek istiyorum :(

selam olsun sana.

cok uzuldum kardesim

Neler var aq, sen ölmüşsun aglayanin yok...

aynen öyle kardeşim iyi geceler

dinliyorum..

dinlemedeyim kaptan

okudum.. kahrolasıca aşk acısı işte, hiç sıkma canını. zaman her şeyin ilacı inan güzel kardeşim..

Bu arada melike celal bayar üniversitesini kazanmış manisaya okumaya gitmişti. aramızda ki soğukluk devam ediyordu. daha doğrusu soğukluk ondan kaynaklıydı. bana kötü davranmaya başlamıştı. bi gün çarşı iznine çıktık. ben telefonu aldım nizamiyeden. melikeyi aradım açmadı uyuduğunu düşündüm. biraz dolaştık arkadaşlarla. sonra ben onlardan ayrılıp bi cafeye oturdum. melikeyi aradım 2. aramadan sonra açtı telefonu. yine ufacık bi konudan sorun çıkardı ve ayrılmak istediğini söyledi. neden dediğimde verecek cevap bulamayıp ayrılmak istiyorum seni sevmiyorum artık dedi ve telefonu kapattı.

ben bi sigara daha içip geliyorum. zaten kimseninde gibinde değil zaten önemlide değil yazdıkça rahatlıyorum.

askerliğin bitemsine 5-6 ay kalmıştı tahminen tam hatırlamıyorum. ölü gibiydim. hayat damarlarımdan biri kopmuş gibiydi. ot gibiydim ya. biri gelip üstüme 'çimlere basmayınız' tabelası koysa yeridir yani. bende öyle şans var ki ot olsak üstümüze prostatlı amcalar işer amk. hayatım tak gibiydi hatta ishal olmuş tak. herşeyi herkesi bom tak görüyordum. melikeyi unutmam mümkün değildi ama kafayı yiyordum daha 5 ay vardı. ne yapıyor acaba kimlerle eğleniyor onla ilgili artık hiç bişey bilmiyordum. sesini duymuyordum. alışmaya çalışıyordum.

7 şubat 2014te teskere mi aldım bi şekilde bitti askerlik. şuan hala hayatımda biri yok. melikeyi bidaha hiç görmedim. çalışıyorum ve durumum çok iyi hayattan ümidi kesmemek lazım. yaşıyorsak ümit var demektir. iyi geceler

@30 öyle kardeşim

ulan dün gece hangi pskolojiyle bunları buraya yazdım bilmiyorum ama iyiki yazmışım. içim rahatlamış gibi

reserved

caps ver panpa

6 ay geçmişti askerliği yarılamıştım neredeyse. ama zaman geçtikçe melikeyle sürekli tartışır olmuştuk. bana çok soğuk davranıyordu. bazen aradığımda açmıyordu. şimdi askerlik pskolojisi ile sivildeki pskoloji bir değil. sivildeyken ufak bi sorunu dert etmezsin ama askerde olunca hemen tribe giriyosun. çünkü aylarca ailenden sevdiklerinden uzaksın. ne yapıyorlar ne ediyorlar bilmiyorsun. melikeyle bu tatsızlıklar bi süre daha devam ediyordu.

aylar geçiyordu aklımhep ailemde ve melikedeydi. askerlik zor gelmiyordu. ben ofiste yazıcılık yapıyordum sadece bei zorlayan bi durum olmuyordu. aylar o kadar yavaş geçiyordu ki. askerlik hiç bitmeyecek ve ben hiç bi zman sevdiklerime kavuşamıcam sanıyordum. melikeyle hergün konuşur güne mutlu başlardım. bana maddi yardımda ederdi kıyamam ne de çok düşünür beni. bi sabah uyandığımda tarih 24 haziran 2013ü gösteriyordu melikeyle 3. senemdi. bana bi hediye göndermişti. uzun zamandır benle ilgili tuttuğu bi günlük ve içinde fotoğrafları olan bi kutu. o mutluluk hiç bişeyde yok.

Öncelikle gibleyip giblememeniz umrumda değil. başlığın tutup tutmamasıda gibimde değil. zaten anlatacaklarımı bunun için yazmıyorum. ben başıma ne gelirse gelsin hiç bir zaman kimseye anlatamadım. kimseyi dertlerimle veya sıkıntılarımla üzmeye hakkımın olduğunu düşünmüyorum. zaten kimsede dertlerimi dinlemek zorunda değil. ama en azından burda sizinle bişeyler paylaşıp içimi dökebilirim diye düşünüyorum. neyse başlıyorum

Öncelikle 22 yaşındayım 3 kardeşiz ve en büyüğü benim. 5 kişiden oluşan tatlı ve sevimli bir ailemiz vardı önceleri. bu yıllarca böyle devam etti. bi dönem kız kardeşimi kıskanmadım değil. ama çocukluk işte. tek kız çocuğuydu ve yeni doğmuştu tüm ilgi onun üzerineydi ama dediğim gibi çocukluk. kıskanıyordum. ben ilkokulu bitirip liseye adım atarken ilk kez aşk sevgi olaylarına girdim. 2007de bi kızla tanıştım. ben lise 1e geçicektim o ise 8.sınıfa ozmanlar avea sms paketinin meşhur olduğu dönemlerdi. bizimde aile içi sıkıntılarımız vardı maddi yönden. ve zor zamanlar geçiriyorduk o yüzden telefoumu satmıştı babam. bende akşamları annemin telefonunu alır hattımı ona takar ve onun telefonundan kıza mesaj atardım. kızın ismi melikeydi. ozmanlar ergenlikten mi yoksa çocuk olduğumuzdan mı bilmiyorum ama onun bana her attığı mesajı yataktan düşerek okurudm. kız bana karşı kesinlikle bişey hissetmiyordu bu arada ama ben çok hoşlanıyordum. işte klagib şebeklikler yapıp ilgisini çekmeye falan çalışıyordum. bu bi süre böyle devamö ediyordu

ama artık kendimi ona açmak ve içimdeki bastıramadığım ergenlik hormonlarını kullanma isteğiyle ona açıldım. ondan hoşlandığımı ve beraber olmak istediğimi söyledim. o da asla böyle bişeyi kabul etmiyeceğini söyledi. ilk kez bi kıza açılıp ilk kez rededilmiştim ve bu benim için yıkım niteliğindeydi. hiç bişeyden tat alamaz olmuş eski neşemi kaybetmiştim. ama melike onla hala konuşabileceğimi söyleyip bi nebzede olsa beni rahatlatmıştı. arkadaş gibi olmuştuk ve normal rutin hayatımızla ilgili konuşuyorduk. bu arada okullar başlamış ve aile içi sıkıntılarım devam ediyordu. sabah evde zar zor bulduğumuz bi kaç kahvaltıyla kahvaltı yapardım. okula harçlıksız gelir ve 6 saat boyunca aç halimle okumaya devam ederdim. bazen bu halime üzülüp tuvalette gizli gizli ağladığım bile olmuştu. lise hayatımın ilk dönemleri bu denli sıkıntılı geçerken ben hala melikeyi düşünür ve her gece onun hayaliyle uyurdum