nerdeyse bir yıl doğru düzgün sosyalleşmeden evde yaşadım. Demin içime bir şüphe düştü lan acaba bi dışarı çıksam dedeler kahvede tiktok çekiyor, yeni doğmuş veletler sokaklarda yan yana telefondan birbirleriyle kavga ediyolar, yaşıtlarımın hepsi bi film karakterine yada youtubeda gördüğü birilerine özenmiş öyle davranmaya çalışıyolar falan bi girsem aralarına muhabbetler değişmiş lan noluyo olm siz neyden bahsediyonuz falan diyom tuhaf tuhaf sırıtıyolar bi yandan benle taşak geçiliyomuş gibi hissediyom bi yandan da kendileri de ne yaptıklarını bilmiyo gibi bi his var sanki kıyamet kopmuşta beynimi kavanoza sokmuşlar dünyanın gelmiş geçmiş en berbat dönemine salmışlar gibi bir duygudurumu içerisindeyim gibi bir halisülasyon gördüm. sonra kafamı salladım hala kendime gelemedim.

dıbınakoyum benimmi kafam güzel yoksa