Geldim devam ediyorum...

Bakınız normal bir insan için sabah diyoloğu şöyledir;

-Günaydın x
-Günaydın y

Fakat asosyallerde ise durum biraz daha farklıdır;
-Acaba günaydın desemmi ki ?
-Günaydım dersem yanlış anlarmı acaba bunca zamandır dememişim şimdi neden diyorum diye ?
-Ya demesem ayıp olur mu acaba ?
-En iyisi ben bi günaydın diyim.
-Günay...

burada haklı adam amk bende bir hareket etmeden önce 10 defa düşünüyorum amk

Başlığı 4 günde bitirmiştim. Ve 4. gün harika bir şekilde yatağımdan kalktım. Omuzlarım geniş, sırtım dik, yüzüm gülüyor, içimde bir neşe vardı. Sanki hayattan istediklerimi alıyor gibiydim. Tcma bunu nasıl başarabilmişti ? Dışarı çıktım, biraz dolaştım, yürürken dik yürüdüğümü ve kimseden utanmadığımı ve yahut yanımdan geçen tanıdıklara selam selam veriyordum. (Eskiden yanımdan bir tanıdık geçtiğinde ya başımı eğer yada görmemiş gibi yapardım, utanıyordum çünkü) Sesimin her zamankinden daha gür ve daha tok bir ses tonuyla çıktığını farkediyordum. Sonunda yavaş yavaş istediğim ben' e ulaşıyordum. Kaybolmuş özgüvenim bana geri geliyordu.

Bakalım o baslıktan tek anladıgım kendibe güvenince senin iç gidülerin kızlara nasıl davranman gerektiğini buluyor yanlış mı anladıgım

7. gün değişimimde ki son evreydi. Kötü giyim tarzımı değiştirmiş, tarz kıyafetler giymiş, saçımı özenle tasarlamış, kendi görünüşüme oldukça özen göstermiştim, şimdi sıra x' e duygularımı açıklamaya gelmişti. Okulda ona rastlamıştım, yanında da en samimi olduğu arkadaşı vardı, yanlarına gittim, "merhaba x nasılsın?" "iyidir thanatos sen ?" "iydir. Bugün müsaitsen birlikte sahile gidebilir miyiz ?" Biraz düşündükten sonra "Olabilir" "Saat kaçta hazır olursun 17:00 uygun mu ?" "Evet, peki" Buna gerçekten inanamamıştım, onunla konuşurken gayet rahattım, ne bir ellerimde titreme olmuştu, ne de içimde herhangi bir heyecan duygusu. Bu nasıl olabilirdi ? Tüm bunlar okuduğum birkaç satır söz dizesinin etkisiyle mi olmuştu ?

okuyup bitirdikten sonra insanların ne kadar yalancı, çıkarcı, aciz ve zavallı olduklarını anladım. Bana "o kız sana bakmaz" diyen arkadaşlarımın sözlerindeki en ufak bir samimiyet ve doğruluk olmadığını, tek amaçlarının özgüvenimi yıpratmak olduklarını gördüm ve buna şok oldum. Hayır yani bir kız neden bana bakmazmış ? O da insan, ben de insan değil miyim ? Nedir onu benden ayıran özellik ? Şu hayatta ikimizde fani değil miyiz ? "o kız sana bakmaz" da ne demek ? Zaten bunu diyen biri nasıl "gerçek arkadaş" olabilirdi ki ? Zamanla arkadaş çevremide değiştirmiştim ve onlara güvenim de kalmamıştı.

Saat 17:00 da orada olmuştum. Denize bakan bir masaya oturup beklemeye başlamıştım. Benden 15 dakika sonrada o gelmişti. "Merhaba" dedi bende ona "merhaba" dedim. "Çok beklettim mi ?" diye sordu, "hayır bende yeni gelmiştim" diye yanıtladım. Oturup biraz sohbet ettik. Ben size X' i tanıtıyım X giyimine kuşdıbına, hareketine tavırlarına, oturuşuna kalkmasına, konuşmasına dikkat eden bir kızdır. Karşısındakinin kalbini kıracak sözlerden kaçınacak kadar yumuşak ve sevgi dolu bir kalbi vardır. Ve kalbini kırdığınızda sizinle uzun bir süre konuşmayabilir. Ama yine affeder (tabi hatanız büyük değilse)

Rezerved

Rez burdayız

Neyse hikayemize dönelim.
-Dans kursların nasıl gidiyor x ? (X dans klübüne gidiyordu.)
+iyi thanatos, sen ne yapıyorsun ?
-iyiyim bende boş zamanlarımda spora falan gidiyorum
+thanatos bugün sende bir değişiklik var gibi
-ne gibi ?
+sanki bugün fazla rahatsın.
-Hmm olabilir bugün şanslı günümdeyim. (Hafif bir tebessüm)

Panpalarım hikayenin sonunda sizlere Kendinize Güveninizi arttıracak telkinler paylaşacağım ses kayıtları halinde.

Her dinlediğinizde, bilinçaltınız temizlenecek, egonuzdan kurtulacak, kendinize güveniniz en az 10 kat artacaktır.

1.000 tl karşılığında aldığım bu telkin seti sizlere ücretsiz olarak göndereceğim...

Ben değiştim sizlerde değişeceksiniz.

Rez yazmama gerek varmı

-X sana bir şey söylemek istiyorum
+ Evet ?
- Bak, ben seni yaklaşık 2 yıldır seviyorum, ve her sabah, her gece seni düşünüyorum.
+... (Oldukça şaşırmıştı bir süre bir şey söyleyemedi)
+Aslında bende seni seviyordum thanatos, neden bunu daha önce söylemedin ?
- Çünkü daha önce cesaret edemedim, bugün cesaretimi topladığım gün oldu ve söyledim.

o gün çok mutlu olmuştum. 2 yıldır içime attığım bütün hislerimi ortaya dökmüştüm. içimden sanki kelebekler uçuşup gitmişlerdi, üzerimden büyük bir yük kalkmıştı. Bana sorsalar hayatının en güzel günü hangisiydi diye bugünü söylerdim.

O kız sana bakmaz zırvalamaları arkadaş diye nitlendirilen bir kişinin kesinlikle edeceği laf değildir. Eğer ettiyse de arkadaşlık ivedelikle gözden geçirilmelidir. Çünkü bunu diyen kişi, kızı beğenenin öz güvenini yerle bir ederek, kızın bakacağı varsa da bakmamasına neden olur. Bu lafta art niyet vardır

aynaya bakıp duruyorsunuz. caddelerde yüyürken camdaki yansımanıza bakıp kontrol ediyorsunuz duruşunuzu.
hatta geceleri gölgenizin kötü göründüğünü bile düşündüğünüz zamanlar oluyor. bazen arkadaşlarınızdan sendeki zeka,tip,boy vs bende
olsa... diye başlayan cümleler duyuyor, sesinizi çıkartmıyorsunuz. içten içe gülüp geçiyorsunuz bunlara. sonra pek de
kaliteli olmayan bi kız görüyorsunuz, en azından sizin seviyenizin altında olan. aşık oluyorsunuz ona çünkü onun üstündekilerle zaten aynı ligde olmadığınızı düşünüyorsunuz. ama ona bile açılamıyorsunuz.

bazen sosyalleşeyim diyorsunuz. aç değilsiniz, bi çay istiyorsunuz. ikinci, üçüncü geliyor. manzarayı seyrediyorsunuz boş boş. sadece siz varsınız ve manzara size huzur veriyor.

eve gelince ailenizle iyi geçinmeye çalışıyorsunuz. espriler yapıp güldürüyorsunuz onları. hayat dolu olduğunuzu göstermeye, onları üzmemeye çalışıyorsunuz. kapıyı kapatıp dışarı çıktığınızda başınızı eğiyorsunuz. suratınız asılıyor. sonra dik durmalıyım diyip düzeliyorsunuz. amaçsızca yürüyorsunuz. genelde bi markete gidip abuk subuk şeylerle eve dönüyorsunuz çünkü gidecek yeriniz yok.

bazen hep bu internet yüzünden bu hale geldim diyorsunuz. bir daha girmemeye and içiyorsunuz. ama bir gün bile tutamıyorsunuz sözünüzü. neden mi? çünkü dışarıdaki dünyada giblenmiyorsunuz. arada girdiğiniz ortamlarda susup kalıyorsunuz çünkü. kimsenin hatırlamadığı bi insansınız. bazen yılbaşında, bayramlarda gelen mesajlar oluyor. onun dışında arayıp soranınız da yok. operatörünüzün bazı bilgi servislerine abone oluyorsunuz. saat kaçta hangisinin mesaj gönderdiğini ezbere biliyorsunuz. bazen o mesajlar bile gecikince şüpheye düşüyorsunuz

bazen 3-4 yıl aynı ortamda bulunduktan sonra samimiyet kurduğun insanlar oluyor. özellikle aralarında kızlar varsa keşke seni daha önceden tanısaydım diyorlar. onların sıkıntılarıyla ilgileniyor, yardım ediyorsunuz. sonra birisi çıkıp gün sonunda iyi ki varsın diyor. sen tav oluyorsun bu söze. aslında çaktırmasan da diğer kızlara da potansiyel sevgili olarak bakıyorsun. iyi ki varsın diyen kızı seçiyorsun. ayrı bi özen gösteriyorsun ona. bazen yarım yamalak açılıyorsun salağa yatıyorlar. sonra bigün tam olarak açılınca arkadaşım olarak görüyorum, öyle kal diyorlar. çünkü kendine hayrı olmayan sen, onu mutlu edemezsin. sadece bir eşya gibisin onun için, değerli, ama bir eşya.

çocukluğunuzu özlüyorsunuz deli gibi. o hiçbirşeyin farkında olmadığınız zamanları. 90lar çocuğuysanız taso resmi görünce çıldırıyorsunuz. ağlıyorsunuz bazen. her gününüz önceki günlerde yaptığınız saçmalıkları düşünmekle geçiyor. keşke şunu yapsaydım, bunu yapsaydım diyorsunuz. uygulama dersinde elleriniz titrerken arkadan gizli gizli gülen kızları hatırlayınca acı çekiyorsunuz.