hüzün

ağırlaştırılmış gözyaşı. aksa akamaz kalsa kalamaz kör eder yüreği.
flu, sersemletici ve ehlileştirici..
yüzün gibi.

Benim niye gözlerim doldu.

hemen başlıyorum anlatmaya

birgün durumu pekde iyi olmayan 3 kişilik bir aile varmış bu ailenin bir küçük oğlu varmış yıllar aylar geçmiş ve oğul askere gitmiş oğul askerliğini başarı ile yerine getirmiş son günlerinde annesini aramış

oğul: anne askerliğimin bitmesine çok az zaman kaldı sana bir sorum var

anne: nedir sor evladım

oğul: gelirken yanımda birde arkadaşımıda getiricem

anne : tabi ki oğlum getirebilirsiniz

oğul: ama anne arkadaşımın bir kolu ve bir bacağı yok

anne : o zaman olmaz oğlum ona bakamayız rahatsızlık verir bize

oğul: çok üzülür
aradan 1 hafta sonra komutanlar askerin annesini arar:

komutan : oğlunuz bir apartmanın kapısında ölü bulundu. der
anne hemen olay yerine gider

ve oğlunun cansız bedenini görür ama birde bakarki oğlunun bir kolu ve bir bacağı yok anne orada gerçeği anlar ve yere doğru bayılır .

SON
*

bu durumdan zevk almaya başladım.

gecenin şu saatinde yine yanı başımda olan, beni hiç bırakmayan kişi.

mutlu olmaya çalışın binler

HÜZÜN; Kan dolaşımına sızan o boşluğu anlatmak için ne kadar da küçük ve önemsiz bir kelimeydi...

çöktü içime akşamla beraber. kimine göre güzel. bana göre, belki.

hüzün işte nedir ki başka.

şu sıralar şu şarkı sözleri ile kapımı çaldı

wind echoes here
sorrow choir following a plague-ridden night
shallow is this season
aeon's etheric passing
the stars aloof
from my grasp you have eluded bleak gaiety
i breathe the air
i get stoned
a dwindling dream will wake me
standing cold in the rain
i can hear every raindrop fall

Hep vardı bu da

Alışkanlıktan mıdır bilmem, gelir yoklar çoğu zaman

Şah damarındaki o garip hisle kopkoyu bir çayın burukluğunu harmanlamak

ayda en az 1 kere buluşuruz bu gibik duyguyla

hüzünlü insanın içinde bulunduğu durum

Ve o hüznüm hiç geçmedi; Şehit düşen ağabeyimi özledim..

Hüzün çöker geceye, kafaya takar
imanından çay içer, sigara yakar..

Lise 3 Zamanları 2012 senesinde onu tanıdım. Sıradan birisiydi. Esmer bir teni güzel bir gülüşü vardı ondan hiç etkilenmemiştim o dönemler. O sene bitti, lise üçe geçtiğimizin yazı konuşmaya başladık. Ortak pek bir konumuz yoktu yinede güzel bir konuşma sürdürürdük. Daha sonra sıkılıp bir bahaneyle konuşmayı kesmiştim. Sonra sene yine başladı okullar açıldı. Onu orda görünce tekrar. Muhabbetini yaptığımız beraber güldüğümüz şeyleri geçirince aklımdan hiç bu kadar farklı bakmadığımı farkettim. Ona bambaşka bir kapı bambaşka bir yer açılmıştı kalbimde. Tekrar konuşmaya başlamıştık. Rüya gibi geçen aylardan sonra beni istemediğini söylemişti. Güzel bir kızdım ve hiçbir zaman inanmamıştım beni sevmediğine. Sonra zamanla anladım ki Onunda onaylamasıyla beni aslında hiç sevmemiş. Ben o günden sonra hep onu sevmeye devam ettim o bakışım, kalbimde açtığım yer hiç kapanmadı hiç bitmedi ona karşı sevgim. Bazı insanlar gerçekten onları sevmemiz için gönderilmişti. Sevgi yakışıyordu o adamlara. Ben onu sevmiştim. O benden hoşlanmıştı. Kötüydü ama bir insanın sevmemesine engel olamıyordunuz. Her şeye çare vardı da bir ona yoktu. Aradan 4 sene geçti. Yaklaşık bir senedir hiç haber almıyorum ondan. En kötüsü de onsuzluğa alışmak başka insanlarla Mutlu olmak. Hayal ettiğim şeyi hiç bir zaman yaşayamicak olmanın verdiği hüzün. Gerçekten bir şeylerin farklı olmasını çok isterdim.

bunu tanımlayacak en güzel şey kendi tanımı içinde de geçen (bkz: gönül üzgünlüğü) dür.

katlanamıyorum artık. diz çökme zamanı.

Bi anda geliyor kaplıyor insanın ruhunu. hiç tanımadığım biri için üzülüyorum.ne boş insanım amk