hüseyin çelik in kanser hastası dilek

sene 1914. sokullu mehmet paşa, osman gazi, orhan gazi şarap içiyorum… eminönü köprüsünde… rahatım o seneler… gözlerim cıncıklı, çok tehlikeliyim… gözlerime bakacak bir delikanlı bulamıyorum… bir baktım fatih sultan mehmet... ne var fatih? dedim. kenan abi, kenan abi... buyur fatih dedim. düşman dedi, bizim bu akşam dedi anamızı gibecek dedi. tamam fatih dedim... ben dedim burdayım… bak şarap içiyorum, ben buradayım dedim… siz zaten o senelerde dünyada yoktunuz… ben vardım. fatih dedim ben hallederim bu işi... kenan abi dedi fazla içme! git dedim lan kendine bi şarap al da benim kafamı arıza etme fatih dedim. para yok dedi bende kenan abi.. adamın zaten çok parası yoktu.. akçe vardı. attım fatihe üç tane.. çek git lan dedim kendine bir şarap al gel benim yanıma otur dedim… fatih koştura koştura bi şarap aldı geldi oturdu yanıma… çakal…ben zaten zavallı kardeşim ben çok severdim fatih’i o senelerde… bi sürü top hazırlamış kendine.. …… etcez … etcez… fatih dedim kafana takma bu düşmanın anasını gibmek benim boynumun borcu olsun bu akşam… senin kenan abin varken dedim… bi baktım ben dedi gidiyom dedi kenan abi.. nereye gidiyon fatih dedim… beni bırakmadan gitme dedim… ben dedi savaşmaya gidiyom… git dedim o zaman allah belanı versin git dedim… bi baktım çatara putara silah sesleri, mermi sesleri, top sesleri yanıma bi geldi üç tane asker… kenan komutanım, kenan komutanım... buyur asker dedim.. fatih öldü dedi… ne dedim fatih öldü mü?! öldü dedi komutanım dedi… olamaz, olamazzz, olaaamazzzz, kesinlikle olamaz dedim… fatih’in topları dedim. fatih’ten kalan yarım şarabı da ben bi içtim mi…bi geçtim topların başına... alahuekber, allahuekber… fatih’in topları, fatih’in topları… yer misin, yemez misin düşman…bi baktım aradan bi saat geçti veya geçmedi, beş tane asker… komutanım dedi…kenan komutanım dedi... buyur asker dedim… düşmanın anasını gibtin dedi… istanbul’u feth ettin dedi bu akşam sen… bana bak dedim asker karşımda iştimaya topla dedim… askerler dedim… bu saatten sonra istanbul’u feth eden kişi dedim… fatih sultan mehmet’tir. benim ismim dedim yok... var mıyım dedim ben, yokum… emredersin komutanım… emrettiğin gibi olsun dedim… bu saatten sonra istanbul’u feth eden fatih sultan mehmet oldu… ben yokum dedim… ben dedim hala ayakta yaşıyorum… ama fatih öldü, o öldü, bu öldü… ben yaşıyorum… istanbul’u feth eden benim… istanbul’u feth eden fatih sultan mehmet değildir… ben feth ettim ben istanbul’u…”