Amq Devam Panpa. Senfe

devam lan bin iyi gidiyosun

en son yetti canıma, bacaklar titremeye başladı aq sinirden çıldıracam başladım hülyayı paylamaya
-hülya hanım afedersiniz, şayet çok gizli değilse ve siz de isterseniz tabii... nereye gittiğimiz hususunda ufak bir ipucu istirham edebilir miyim müsaadenizle?
+hahahaha ne bileyim ayol yürüyoruz işte, yoruldun mu?
-yoo... yo kesinlikle, öyle bir şey geçmesin aklınızdan yalnız ne yalan söyleyeyim biraz canım sıkıldı. hani bir müddet otursak, sohbet etsek... tabii siz de dilerseniz.
+tamam, gel şu kayaya oturalım, hem birbirimizi daha iyi tanımış oluruz.
-hay yaşa amk. pardon. bir an ağzımdan kaçtı.
+hahaha ne komik çocuksun sen yahu. kaç yaşındasın?
-yirmi altı hülya hanım.
+hülya hanım mı? hahahaha ne lüzum var hanıma yahu, ben de kendimi yirmi yaşımda hissediyorum. hülya de bana.
-peki, derim hülya.
+heh şöylee. hava çok sıcak değil mi? ben yüzeceğim, gelmek ister misin?

ananıgibim. oturduğumuz kaya o kaya. derenin yanındaki kaya. kalbim kelebekleşmeye başladı, nabzım hızlandı. ayağa kalkıp osura osura koşarak bağırmak istiyordum.

-tabii, evet. gelmek isterim. ama önce bir namaz kılmam lazım. malum vakit geçiyor. hemen şu ağacın arkasında kılar gelirim yanınıza. yanına yani ehehe.
+tamam ama geç kalma, balıklar yer sonra beni valla hahahaha

geçtim ağacın arkasına gizlendim. malum vidyodaki soyunuşunu izledim hülyanın. hemi de canlı canlı. o beyaz elbisenin pürüzsüz bedeninden yağ gibi kayıp düşüşünü, her adımı bir gün kadar uzun gelen yürüyüşünü, züt loblarını ayıran o çizgiyi ak ve pak biçimde karşımda görüyordum. farkında olmadan elimi gibime atmışım. ağaç kabuğuna ohlayarak boşaldım.

sonra acı içinde çişimi yaptım, baksır hariç soyunup hülyamın yanına gittim. kulaç atıp duruyordu memeli balığım benim.

hülya önden ben arkadan boyuna yürüyoruz. yaklaşık bi üç külometre falan yürüdük. ulan bir ara beni bi korku bastı acaba böbreklere mi çökecekler diye. ağaçların arasından ellerinde silahlarla 4 tane takım elbiseli adam çıksa nereye kaçabilirim hesabını yapmaya başladım, züt üçbuçuk. sonra dedim ulan böbreklerin dıbına koyim hele şu karıyı bi gibeyim isterlerse yüreği söksünler. neyse bi üç külometre daha yürüdük.

felaket çişim geldi benim. söyleyemiyom da karıya öyle ciksi kıvırtarak yürüyor ki bu büyülü anı bozmamak adına altıma bile sıçardım. izlemesi bile müthiş haz veriyordu. o züt loblarının birinin kalkıp birinin inişi, pasparlak bacakların gözde uzaklaşıp yakınlaşması, saçlarının dayanılmaz savruluşu. dediğim gibi omzumu ağaca çarpsam boşalacaktım.

Ben bunun anasını .. neyse

izledin mi nereden biliyorsun aq

gibilirmi gibilir

Acun yok çugu

ibrahim Tatlıses le dusunsenize aq

Ünlü olmak kolay değil

Karinin amina gösterge mi taktin ne biliyorsun

açığı kapatmaya çalışmışlar

Ohooo karının amı burusuk müşambaya dönmüş

Saydinmi lan

Hepsi de gibip attı amk

Bir biz kaldık amk.

Rez dinlemedeyim

+me-me-me... merhaba.
-elimi sıksana, elim havada kaldı.
+gibiyim... ee çoközü... sıkıyim diyecektim.
-dert değil istersen gibebilirsin de.
+afbuyur?
-hahahaha şaka ayol. neler oluyor burda?
+şey ya mühim bir olay değil. istemi abi biraz ş...

arkamı bi döndüm ne sinema kalmış ne istemi abi ne sandalyeler. bomboş çayır çimen. çayır çimenin ortasında bir sandalye. tuğçe kazaz arkası dönük sandalyede oturmuş patlamış mısır yiyor. döndüm önüme.

+şey hülya hanım, biraz önce burası çok kalabalıktı hatta inanır mısınız ne alakaysa arap şükrü bile buradaydı.
-şşş.. tamam. daha fazla konuşmayalım. gel benimle.

dedi tuttu elimden ormanın derinliklerine doğru zütürüyor. üzerinde bembeyaz bir elbise, topukluları çıkarmış çırılçıplak iki ayak, dalga dalga saçlar. Snıff... Snıfff. Ohhh... miskiamber kokuyor. dokunsalar boşalacakdım kuran çarpsın.

ben istemi abiyi sakinleştirmeye çalışırken ortalık birden kızıştı. sandalyeler havalarda uçuşuyor, millet birbirinin zütüne pandik atıyor, havai fişekler patlıyor ve daha bir sürü şey. kenarda yere düşmüş, kalkmaya çalışsa da başaramayan hakan taşıyan reyizin sesi arşüalaya ulaşıyordu adeta. "o kilitler açılsın lütfen, napıyoruz biz ki?" diye bağırmaktan telef oldu adam. gittim yanına abi dedim kilitlerin dıbına koydular ne kapı kaldı ne duvar, piriketleri bile kırdılar. tuçe kazaz hala kabeyi izleyerek patlamış mısır yiyor.

derken o hengamede kapıdan bir afetül derya girdi. ama ne girmek. coni sins julia annın zütüne böyle girmemiştir. bir anda tak-tuk yapan topuklularının dışında hiçbir şey duyamaz olmuştum. tak-tuk. yaklaşıyordu. tak-tuk. çok yakındaydı. tak.

-meraba captain, hülya ben.

anlatıyorum binler dinleyin

her şey vizonteledeki yazlık sinemada kabe görüntüleri izlerken başladı. yanımda tuğçe kazaz, istemi betil bi de ne alakaysa arap şükrü oturuyordu. tuğçe patlamış mısır yerken rahmetli istemi abi de bana "mesela o tavaf öyle yapılmaz, böyle böyle döneceksin" diyerek sandalyelerin arasında hem kendi etrafında hem de seyircilerin etrafında dönmeye başladı. istemi abi uydu muydu?