hz osman ın müslüman mezarlığına

gömülmeyip, yahudi mezarlığına gömülmesinin nedeni nedir?

neden osman halife seçildiğinde, ebu sufyan, uhud şehidi ve peygamber amcası hamza'nın kabrine gidip, kabrin üstüne çıkıp, tepinip, "dinle hamza! dün tepemize vura vura kılıçla aldığınız şey bugün bizim çocuklarımızın elşne geçti. artık o mevkide onlar keyif yapmaktadır" demiştir?

osman, neden peygambere ihanet ederek dinden dönüp mekke'ye kaçan, sonraları peygamberimizin affına uğrayarak canını kurtaran abdullah bin sad bin ebu serh'i (osman'ın süt kardeşi) mısır valiliğine atamıştır?

osman, hz peygamber tarafından taif'e sürgün gönderilen, ve ilk iki halife dönemi boyunca bu sürgün cezası kaldırılmayan mervan bin el hakemi neden affetmiş? affetmekle de kalmayıp devlet katipliğine getirmiştir? (mervan daha sonra cemel savaşında hz. ali'ye karşı savaşıp esir düşer. hz hasan ve hüseyinin affına sığınıp, ali onu affeder. hasan ve hüseyin "bu adam sana biat edecek" dediklerinde hz ali "osman'ın ölümünden sonra da bana biat etmemişmiydi? onun biatına ihtiyacım yok. onun eli hain bir yahudi'nin elidir. eliyle biat etse de ağzıyla sövüp durur. dikkat edin, bu adamın ilerde, köpeğin burnunu yaladığı süre kadar kısa bir devlet başkanlığı olacak. bu ümmet onun çocukları yüzünden çok zorlu günler geçirecek" demiştir.

aynen öyle olmuş, yıllar sonra bu mervan 9 ay halifelik yapmıştır. çocuklarından biri halife, biri ırak valisi, biri cezire valisi, biri de mısır'a vali atanmışlardır.

soru: neden hz osman bunu affetti?

mervan'ın peygamber tarafından taif'e sürülmesi ve cezasının birçok isteğe rağmen affedilmemesi başlı başına bir mucizedir. ilk iki halife (hz ebubekir ve hz ömer) de bu mucizeye saygılı olmuş, osman ise saygıyı kırmıştır. onun bu icraatı, haklı olarak büyük bir uğursuzluk sayılmıştır.

bir başka uğursuzluk göstergesi ise hz. peygamberin mührünü bir kuyuya düşürmesi ve o mühürü bir daha bulamamasıdır.

emevileri neden her türlü melanetlerine rağmen devletin kilit noktalarına getirmiştir?? yoksa kendisi de emevi olduğu için mi?

@9 o halde doğrusunu anlat ve bu anlattıklarımın yalan olduğunu söyle.

osman'ın en şerir akrabalarından biri de "velid bin ukbe bin ebu muayt" idi. mesudi'nin kaydından öğrendiğimize göre, hz peygamber bu adamın cehennemlik olduğunu bildirmiştir. hz. ali'nin kardeşi aqil bin ebu talip bir tartışmaları esnasında bu velid'e şöye demiştir: "sen de biliyorsun ki, senin baban ürdün yahudilerindendir" (mes'udi, müruç, 2/345)

osman, işte by velid'i kufe valiliğinde tam 5 yıl tutmuştur. velid, şarap ve eğlence düşkünüdür. şarap meclisleri tertip edip eğlendiğini dönemin tarihçileri yazmıştır. tarihçi yakubi, onun sabahlara kadar içip eğlendiğini, sonra da kalkıp camiye gittiğini yazmaktadır. o bu huyunu bazen dinin mukaddeslerine hakaret ifade eden sahnelerle yaşıyordu. örnek:

bir sabah kufe camiine sarhoş vaziyette namaza gelmişti. namaz boyunca cemaatin arasında durup namaz bittikten sonra cemaate dönerek "size biraz daha namaz kıldırayım mı?" diye sorar. halk daha cevap vermeden mihraba geçer ve imamlığa başlar. kıraat yerine şarap ve eğlence ile ilgili bir şiir okur. secdeye vardığnda şunu söyler: "şarap sun bize ve sen de iç".. ön saflarda bulunan attab es sekafi ise haykırır: "allah senin belanı versin! seni bizim başımıza vali gönderenin halifeliğinden ne gelir?".

halk velid'i tutup dışarı çıkardı. mesudi, belazüri ve hatta bir emevici olan ibn abd rabbih'in kayıtlarına göre halk bu durumun halifeye bildirilmesini isteyen bağrışmalarla yürümeye başladığında, kimileri şöyle diyordu :

"şikayetiniz neye yarayacak? halife bu kardeşine zarar verecek bir şey yapmaz"

tarihçi ebul ferec şunu bildiriyor (zütümden uydurmuyorum)

kufe halkından bir adam, velid'i şikayet etmek üzere medine'ye gidip halife osman'ın huzuruna çıktı ve dedi ki "velid'in arkasında namaz kılmak zorunda kaldım. kendisinden şarap kokuları geliyordu. bize dönüp şöyle dedi: "biraz daha sevap kazanmak için namaz kılalım mı?" osman bu şikayeti dinledikten sonra, şikayetçi adamı kırbaçlattı.

halk şöyle bağırıyordu: "sapığa ceza vermeyi bırakıp, onun sapıklığına tanıklık eden adamı kırbaçlatıyorsun. bu nasıl şey!"

hz. peygamber gerçeği göremeyip kızıyla evlendirmişmiş.

evlendirebilir. hz peygamber "allah" değildir.

hz. nuh da kafir oğlunu kurtarması için allah'a yalvarmıştır.

hz. ibrahim de kafir babasının affedilmesi için allah'a yalvarmıştır.

peygamberler de hata yapar. ve allah'tan başkası geleceği göremez.

bu velid'i şikayet edenleri sorgulamış, şarap içtiğini anladıktan sonra şikayetçilerin göğüslerine vura vura makamından kovmuştur.

şikayetçiler durumu hz ali'ye aktardıklarında, ali, osman'a "kötülüğü yapanı cezalandırmak yerine, kötülüğü sana haber vereni mi cezalandırıyorsun?" demiştir.

aynı şikayet ayşe'ye de iletildi. o da ali'nin söylediği sözlerin aynısını söyledi. ilave olarak osman'a ağır sözlerle hakaret etti. sesi dışarda toplananlar tarafından duyulmuştu. onların bazıları ayşe'yi onaylarken bazıları şöyle konuşuyordu "kadınlar kim oluyor da bu işlere karışıyorlar?" o arada osman da oraya gelip ayşe'yi şöyle payladı "sana ne bu işlerden? senin görevin evinde oturmak"

toplanan halkın bir kısmı ayşe'nin, bir kısmı osman'ın tarafını tutan sözler söyledi. nihayet ortam gerildi, ve toplananlar birbirlerine saldırmaya başladı.

osman bu olaylara kayıtsız kalamadı. velid'i kufe valiliğinden azledip, hızlı bir emevici olan said bin el-as'ı atadı.

said, kufe'ye geldiğinde ilk işi, velid'in hutbe okuduğu minberi yıkayıp temizlemek oldu. ona göre velid, "bizatihi pislik" bir adamdı (mes'udi, müruc. 2/346; askeri, aişe 122-127)

düşünülsün ki, hz peygamber'in en sevdiği insanlardan biri ve ilk müslümanlar arasında seçkin bir mevkiin sahibi bulunan ebu zerr el gıfari (ölüm-652), muaviye'yi eleştiriyor diye osman'a gammazlandığında, halife tarafından adeta bir terörist muamelesine tabii tutulsun.

muaviye'ye talimat veren osman, ebu zerr'i çulsuz bir hayvanın sırtında ve serseri bazı insanların refakatinde medine'ye istetti. osman, huzuruna gelen ebu zerr'e hakaretler yağdırarak şöyle dedi:

"benim aleyhimde konuşuyormuşsun. bu şehirden hemen çıkıp git ve bir daha buraya geri dönme".

hz peygamber'in "güneş bu yeryüzünde ebu zerr'den daha dürüst bir insan üzerine doğmamıştır" diyerek şanını yücelttiği ebu zerr, medine'yi hemen terkedip rebeze'Ye yerleşti ve ölünceye kadar orada sürgünde yaşadı.

hz. peygamber, ona şöyle demişti:

"ey ebu zerr! sen yalnız yaşar, yalnız ölürsün".

gerçekten de öyle oldu. ebu zerr sürgün hayatında kulube vari bir evde yapayalnız yaşadı. ve yapayalnız öldü. oradan geçen bir kervan farketmeseydi cesedi ortada kalacaktı. işte, halife osman'la başlayan emevi icraatının peygamber ashabına (hem de en seçkinlerine) reva gördüğü muamele.

osman'ın dehşet verici icraatından bir diğeri de ilk müslümanlardan ve islam'ın ilk şehidi bir kadının oğlu olan ammar bin yasir'in başına gelenlerdir.

mervan bin hakem'in jurnali üzerine huzura çağrılan ammar'a şu talihsiz sözlerle hitap etti osman:

"ey sümeyye denen karının çocuğu! sen bizim alehimizde yalanlar söylüyorsun"

ve görevlileri çağırıp, ileri yaşlara gelmiş ammar'ı yere serilinceye kadar dövdürdü. bununla da yetinmedi osman, yere serilmiş ammar'ın üstüne binip cinsiyet organlarını tekmeledi. nihayet karnına vurduğu bir tekmeyle karnını patlattı. ammar bayıldı. biraz kendine geldiğinde ayaklarından ve başından tutup kapının önüne attılar.

bir gün boyu o halde debelendi. osman'ın sümeyye karı diye andığı sümeyye, islam'a aile boyu inanan bir ev halkının annesi ve mekke kodamanları tarafından inancı yüzünden şehit edilen "ilk islam şehidi"dir.

hiç kimsenin kuşkusu yoktur ki, ammar, babası yasir ve annesi sümeyye islam uğruna büyük işkencelere uğratılan insanların başında gelmektedir.

kur'an onların hatırasını sonsuzlaştırmış, onları "imanları uğrula ezilip horlananlar" (müstaz'aflar) olarak kayda geçirmiştir.

peygamber'in sevgilisi unvanını almış ebu zer gibi, ammar gibi sahabilere, uydurma bir hadisle "aşere-i mübeşşere"den (cennetle müjdelenenlerden) olduğu rivayet edilen osman'ın reva gördüğü vahşet ve dehşet işte buydu.

benzeri bir muameleye yine büyük sahabilerden olan ubade bin samit maruz kaldı.

komutan olarak görev yaptığı şam civarında, muaviye'nin gizlice şarap ticareti yaptığını tespit edip halife'ye bildirdiği için, osman'ın elinden çekmediği kalmadı.

osman ubade'den şunu istedi.

"bizi eleştirme ve bizim emrimizin dışına çıkma"

ubade'nin cevabı açık ve netti : "peygamberin bize öğrettiği şudur: yaratan'a isyan pahasına yaratılmışa boyun eğmek olmaz"

(diyarbekri-tarihul hamis 2/269-270)

(bak bakalım diyarbekri şii miymiş?)

halife osman, hz. ebu bekir zamanında bir araya getirilen kuran'ı altı nüsha halinde düzenledikten (2nd edition) sonra, sahabe elindeki diğer kur'an nüshalarını yaktırdı.

din bilgisi derslerimizden öğrendiğimiz "kuran ilk defa osman döneminde kitaplaştırıldı" olayı budur. aslında önceden de kitaplaştırılmıştı.

eski nüshalarda peygamber'in getirdiği bazı açıklamalar, sahabenin ayetlere yaptığı önemli tefsirler not olarak eklenmişti. bu not-tefsirler islam'ın anlaşılması bakımından son derece önemliydi. kurandan sonra en önemli kaynaklar bunlardı.

halk, zulüm ve talancılıkla suçladığı halife osman'ın defnine izin vermiyordu...

katledildikten üç gün sonra geceleyin, hz. ali'nin aracılığı ile defnedilebildi...

halk ellerinde taşlar yollara çıkmış, cenazeyi taşlamak üzere bekliyordu. hz. ali saygınlık ve dirayetini kullanarak bu taşlamayı da önledi.

cenazeye osman'ın üç kölesi, bir kızı ve bir de mervan bin hakem katılmıştır. osman'ın kızı bu tablonun yarattığı dehşet karşısında haklı olarak feryat edip bağırmaya başlayınca, etraftan taşlar atılmaya ve hz ayşe'nin osman'a hakaret için kullandığı şu kelime yükselmeye başlamıştır "na'sel, na'sel!" yani "ahmak bunak, ahmak bunak!" (taberi, tarih 35. yıl olayları. ibnül esir, el kamil 3/76; askeri aişe 1/172-173)