Taberani nin Mu cemu l-Evsat ta belirttiğine göre, Enes bin Malik [r.anh] dan şöyle rivayet edilmiştir:

Bir bayram günü Peygamber Efendimizin torunları Hz. Hasan'la Hüseyin'in elbise istediği rivayet edilir. Peygamber Efendimiz yoksul, Damadı Hz. Ali ve kızı Hz. Fatıma fakirdir. Hz. Cebrail'in bile gözünü yaşartan güzide torunların bu isteği iki tane bembeyaz kumaştan elbiseyi Peygamber Efendimize hediye etmesiyle neticelenir. Ama çocuklar pek memnun kalmazlar ve "keşke renkli olsaydı" diye ağlamaya başlarlar.
Torunları Hasan ve Hüseyinin elbisenin rengini beğenmemesi üzerine Peygamberimiz Hz. Cebrail'e bakar. Hz. Cebrail Efendimiz'e "su atın üzerine Efendim çocuklar hangi rengi istiyorsa o renge bürünsün" der. Efendimiz elbiselerin üzerine biraz su serptiğinde Hz. Hasan'ın elbisesi sarıya Hz Hüseyin'in elbisesi kırmızıya dönüşür. Hz. Cebrail ağlamaya başlar. Peygamber Efendimiz bunun üzerine "Çocuklar memnun kaldılar. Niye ağlıyorsun ki?" der. Hz. Cebrail "Ne acı ki Hz. Hasan ileride zehirlenerek vefat edecek. Hz. Hüseyin al kanlarla öbür âleme yürüyecek". Bu renkler onun rengidir.

cebraili ağlatan bir başka olay ise şöyledir:
Bir gün Hz. Cebrail alışılmışın dışında bir saatte Efendimiz Hz. muhafazid Aleyhi salatu vesselam''e geldiğinde yüzünün rengi iyi değildir.Efendimiz Hz. muhafazid Aleyhi salatu vesselam' kendisine: "Neden yüzünün renginin soluk olduğunu" sorduğunda Hz. Cebrail şöyle der; "Cehennem ateşinin, kabir azabının her şeyden ağır olduğunu bilen kimsenin bunlardan emin olmadıkça [yani oraya girmeyeceği garanti olmadıkça] yüzü gülmemelidir" der.

Bunun üzerine Efendimiz Hz. muhafazid Aleyhi salatu vesselam Cebrail'e: "Ey Cebrail! Bana cehennemi anlat" der. Cebrail yüreklere korku salan müthiş şeylerden bahseder. Bunun üzerine Efendimiz Hz. muhafazid Aleyhi salatu vesselam, "Bu kadar yeter, daha anlatma! Nerdeyse kalbim parçalanıp öleceğim" der ve ağlamaya başlar.

Efendimiz Hz. muhafazid Aleyhi salatu vesselam Cebrail e bakınca onun da ağladığını görür. Bunun üzerine, "Ey Cebrail! Allah.c.c katındaki mevkiine ve derecene rağmen sende mi ağlıyorsun?" der. Hz. Cebrail şöyle cevap verir: "Neden ağlamayayım ki? Kim bilir belki de benim de başıma Şeytanın başına gelen şeyler gelebilir. Çünkü (başlangıçta) o da meleklerdendi. Kim bilir Harut ile Marut'un uğradığı akıbete ben de uğrayabilirim." Cebrail’in bu sözleri üzerine ikisi beraber ağlamaya devam ederler. Sonunda kendilerine şöyle bir ses gelir: "Ey muhafazid ve Ey Cebrail! Allah sizleri kendine asi gelmekten emin kıldı."

Kaynak linki: http://www.manevihayat.co...mi-aglatan-iki-olay.3040/