Evet beyler olay 2 yıl önce başıma geldi. Yağmurlu bir sonbahar günü okuldan çıkmış eve doğru gidiyordum. Şemsiyemi açtım ve yolu yarıladıktan sonra önüme 2 tane kezban geldi (sanki dünyadaki tek kız onlarmış edasıyla bağıra bağıra konusan huurlar) bunların şemsiyesi benim omzuma çarptı ve "körmüsün ya kırıyodun şemsiyeyi yavaş yavaş!" dedi. Kimse bir inciciyi küçük düşüremezdi. O an bütün inci Sözlük panpalarımın verdiği ayarları aklımdan geçirdim. Bu kıza ayar vermem lazımdı. Beynimin en uç noktalarındaki hücreleri kullanarak şu cevabı verdim : " Hızlı olmak doğamda var. Bakıyorumda çok balık hafızalıymışsın. 1 gece öncesini bile hatırlayamıyosun" dedim. ve arkamı dönüp hızlı adımlarla yürüdüm O sırada yoldan geçen arabalar kornalara basarak âdeta bir senfoni orkestrası gibi benim adımlarıma eslik ediyorlardı. Arkamı döndüğümde kız yere yatmış ve şemsiyesini hunharca zütüne sokuyordu. Ardından yandaki dükkanlardan çıkan bir esnaf boynuma bir madalya takdı. Bende eve gidip 31imi çektim.

Sözlüğü ikiye böldüm şuku ve çugu eşit amk aahhahahhahah