horoz dövüşünden içeri girdim

Beyler şimdilik bu kadar, akşamüzeri tekrardan yazacağım.

beyler birkaç dakika içinde yazmaya başlayacağım, burada olan varsa kendini belli etsin.

Arkadaşların hepsi koğuşta benim yokluğumu fark ettirmiyorken bende tuvalete girip ağanın kızını aradım.Önce hafif hoşbeş muhabbetten sonra kendimi tanıttım ve “Ziyaret gününde beni görmeye gelir misin ? Sana önemli bir şey söyleyeceğim fakat çok önemli en kısa sürede gel. “ dedim. Hemen sonra ki gün gelmiş, beni koğuştan çıkardılar ve ziyaretçi salonuna doğru gitmeye başladım. Yolda bizim Elektrikçi Fikret’i gördüm ve “Nereye gidiyorsun ?” dedi.

Bende durumları anlattığımda “iyi bende geleyim seninle. “ dedi beraber ziyaretçi salonuna çıkarken “Sen ne ara çıktın koğuştan ?” diye sordum. Nasıl hapishane anlamadım arkadaş elini kolunu sallayan koğuştan çıkıyor. Ziyaretçi salonuna girdik. Kız bizi görünce ayağa kalktı ve selamlaşıp karşılıklı oturduk. Süre sıkıntımız olmadığından biraz muhabbet ettikten sonra benim artık mevzuya girmem gerekiyordu. ismini de öğrendim bu arada Nur’du ismi.

“Sana bir şey söyleyeceğim Nur, kendini hazırla bu söyleyeceğim şey kolay olmayabilir. “ dedim.Nur’un bir anda surat ifadesi değişti ve “Ne oldu ? Çabuk söyle. “ dedi.Ben nasıl söyleyeceğimi düşünürken bizim Fikret’in patavatsızlığı tuttu ve “Haa sen Mahmut abinin öldüğünü mü söylemeye çalışıyorsun ? Bacım başınız sağolsun Mahmut abi sizlere ömür. “ dedi ve bir şey olmamış gibi cebinden sigara paketini çıkarttı ve bir sigara yakarak içmeye başladı.Nur o anda ağlamaya başladı.

Fikret’e bakarak “Aferin kardeşim, yılın patavatsızı ödülünü sana vereceğim.La kıza direkt baban öldü denir mi ?” diye kızarken Fikret “Baban öldü demedim ki,Mahmut abi vefat etti dedim. “ dedi ve biraz sonra kafasına jeton düştü ve “Aaa bu kız Mahmut abinin kızı mı ? Ooo baya kötü pot kırmışım. “ diyip sigarasını söndürdü ve Nur’dan özür dileyerek bizi yalnız bıraktı

Yalnız bırakması iyi olmuştu,Nur’un elini tuttum ve “Üzülme, biliyorum kendini hazırlamadın fakat Fikret’in patavatsızlığı. “ dedim.Nur yüzüme baktı ve gözlerinde ki yaşı silerek “Yok yok önemli değil, aslında en iyisini o yaptı. Alıştıra alıştıra söylemek daha güç. “ dedi ve bana teşekkür edip kalkıp gitti.

bugünlük bu kadar beyler, yarın görüşmek üzere.

Beyler bugün çok ilgilenemedim, şimdi yazmaya başlıyorum. Burada olanlar rezerv alırsa sevinirim.

Koğuşa gittim, moralim sıfırlanmıştı. Kendi babam ölmüş gibi üzülüyordum resmen, yatağıma yattım ve akşam yemeğine bile kalkmadım. Sadece olanları düşündüm, gece birbiri ardında sigaralar içiyordum ve sonra ki hayatımızı düşünüyordum.Nur’dan acayip bir şekilde hoşlanıyordum fakat ağa artık burada yoktu.

Doğal olarak ziyaret etmesi gereken kimse de yoktu o yüzden onu bir daha göremeyeceğimi düşünüyordum.Bu arada aklıma Nur’un ağada ki fotoğrafı geldi ve hemen kalkıp ağanın dolabını açtım. Ceketlerin cebine bakıyordum ve en sonunda fotoğrafı buldum ve hemen kendi çantama koydum. Fikret’in şaklabanlıklarıyla kendime geldim sabah saatlerinde. Pazartesi günü ağa’nın cenazesi kalkacakmış.

Pazartesi sabahı müdürün yanına gittik ve “Müdür bey izin verin ağa’nın cenazesine katılalım. “ dedim. Müdür “Olmaz arkadaşlar, size güvenemem. “ dedi. Bende “Bakın müdür bey, ağamız bizim babamız gibiydi. Koğuşta bize abilik, babalık yaptı şimdi biz onu son yolculuğunda yalnız bırakamayız. “ dediğimde müdür birkaç saniye sustu. Sonra hemen telefonu açtı ve bir yeri arayıp “Buraya bir araba gönderebilir misiniz ?” dedi ve kapattı. Jandarma istemişti ve arabaya binerek ağa’nın cenazesinin olacağı yere doğru gitmeye başladık. Fikret “Bugün buradan kaçmak istiyor musun ?” dedi.

Bende “Bak saçma saçma konuşma cenazeye gidiyoruz, orada da bir salaklık yaparsan yemin ediyorum bunu tanımıyorum derim millete seni zütürürler. “ dedim. Fikret “Bak ben sağlam bir plan yaptım kesin kaçıyorum. istiyorsan seni de alabilirim. “ dedi. Battı balık yan gider hesabı “iyi bakalım iyi, hadi yap numaranı. “ dedim. Fikret “Burada değil, cenazede yapacağım. “ dedi. Cenaze namazının kılınacağı yere gittik.

Nur beni görünce hemen yanıma koştu ve boynuma sarılıp ağlamaya başladı. Bende ona sarıldım ve teselli etmeye başladım. Fikret ise etrafa bakıyordu, sanki bir boşluk arar gibiydi ve şansımıza o gün başka bir cenazenin daha olmasından dolayı Fikret diğer cenazenin kalabalığına karışıp ortadan yok oldu.

Biz sohbet ederken “imam geliyor arkadaşlar yolu açalım. “ sesiyle toparlandık. Hanımlar biraz geriye çekildi ve erkeklerde hafiften cenazenin önüne toplandılar namaz için. imam merdivenlerden inmeye başlayınca “Ulan bu imamı bir yerden tanıyorum. “ dedim kendi kendime. iyice bize yaklaşınca imamın bizim Fikret olduğunu gördüm.

Meğer imamı bayıltıp onun kıyafetlerini giymiş, nereden ayarladıysa bir tane takma sakalda ayarlamış ve gözlükte takmış.ilk görüşte ben bile tanıyamadım adamı. Cenaze’de olduğumuzu bilmesem kahkaha atacağım o kadar komik göründü gözüme. Elektrikçi Fikret ve imamlık, birbirlerine çok yakın değil. Fikret neyse çaktırmadan namazı kıldırdıktan sonra “Bana 3 kişi lazım cenazeyi kaldırıp arabaya yerleştirecek. “ dedi ve cemaatin arasından birkaç kişiyi seçti.

umarım horozlarda sizi dövüştürür

Bugünlük bu kadar beyler, yarın görüşürüz.

burada olan var mı beyler ? 10 dakikaya başlayacağım yazmaya

Seçtiği kişiler arasında bende vardım, tabutu yüklendik ve kaldırıp arabaya doğru zütürmeye başladık. Arabaya yükledikten sonra kenarlarında ki boşluğa da bizler oturduk ve arkamızda uzun bir konvoyla kabristana doğru gitmeye başladık. Kabristanda indikten sonra ağanın tabutunu da indirdik ve ayarladıkları yere zütürüp ağayı defnettikten sonra dualar yapılmaya başlandı. Artık kalabalık yavaş yavaş dağılırken Jandarma geldi ve hapishaneden gelen grubu topladılar. Bizim Fikret yanımıza geldi ve “Oğlum bu çocuk 2 dakika bana yardım etse bekler misiniz ?” dedi. Jandarma “Tabii imam efendi. “ dedi ve imamla beraber kabristanın arka bölümlerine doğru gitmeye başladık.En sonunda arkada ki duvarın üstünden atladık ve koşmaya başladık. Baya bir fark edilmemiştik.