Sanırım burda olan kardeşim yok hikayeye yarin erken saatlerde devam edicem hepinize hayırlı sabahlar..

Yerlerinizi alın.. Özellikle 1. Hikayeyi okuyanlar.. Hadi Allaha emanet

Babam yolda ortağını aradı ve yaşananları anlattı. Ters bişey söylemiş olacak ki babam uzatma kerim diyip kapattı. Hiç benle konuşmuyor bana bakmıyordu babam. Acaba yanlış mı yapmıştım. Belki de burnumu sokmamalıydım bilmiyorum. Olan olmuştu.

Boş bir fabrikanın önündr durduk. Babam inince bende indim arabadan. Fabrikaya girdi ve köşe bir kısmında bulunan kapakları açtı. Aşağı doğru inen merdivenler vardı. O indi bende takip ettim. aşağı indiğimizde fazla uzun olmayan bir koridordaydık ve sonunda eski bir kapı vardı. Önüne gittik babam kulpa elini atıp bana döndü. burdan girdikten sonra burayı gözlerin görecek ama hafızana kaydetmeyecek. Anlaştık mı? Çıktığında hiç görmemiş gibi davranacaksın dedi. Kafamı salladım ve kapıyı açto. Nutkum tutulmuştu. Son teknoloji aletler barındıran laboratuvar tarzı bi yerdi burası.

Ben etrafa hayran olmuş bi şekilde bakarken diğer kapı açıldı ve ordan içeriye orta yaşlarda yüzünde belli belirsiz bir çizgi olan adam girdi. Sanırım babamın ortağıydı. Babamla tokalaştı ve gülerek demek meraklı ali sensin dedi ve saçlarımı okşadı. Babama dönüp bi gelişme var mı? diye sordu. Babamsa zaten gelişme olduğu için bu bu kadar meraklandı ya. dedi. Nasıl dedi. Babamda sabah kahvaltıda olan olayı anlattı. Adam birden gözlerini açtı ve ciddi misin? Yani başardık mı? dedi. Babamsa kısmen öyle görünüyor ama daha takip edicez. Zaman ne gösterir bakcaz dedi.

Yatağımda havanın kararmasını izlerken uyuya kalmıştım ve birden bağırış sesleriyle uyandım.. NE DEMEK GiZLiCE GiRMEYE ÇALIŞTI. AMACI NEYMiŞ? ÜSTÜNE DÜŞMEDiKÇE iYiCE ZIVANADAN ÇIKTI BUNU NASIL YAPAR ! Babamın sesiydi ve gerçekten çok sinirli geliyordu. Odamın kapısı açıldı birden. ALi 10 DAKiKAYA ÇALIŞMA ODAMA GEL dedi ve kapıyı kapattı.

Sabah girmek için can attığım yerden şimdi resmen köşe bucak kaçasım geliyordu ama yapacak bişey yoktu. 10 Dakika sonra odaya doğru yürümeye başladım. Kapıyı çaldım. içerdeyim ali gel dedi içerden. Karşısındaki koltuğu işaret ederek oturmamı söyledi. Koltuğa oturdum.. Ne için odama girmeye çalıştığını veya başka bir şeyi sormıycam çünkü biliyorum cevap arıyorsun. Ancak bulacağın şey hoşuna gitmeyecek. Bunun peşini bırakmayacağını bildiğim için seni yatılı bir okula vereceğim dedi. Birden beynimde şimşekler çaktı. Yapamazdı..

Ne cesaret bilmiyorum ama birden O sabah yaptığın şey normal değildi. Eğer beni uzaklaştırmaya çalışırsan başta annem olmak üzere çevremde kim varsa bunu anlatırım. dedim. Şaşırmıştı babam böyle bir tepki beklemediği açıktı. Hoş bende şaşırmıştım kendime.. Kim ne yorumlayıp neye inanacak lafınla dedi. Preantium boy boy haberlerdeyken eminim birilerinin dikkatini çeker dedim. Duraksadı birden. Derin bir iç çekti ve Pekala dedi. Madem bu kadar merak ediyorsun. Sana göstericem git üstünü giyin dedi. Heycanla kalkıp odama gidip üstümü değiştim ve evden çıktık.

15 Dakika gözlerimi dinlendiricem kardeşlerim sizde bu sırada rez alabilir ve hikayenin buraya kadar olan kısmıyla ilgili görüşlerinizi yazabilirsiniz. Yeni ısınıyoruz.

Annem sorusunu tekrarladı. hiç diyebildim sadece. Ne demek hiç babanın çalışma odasına gizli gizli giriyordun amacın neydi? ve neyi kırdın sen bakayım? dedi. Odanın ortasındaki kasayı gösterdim. Ben değildim. Kendiliğinden birden düştü tavanda asılıydı. dedim. Şişelere anlam verememiş pekte önemsememişti. bunu babana söylicem biliyosun değil mi? dedi. Başımı eğip evet anlamında kafamı salladım.

ilk defa her gecenin aksine bu gece babamın eve gelmemesini istiyordum. Çünkü çalışma odası en çok önemsediği şeydi ve böyle gizlice girilmesi onu gerçekten çileden çıkarabilirdi. Daha önce hiç dayak yememiştim babamdan ama korkum dayak veya işiteceğim azar değildi. Ya anlarsa bişeyler bildiğimi ve araştırdığımı. Bu sefer daha dikkatli olur ve hiç bir şey bulamazdım. Aklımda olan tek şey buydu ve hava kararmaya başladı.

Daha sonra babam hemen evden çıktı ama ben şoktaydım. Nasıl o kadar hızlı davranabilmişti? refleks bunu yaptırabilir miydi? Neden anneme söylememeliydim? Aklımda bir çok soru işareti belirmişti. Odama geçip internetten gün boyu bunları araştırdım fakat sonuç hüsrandı. O derece hızlı ve dikkatli bir şey yapabilmek mümkün gözükmüyordu. Umudumu kesmiş ve uykum gelmişti. Telefonumu alıp yatağıma geçtim.

Haberlere bakıyordum öylesine. Bi başlık gözüme çarptı. Başlık 1 günlüktü. Bilim adamları preantium üzerinde çalışıyor !.. Dünya daha farklı bir yer olabilir. ilgimi çekmişti. Haberin ayrıntılarını okumaya başlamıştım.

Bilim adamları insan refleksini ve dikkatini geliştiren yeni bir formül üzerinde çalışıyor. Adı preantium.. Öyle ki bir insanın refleks ve dikkatini 200 kat artırdığına dair söylentiler var. Ancak formül henüz sadece kağıt üzerinde ve devlet onayı alamadı. işte buydu. Yazdıkları babamın sabah ki hareketine cevaptı. Ancak formülün henüz kağıt üstünde olduğu yazıyordu. Aklımda halen bi çok soru vardı ama artık göz kapaklarımı tutamıyordum.

Adam yakında onu getiricem fazla yaşı ilerlemeden yapmamız gerek. Sözümü tutamadım. Ama bunu başarıcam bana yardım edeceksin ! dedi babama. Babam sakin ol kerim. Bu kadar geldik gerisini de getircez. dedi.

Ben halen neler döndüğünü anlamamıştım. Anladığım tek şey babam ve ortağı preantium ı yapmıştı ve yüksek ihtimal ilk deneyende babamdı. Babamdan preantiumu bana göstermesini istedim ama oralı olmadı. Ben tam ortağının girdiği kapıya yönelmişken birden beni çekti ve O KAPI YOK. ANLAŞILDI MI ORDAN HiÇ BiR NEDENLE GiRMEYECEKSiN dedi. Korkmuştum ve tamam diyebildim sadece. Neden o kapı için öyle demişti? Yine merakım baş göstermeye başlamıştı.

Arkadaşlar ilk hikayeden sonra bir türlü akıcılık kazanamadık farkındayım ancak elimse olmayan şeylerden dolayı böyle oldu.

Son olarak bu geceyi rezliyorum sizlere bu gece de nasip olmazsa artık hayırlısı..

Birden bir gürültüyle uyandım. Sabah olmuştu ama birisi evin içinde koşuşturuyordu. Odamdan çıktım babam hızla çalışma odasından çıktı Baba dediğim halde beni duymadı ve hızla evden çıktı. Anneme bişey olup olmadığını sordum. bi kaç önemli evrağını evde unutmuş ondan acelesi vardı. diye karşılık verdi. Ama ben bunun dün ki yaptığıyla alakalı olduğunu düşünüyordum.

Ne yapıp edip bir şeyler bulmalıydım. Merakımı yenemiyordum ve babamın çalışma odasına girmeye karar verdim. Annem mutfaktayken gizlice odanın kapısının önüne gittim. Yavaşça kulpa asıldım fakat kapı kilitliydi. Babamın daha önce bir şey olursa diye yedeğini anneme verdiğini görmüştüm. Annemden isteyemezdim kendim bulmalıydım. Annem o kadar ayrıntıcı biri değildi. O yüzden basit bir yer düşünmeliydim. Salonda ki şekerlik ilk aklıma gelen yerdi ve doğru bilmiştim. Anahtarı alıp tekrar sessizce odanın kapısına gittim. Kilidi çevirdim ve kulpa yavaşça asıldım. Kapı açılmıştı. Yavaş yavaş kapıyı aralıyordum aralıktan bir ip görünüyordu.

Bir an içimden tutmak geldi ama öylesine bir ipti belli ki bi yerden kapıya takılmıştı. Kapıyı açmaya devam ettiğimde birden büyük bir gürültüyle bir şey odanın ortasına düştü. Bir sürü şişe dolu bir kasaydı bu. Tüm gürültüsüyle bütün şişeler kırıldı. Ne yapacağımı şaşırmıştım.. Ne yapıyorsun? sesiyle irkildim. Annem bana bakıyordu.

Rezleri alın kardeşlerim. 20 dakika sonra başlıyoruz.

45 dakikaya başlıyoruz.. Burda olanları görelim kardeşlerim..

Babamın öleceğini resmen önceden öğrenmiştim. Hiç bi şey düşünemiyordum hafızam sıfırdı. Öylece kaldım. Düşünmemiz gereken bu değil. insanlar her zaman bu dünyadan gider ancak ben hayatımı buraya ve bu projeye adadım. Ben ölsem de yaşasam da bu proje yaşamalı. O yüzden burdasın dedi bana. O yüzden burdasın diyince daha da tuhaf hissettim. Benle ne alakası vardı ki?

Nasıl yani baba dedim. Gözlerim dolmuştu ancak ağlamıyordum. Ben bu yaşımda bir damlasını dahi kaldıramadım. Ancak sen bu tüpün tamdıbını kaldırabilecek yaştasın oğlum. Hesaplarımız bunu gösteriyor. dedi. Ne yani bana preantium mu vereceksiniz? diye sordum. Evet anlamında kafasını salladı. Buna sevinecek miydim yoksa babam hayatını kaybedecek ona üzülecek miydim bilmiyorum ama içimde acaip bir heyecan vardı.

Babam masanın başında bişeyler yazıp çiziyordu. Yanına gidip baktım ancak hiç bişey anlamadım. Yüzüne baktığımda kan ter içinde kalmıştı. iyi misin baba? diye sordum iyiyim iyiyim yok bişey sedyede uyuyabilirsin zamanı geldiğinde ben seni uyandırırım dedi. Neyin zamanı gelecekti? Bişey demeden gidip sedyeye uzandım ve gözlerimi kapadım..

Birden bir gürültüyle sıçradım. içeri sedyeyle bi kız getirdiler. Başındada bi kaç asker görünümlü adam ve takım elbiseli yüzünde çizik olan bi adam vardı. Kız sırtından vurulmuştu. Takım elbiseli adam kurtarın.. Kurtarın onu diye bağırıyordu. Birden gözlerimi açtım.. Rüya görmüştüm ama aşırı derece gerçekci hissetmiştim.

Artık işimden dolayı sadece geceleri yazabiliyorum kardeşlerim izinli olduğum günler de haber veririm.. geceye kadar rez alın ısınma turları bitiyor..

Gözlerimi açtığımda zifiri karanlık bi yerdeydim. Bir çocuk ağlaması geliyordu. Birden ilerden bi ışık yandı. Işığın altında bir çocuk oturuyor ve ağlıyordu. Yanına doğru gittim. Ne oldu? diye sordum. babamı özledim. dedi. Eğildim ve sarıldım. Baban nerde ona zütüreyim seni dedim. O öldü ! diye çığlık attı ve kalbime bir şeyin girdiğini hissettim. Göğsüme baktığımda bir hançer duruyordu orda.

Birden sıçradım. Hayır ! diye haykırarak. Ancak kafamı bir demire vurdum. Halen zifiri karanlıktı. Dar bir yerde yatıyordum. Soğuktu.. Biraz daha durunca kendime geldim. BURASI MORGTU !. bağırmaya başladım. Ancak sesim kendime bile az geliyordu. Alt tarafta ayağımın altı kapak olmalıydı. Tekmelemeye başladım ancak nafile. Ayağım ağrımıştı. Ağlamaya başladım. Aniden ağlarken gözlerimin yanmaya başladığını hissettim. Kol kaslarım. Bacaklarım.. sanki şişmeye başlamıştı. Kafamı hafifçe aşağıya eğip ayaklarıma baktım ama bakan ben değil gibiydim. Sanki vücudum kendisi hareket ediyordu. Birden kapağa öyle hızlı ve güclü tekme attım ki. Kırılıp açıldı. Aşağı doğru sürünerek çıktım. Ancak halen vucudumu kontrol edemiyor hızlı hızlı nefes alıp veriyordum. Aynadan kendime baktığımda nutkum tutuldu. Gözlerim mor ve parıldıyordu. Tıpkı preantium gibi..

Ne zaman olucak peki? diye sordum yutkunarak. Hemen dedi. nasıl şimdi mi? dedim şaşkınca. evet dedi. içinde korku, üzüntü, heycan.. Hepsini birden yaşıyordum. Hayatım değişecekti biliyordum ama iyi mi kötü mü kestiremiyordum. 2 gün dinlenmen gerekiyor sonra hemen enjekte edicez vücuduna dedi babam. Peki dedim ve kalktım. Sedyeye yattım.

Yine aynı rüyayı görmüştüm vurulan kız ve adamlar.. Artık acaip olmaya başlamıştı sürekli aynı rüyayı görmem. Ardına bir kez daha görünce babam ve kerim abiye anlatmaya karar verdim. Ben bunları düşünürken babam zamanı geldi. diyerek yanıma geldi. Bende önce bi şey anlatmam gerektiğini söyledim ve oturdular yanıma. Rüyamı anlattığımda kerim abinin ve babamın gözleri açıldı. Birbirilerine baktılar.

ne? Ne var ? dedim heycanla. Kerim abi beni duymamışçasına babama nasıl olur bu? diye sordu. Babamsa şaşkın bakışlarıyla bilmiyorum diye cevap verdi. En sonunda bağırdım NE OLUYOR BANA ANLATIN ARTIK dedim. ikisi birden bana döndü. Nefes nefeseydim sinirlenmiştim.. Babamsa kendine gel diye sert bir karşılık verdi.

'' Herşeyin bir zamanı var. Şimdi seçimini söyle preantium'u kabul ediyor musun? diye sordu. Evet anlamında başımı salladım. Uzan o zaman dedi. Sedyeye uzandım tavana bakıyordum. Birden metal sesler geldi bileklerime soğuk bir metal değiyordu. Baktığımda kerim abi beni kelepçelemişti sedyeye. Noluyor? '' diyemeden ayaklarımı da aynı şekil kelepçeledi. Daha sonra yanıma büyük bir makine getirdiler. Bir çok iğnesi vardı hortumlarının ucunda. iğneleri sırayla önce 2 bileğime 1 tane kalbimin üzerine 1 tane de boynuma batırdı. Acıyordu ama önemsemiyordum ve babamı elinde preantiumu getirirken gördüm.

Kabus gibi görmeme rağmen terlemiş ve nefes nefese kalmıştım. O an babam elinde değişik bir çantayla içeri girdi ve zamanı geldi. dedi. Ne zamanı dememe fırsat bile vermeden çantayı masaya koyup açtı. Bir deney tüpünün içinde mor ve ışıl ışıl parlayan bir madde vardı.

işte merak ettiğin şey.. dedi. Büyülenmiştim. Gözlerim açılmış ve kilitlenmişti. Öyle parlıyordu ki sanki kendine ait bir lambası vardı içinde. Yutkundum ve elimi uzattım. Babam kolumu hava da yakaladı. dokunmak yok diyip gülümsedi. bu mu öyle bardağı yakalamana olanak sağladı baba dedim. hayır.. Bunun bir damlası sağladı dedi. Bir kez daha nutkum tutuldu. Kim bilir hepsini alan kişi nasıl olur diye düşünmeye başladım..

Rez kardeş hızlı yazarsın inş