hocamın sevgilisiyle olan münasebetim

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

ceren önünde duran birasına yöneldi heyecanla. "çak o zaman" dedi gülerek. hay dıbına koyim. bu nasıl bir tatlılıktı. içimden o çakı öyle yerlere çektim ki, küçük hamlet "abiiiiiiii, vuruyolar bizi abiiiiiiiiiiii" diye yanık yanık türkü söylüyordu aşağıda. hoca homurdandı. cerene "odasına zütür istersen" dedim fısıltıyla. "beli ağrır burda." doğru dedi. hocayı uyandırdı. hoca uyanıp "ohoo dalmışım yahu." gibi salakça bir cümle kurduktan sonra ceren "odana zütüreyim seni" dedi hocaya. hoca "olmaz muhabbet ederiz daha" dedi. hay muhabbetinin dıbına yürüyüm dedim o an. amın oglu. gibtir git yat. tabi içimden. ama hoca da dayanacak gibi değildi. "bizde uyuruz birazdan" dedim. "tamam o zaman yatayım ben" dedi. ceren onu odasına zütürdü. hoca yatmıştı.. şimdi sıra geldi yanımdaki çıfıta.

--spoiler--

--spoiler--

diğer odada hep ben yatardım. hocanın çalışma odasıydı burası. tiyatronun bütün evrimi vardı içerde. cilt cilt kitaplar.. ceren döndü. "bende bunu zütüreyim" gibi gibik bile sayılamayacak bir cümle kurup üstüne birde hıyar gibi güldüm. ceren başıyla tamam dedi. hatunu un çuvalı gibi yüklenip zütürdüm odaya. yavaşça yatağa yatırdım. çıt bile çıkarmadı. hayvan gibi uyuyordu çünkü. odanın kapısını kapattım. ve artık cerenle başbaşaydık. son kulaç kalmıştı geriye. bu fırsat tekrar gelmezdi. bunu bilerek döndüm tekrar salona. cerenin bir şekilde yanına oturmam lazımdı. karşısına oturursam maymunluk eder, güldürmeye çalışırdım. yanında olursam yakın temas olabilirdi. kumanda bahanesiyle yanına geçtim. kumandayı aldım çöktüm oraya. yanyanaydık şimdi. "televizyon mu açıcaksın?" dedi. "televizyon ne alaka lan dingil" der gibi sormuştu. hayır dedim, alışkanlık. güldük beraber.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

ceren "eee" dedi. okuluda kazandın artık. uğramazsın buraya. unutursun bizi." ben direk "seni mi? hocayı mı?" dedim. artık niyetimi belli etmem lazımdı. kafada giberler kafası olmuştu zaten diğer dingilleri uyutana kadar. ceren güldü yine. her gülüşü ayrı ciksiydi bu hatunun. "öyle bir fark mı var?" dedi. gözlerinin içi parlıyordu. artık aylardır o ciksi bakışlarının karşılığını duymak istiyordu sanki. "yok mu sence?" dedim. anlamamazlıktan geldi. biraz sessizlik oldu. "var mı?" dedi. "tahmin ettiğinden de uçurum" cümlesini kurarken ayaklarım zangır zangır titremeye başladı. ani bir ters tepme olursa karaktersiz bir adam vardı yarın herkesin gözünde. bunun hala bilincindeydim. bunu bir kenara bırakamıyordum bir türlü. direk biraya gitti elim. "nedir o uçurum" dedi ceren.. gözlerinin içi hala parlıyor, hala dolgun dudaklarındaki tebessüm sürüyordu.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

ceren "nedir o uçurum" dedikten sonra, aklıma ondan ilk etkilendiğim an geldi. zaman kazanmak için birayı yudumladım. gözlerini ayırmıyordu benden. vereceğim cevabı kurt gibi bekliyordu. sanki ben cevap verdikten sonra diğer cümlesi direk hazırmış gibi hissediyordum. cidden zeki bir kızdı bu. onunla her konuştugumda yoruyordu beni. ve şimdi hala gözleri üzerimdeydi. kafamda toparladıgım cümleler dağıldı birden. hemen bişeyler demem gerekiyordu. "uçurum işte" gibi dallama bir cevaptan sonra ceren şaşırdı, "uçurum ne?" dedi. dedim ya kurt gibi. alan kapatıyordu. gittikçe alanımı daraltıyordu. "sana karşı bakışımla hocaya karşı bakışım çok ayrı" dedim. "çok kaçamak konuşuyosun, onu soruyorum bende zaten" dedi. hay dıbına koyim. yeterdi artık. giberler kafası geri geldi tekrar. açılmanın sırası gelmişti.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

"hoca benim için sadece hedefe ulaşmak için bir yoldu" dedim. evet bu cümle ağzımdan çıkar çıkmaz yine baştan aşağı elim ayağım boşalmıştı. ama sakin gibi görünmeye çalışıyordum. şu dakikadan sonra vazgeçersem her şey bomtak olurdu. oyun kaybedilirdi. öyle bir yola girdiki artık muhabbet, ya hedefe ulaşılacak ya da her şey dediğim gibi bomtak olacaktı. ceren şaşırmış gibi yapıyordu. belliydi öyle yaptıgı. biliyordu son zamanlarda hocayı sevmediğimi. tepkilerimden de olsa anlamıştı. öyle bir bakış attıki bana, küçük hamlet tekrar yanık türküsüne ilk perdeden girdi. "peki ben?" dedi. "ben seni çıkarım için sevmedim, sen hep başkaydın" dedim. sanki ben dememiştim bunu. öyle çabuk söylemiştimki, kulaklarına inanamaz bazen insan. bende tam öyleydim.

ceren kitledi yine bakışlarını bana. birasını yudumladı. heyecan yaptı biraz. "neden başkaydım?" dedi. bu soruyu sorduysa tamamdır dedim içimden. onda da var bişeyler. ve bunu hisseder hissetmez öyle bir rahatladım ki, cesaret tamdı artık. "o da bende kalsın artık ceren" diyerek güldüm. bacakları bacagıma temas ediyordu. koca odada o kadar yakındık artık. cerende güldü. bu sefer ben kitledim bakışlarımı ona, kaldırdı kafasını. kaçırdı gözlerini. tekrar birasına yöneldi. tamam, işler iyi gidiyordu. galiba zaferin yolu görünmüştü.

--spoiler--

--spoiler--

artık iyice cesaretlenmiştim. karşımdaki hocanın sevgilisi değil, ev hocanın evi değildi. karşımdaki sadece bir karşıcinsti, bende herkese oynadıgım rolü oynayacaktım. ceren birasını hızlı içti busefer. birayı masaya koydugunda "nasıl kaçırırım gözlerimi" der gibi aniden kaldırdı kafasını, kitlendi yine bana. soru sormak için bişeyler düşündüğü an bende ondan yana çevirdim başımı. ilk defa bu kadar yakın ve göz gözeydik. dudaklarına baktım direk. müthiş dolgunlardı yine. gözleri herzamanki ciksiliğin 20 katıyla bakıyordu bana. dudakları aralıktı. yavaşça yaklaşmaya başladım. geri çekmiyordu kendini. yaklaşırken çığrımdan çıkmıştım artık. ve üst dudagıyla temas ettim ilk, dudaklarında bir karşılık yoktu ama çok derin nefes almıştı. alt dudağa yöneldim direk, karşılık gelmeye başladı. nefesleri düzensizleşti. elini başıma zütürdü, yoluyordu saçlarımı. müthiş karşılık vermeye başladı, diliyle sevişiyordu hatun. sonra birden çekti dudaklarını, uzaklaştı.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--